Εορτολόγιο-Βίοι Αγίων: Σήμερα 1 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει: Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ανάργυροι και θαυματουργοί, Όσιος Δαβίδ που ασκήτευε στην Εύβοια, Αγία Ελένη η Παρθενομάρτυς από τη Σινώπη, Αγίες Κυριαίνα και Ιουλιανή, Άγιοι Καισάριος, Δάσιος, και άλλοι πέντε Μάρτυρες, Σάββας, Σαβινιανός, Αγρίππας, Αδριανός και Θωμάς το νήπιο, Άγιοι Ιωάννης ο Επίσκοπος και Ιάκωβος ο Πρεσβύτερος, Άγιος Ερμινίγγελδος, Άγιοι Ιάκωβος ο νέος Οσιομάρτυρας από την Καστοριά και οι δύο μαθητές του Ιάκωβος ο Διάκονος και Διονύσιος ο Μοναχός, Άγιος Δαβίδ ο Μέγας Κομνηνός ο νεομάρτυρας και η συνοδεία του Βασίλειος, Γεώργιος, Μανουήλ οι υιοί του και Αλέξιος ο ανεψιός του, Αγία Θεολήπτη, Άγιοι Κυπριανός και Ιουλιανή, Άγιος Κοσμάς του Βερχοτούρε.
Σήμερα 1 Νοεμβρίου γιορτάζουν οι: Κοσμάς, Δαμιανός, Δαμιανή, Ανάργυρος, Ανάργυρη, Δαβίδ (Δαυίδ), Διόνυσος.
'Οσιος Δαβιδ
Ο Όσιος Δαβίδ γεννήθηκε στη Γαρδενίτσα Φθιώτιδας, πιθανότατα το τελευταίο τέταρτο του 15ου αιώνα.
Διετέλεσε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, το χρονικό διάστημα από το 1520 έως το 1532 , και κατόπιν μετέβη στη Βόρεια Εύβοια, στην κοινότητα Ροβιών. Εκεί ίδρυσε μοναστήρι, το οποίο απέκτησε φήμη και, πλέον, φέρει το όνομά του, η Μονή Οσίου Δαυίδ Γέροντος Εύβοιας. Υπήρξε ένας από τους φωτισμένους διδάσκαλους του Γένους, προσφέροντας πολλά στην παιδεία των υποδουλωμένων Ελλήνων.Αναφέρεται ότι σε ηλικία τριών ετών είδε σε όραμα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος τον παρότρυνε να τον ακολουθήσει.
Σε ηλικία δεκαπέντε ετών έφυγε από την πατρίδα του για να υπηρετήσει σε μοναστήρι στη Μαγνησία, μαζί με τον ιερομόναχο Ακάκιο, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια. Στη συνέχεια, οι Δαυίδ και Ακάκιος εγκατέλειψαν το συγκεκριμένο μοναστήρι για να μεταβούν στο μοναστήρι του Κομνηνείου, στην περιοχή της Όσσας, όπου ο Όσιος δέχτηκε το αξίωμα της διακονίας.
Όχι πολύ καιρό μετά, ο Ακάκιος και ο Όσιος επισκέφτηκαν το Άγιο Όρος, τη Λαύρα του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου, προκειμένου να προσκυνήσουν τα ιερά κοινόβια. Κατόπιν, ο Όσιος Δαβίδ ακολούθησε τον Ακάκιο, ο οποίος είχε χειροτονηθεί Αρχιερέας της «Αγιοτάτης Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Άρτης», στην επισκοπή του, όπου σύντομα τον χειροτόνησε Ιερέα και Λειτουργό των Αγίων του Θεού Μυστηρίων.
Μετά τη θητεία του ως ηγούμενου στη Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας, στο Ευπάλιο Φωκίδας (1520-1532), μετέβη στο όρος Στείρι, ανάμεσα στον Ελικώνα και τον Παρνασσό, όπου ίδρυσε ένα νέο, μικρό μοναστήρι. Κάποια στιγμή, όμως, κατηγορήθηκε ότι αποτέλεσε την αιτία φυγής μερικών σκλάβων κάποιου Αγαρηνού άρχοντα της Λιβαδειάς και για τον λόγο αυτό συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Όταν, όμως, ελευθερώθηκε δεν επέστρεψε στο Στείρι αλλά, στην αναζήτησή του για έναν τόπο όπου θα μπορούσε να ασκητέψει, βρέθηκε στην Εύβοια. Εγκαταστάθηκε εκεί που σήμερα βρίσκεται το προς τιμήν του αφιερωμένο μοναστήρι, όπου, τότε, υπήρχε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι της Μεταμόρφωση του Σωτήρος, πάνω από τις Ροβιές Ευβοίας.
Καθώς η φήμη του Οσίου εξαπλωνόταν, όλο και περισσότεροι Χριστιανοί προσέτρεχαν κοντά του για να τον επισκεφτούν και να τον γνωρίσουν, με συνέπεια να προκύψει έντονη η ανάγκη να κτισθεί στον τόπο εκείνο ένα μοναστήρι. Ως εκ τούτου, ο Όσιος έφυγε προσωρινά από το μέρος, προκειμένου να διενεργήσει εράνους μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών κοινοτήτων (έφτασε μέχρι τη Ρωσική Αυτοκρατορία) ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για την ανέγερση του Μοναστηριού. Κάτι που τελικά κατάφερε λίγα χρόνια αργότερα, με το νεοαναγερθέν μοναστήρι να αφιερώνεται στη δόξα της Μεταμορφώσεως του Δέσποτα Χριστού. Μάλιστα, επειδή πήρε πολλά πολύτιμα αντικείμενα από τη Ρωσία ως βοήθεια οικονομική για την ανέγερση του Μοναστηριού και του ήταν δύσκολο να τα μεταφέρει, τα σφράγισε, τα έριξε στη θάλασσα, τα ευλόγησε και αυτά ταξίδεψαν μόνα τους ως την Εύβοια όπου και τον συνάντησαν μετά που επέστρεψε κι αυτός. Ο Όσιος παρέμεινε εκεί μέχρι την κοίμησή του, σε προχωρημένη ηλικία.