Βρίσκεται σε απόσταση 1χλμ. από τον κόλπο «Πόρτο Κάπαρι» και αποτελεί κόσμημα για την Ερμιόνη.
Χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν εδώ για να προσευχηθούν και να ωφεληθούν από τα θειούχα ιαματικά νερά της πηγής της. Η ίδρυσή της τοποθετείται χρονικά μεταξύ του 11ου και του 14ου αι. και αρχικά ήταν ανδρικό μοναστήρι με μεγάλη περιουσία. Την περίοδο της Επανάστασης βοήθησε τους αγωνιστές. Το 1946 ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε γυναικεία μονή και έτσι λειτουργεί έως σήμερα. Ο κύριος ναός της βρίσκεται στο κέντρο της αυλής και είναι τρισυπόστατος. Στο βόρειο και αρχαιότερο μέρος τιμώνται οι Άγιοι Ανάργυροι, στο κεντρικό η Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ στο νότιο μέρος η Γέννηση του Τιμίου Προδρόμου. Ξεχωρίζουν οι εξαιρετικές τοιχογραφίες που χρονολογούνται στο 16ο και 17ο αι., το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο και την πλούσια βιβλιοθήκη.
Η μονή, συγκεντρώνει κάθε χρόνο, κυρίως στις εορτές της (1η Νοεμβρίου, 1η Ιουλίου) χιλιάδες πιστούς, οι οποίοι προσέρχονται για να προσευχηθούν και να ωφεληθούν από τα ιαματικά νερά που αναβλύζουν από την πηγή στον προαύλιο χώρο της μονής.
Εκτιμάται οτι είναι χτισμένη πάνω σε ερείπια αρχαίου Ασκληπιείου και η ίδρυσή της τοποθετείται μεταξύ του 11ου και του 14ου αι., καθώς δεν υπάρχουν εξακριβωμένες πηγές που να μας δίνουν ακριβή εικόνα. Οι παλαιότερες γραπτές πηγές που έχουμε για τη μονή είναι δύο. Η πρώτη είναι μια επιγραφή στο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, η οποία μας πληροφορεί ότι ολοκληρώθηκε στις 10 Ιουνίου 1711 από τον ηγούμενο Αγοράτη και η δεύτερη είναι το σιγίλιο του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου Γ’ (1720), από το οποίο πληροφορούμαστε ότι η μονή είχε αποκτήσει πατριαρχικά προνόμια προ πολλών ετών.
Αρχικά λειτούργησε ως ανδρική μονή και η περιουσία της, όπως μαρτυρούν και πηγές, ήταν πολύ σημαντική. Στα χρόνια της Επανάστασης η συμβολή της ήταν ουσιαστική, καθώς παρείχε υλική και ηθική στήριξη στους αγωνιστές. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή κινδύνευε να κλείσει λόγω έλλειψης μοναχών, ο τότε μητροπολίτης Ύδρας την ανακαίνισε και την μετέτρεψε το 1946 σε γυναικεία μονή. Έκτοτε λειτουργεί με αυτή τη μορφή.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η βιβλιοθήκη της μονής, που αριθμεί 1.500 περίπου τόμους σπάνιων θεολογικών, φιλολογικών, ιστορικών και άλλων εκδόσεων.
Πέραν του κυρίως ναού η μονή διαθέτει και παρεκκλήσια, όπως του Αγίου Βλασίου (κοιμητήριο), της Αγίας Ευπραξίας, του Αγίου Δημητρίου και ερείπια του ναού του Αγίου Ισιδώρου.