H μονή βρίσκεται περίπου δύο χιλιόμετρα από το χωριό Καναλάκι της Πρέβεζας. Εκκλησιαστικά ανήκει στην μητρόπολη Παραμυθίας και έχει γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα γιατί εδώ υπάρχει το τάφος της αγίας Παρασκευής.
Είναι ενεργό γυναικείο μοναστήρι που διακρίνεται για την ευγένεια και την φιλοξενία των μοναχών. Είναι κτισμένο στη νότια όχθη της αποξηραμένης λίμνης της Αχερουσίας.
Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση αποκεφαλίστηκε η αγία Παρασκευή από τους Ρωμαίους επί αυτοκράτορος Αντωνίου Πίου.
Την περίοδο των διωγμών οι Ρωμαίοι στρατιώτες την συνέλαβαν στην περιοχή και την αποκεφάλισαν. Η Αγία Παρακσευή έχει καθιεωρεί ως η προστάτιδα των ματιών. ο Μουσελίμης γράφει για την στιγμή του αποκεφαλισμού: "Τον καρό του διωγμού, λέει η παράδοση την πήραν την αγία ξηστρώνοντας, παρ΄τη εδώ, πάρτ, εκεί οι Ρωμαίοι στρατιώτες κι ετοιμάστηκαν ως που την έφτακαν στην ακρη της Αχερουσίας Λίμνης.
Μότι ζύγωσαν οι στρατιώτες εποιμάστηκαν να σφάξουν αρπάχτηκε εκείνη απ΄ένα κιόνι που έτυχε μπροστά της .Η πέτρα μαλάκωσε κι έγινε χλωρό τυρί απο την τσαντίλα.Οι κόρφοι της και τα δάκτυλα των χεριών μπήκαν στο λιθάρι όπου φαίνονται και σήμερα τα σημάδια.
Το κορμί έπεσε σε σχισματιά της γης που έλαχε στη ρίζα του λιθαριού και το κεφάλι πέταξε στη Ρώμη στους γονέους της αφού σταμάτησε για λίγο στη Σπλάτζα, στη θε΄ση που κτίστηκε αργότερα η Αγία Ελένη. Το αίμα καθώς έσταζε στο δρόμο από το κεφάλι πάγωσε και στη στρεριά και στη θάλασσα κι οι γονείς της πήραν το αίμα κι ήρθαν στο μέρος που την σκότωσαν. Το κορμί τόθαψαν οι χριστιανοί. Το κεφάλι που γύρισε αργότερα έμειν άθαφτο κι όταν έχτισαν την εκκλησία τόβαλαν στο τοίχο που φαίνεται και σήμερα γιατί ειναι απ΄εξω".
Η παράδοση εδώ ξεφέυγει από τα όρια της φαντασίας όμως είναι τέτοια η λατρεία των κατοίκων που όλα "μοιάζουν αληθινά, και ας μην είναι".
Κατά τον κ.Δεσπότη "η αγία Παρασκευή πολλούς Ελληνας επέστρεψε εις την θεογνωσίαν και οτι δεν αναφέρεται στο μαρτυρολόγιο της καθολικής Εκκλησίας".
Για το πότε κτίστηκε η μονή δεν υπάρχουν στοιχεία. Τα μόνα στοιχεία που υπάρχουν έιναι οτι η αγιοφράφηδη του ναού έγινε το 1883.
Η μονή ήταν από τις πλέον πλούσιες και όπως αναφέρει ο Μουσελίμης μέχρι το 1913 είχε πολλούς υποτακτικούς και σχολαρχείο. Τα ετήσια έσοδα έφταναν τις 2000 γρόσια, όμως η περιουσία της σταδιακά μετά το 1913 απαλλοτριώθηκε.
Για ένα μεγάλο διάστημα είχε εγκαταληφθεί και το 1975 έγινε πάλι ενεργό μοναστήρι με λίγες καλόγιες και πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου.