Το μεγαλύτερο δράμα της ζωής της ζει μια από τις πιο σπουδαίες ερμηνεύτριες του Νέου Κύματος, μια γυναίκα που όλοι σιγοτραγουδήσαμε, η Ρένα Κουμιώτη. Πριν από μερικές ημέρες αποχαιρέτησε για πάντα τον πολυαγαπημένο της γιο Νίκο, ο οποίος έφυγε ξαφνικά προδομένος από την καρδιά του.
Σύμφωνα με την Espresso η μεγαλύτερη θλίψη, όμως, για τη μεγάλη ερμηνεύτρια είναι ότι δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην κηδεία του, αφού σοβαρά προβλήματα υγείας την κρατούν μακριά από συγκινήσεις και δημόσιες εμφανίσεις.
Η εξόδιος ακολουθία έγινε στο παρεκκλήσι του κοιμητηρίου του Ελληνικού, παρουσία συγγενών και φίλων, τόσο της μεγάλης ερμηνεύτριας όσο και του γιου της Νίκου.
Ο 61χρονος Νίκος Σαββίδης ήταν ο πρωτότοκος γιος της σπουδαίας ερμηνεύτριας και καρπός του έρωτά της με τον Σταύρο Σαββίδη, έναν από τους πρώτους Πόντιους που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ελληνικού. Ο έρωτάς τους, μεγάλος εκείνη την εποχή. Το ζευγάρι τότε, σε μικρή ηλικία, παντρεύτηκε και απέκτησε τον γιο του Νίκο. Μάλιστα, τα πρώτα χρόνια το ζευγάρι τα πέρασε στην περιοχή του Ελληνικού, όπου είχαν αποκτήσει το πρώτο τους σπίτι. Ωστόσο, ύστερα από δύο χρόνια χώρισαν. Οι γονείς της Ρένας Κουμιώτη ήταν και εκείνοι πρόσφυγες: ο πατέρας της από τη Σμύρνη και η μητέρα της από την Κωνσταντινούπολη.
Η ίδια είχε μιλήσει σε παλιότερη συνέντευξή της για τον γάμο της και τον γιο της. «Ο γάμος ήρθε πολύ νωρίς, το 1960, εννοείται προτού μπλεχτώ με το τραγούδι». Και συνεχίζει: «Με τον άντρα μου δουλεύαμε μαζί στον Παπαστράτο και το βράδυ πήγαινε νυχτερινό γυμνάσιο. Εμεινα έγκυος και παντρευτήκαμε. Γέννησα τον πρώτο μου γιο, που τον πρόλαβε η γιαγιά μου και μου τον μεγάλωσε.
Ο γάμος αυτός κράτησε δύο χρόνια – να ξέρετε ότι εγώ πάνω στο ‘‘δύο’’ τις χάλαγα τις σχέσεις μου. Μόνο ο δεύτερος γάμος μου στην Αμερική, όπου πήγα το ’74 ως τραγουδίστρια πια, διήρκεσε πολύ παραπάνω. Χώρισα, λοιπόν, αφού ένιωσα ότι δεν μου πήγαινε αυτός ο άνθρωπος. Κατάλαβα ότι δεν ήταν ούτε έρωτας ούτε αυτές οι βλακείες. Δεν κρατήσαμε καμιά επαφή. Σήμερα, και να τον δω στον δρόμο δεν θα τον γνωρίσω. Εμένα με ενδιαφέρουν τα παιδιά μου και τα δύο εγγόνια μου» είχε δηλώσει στη «Lifo». Η ίδια δεν ξεχνούσε ποτέ τα παιδιά της, αντιθέτως μάλιστα ήταν πολύ στοργική, όπως λένε δικοί της άνθρωποι.
Η 74χρονη σήμερα ερμηνεύτρια, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ήταν σχεδόν από τις τυχερές του ελληνικού τραγουδιού, καθώς μια τυχαία συνάντηση με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο την έφερε να τραγουδάει μερικές από τις πιο διαχρονικές επιτυχίες του ελληνικού πενταγράμμου.
Ηταν τo 1968 όταν άρχισε να τραγουδάει στην Απανεμιά. Δεν είχε περάσει μήνας από τότε που άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί και κάποιο βράδυ την ακούει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στον δίσκο «Ο Δρόμος» (έσπασε όλα τα εμπορικά δισκογραφικά ρεκόρ), τον οποίο ετοίμαζαν μαζί με τον Μίμη Πλέσσα. Τα πρώτα τραγούδια που είπε ήταν το «Δώσε μου το στόμα σου», το γνωστό «Σαν χελιδονάκι» και μετά το «Πρώτη φορά». Από την Απανεμιά βρίσκεται ξαφνικά να δουλεύει με τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τον Λευτέρη Μυτιληναίο στο Can Can.
Η ίδια, όταν έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Πουλόπουλος, αν και δεν έδινε εδώ και πολλά χρόνια συνεντεύξεις, είχε μιλήσει αποκλειστικά στην «Espresso» για τη σπουδαία φιλία και συνεργασία που είχε με τον μεγάλο ερμηνευτή.
Πλέον, η ίδια μετά και το ξαφνικό τέλος του πολυαγαπημένου της γιου αποφεύγει κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο, θέλοντας να ζει με τις αναμνήσεις της.