Μνήμες και εικόνες που δεν την αφήνουν να ησυχάσει, αλλά και ούτε να συνεχίσει τη ζωή της. Η ιστορία της Νατάσας Κάμπους, η οποία έπεσε θύμα απαγωγής στα 10 της χρόνια και παρέμεινε στα χέρια του απαγωγέα της για περισσότερα από οκτώ συνεχίζει να μένει στο ίδιο σπίτι που έζησε τον εφιάλτη της. Είναι σαν το σπίτι να την κρατά ακόμα φυλακισμένη.
Την Νατάσα απήγαγε ο Βόλφγκανγκ Πρικλόπιλ και επί οκτώμιση χρόνια την βίαζε, την κακοποιούσε ψυχικά, την έκανε ότι ήθελε. Ηταν 23 Αυγούστου του 2006 όταν η κοπέλα βρήκε το κουράγιο να το σκάσει, όταν εκείνος ήταν για ελάχιστα λεπτά μακρυά της, μιλώντας στο κινητό.
Τώρα στα 28 της χρόνια η Νατάσα διηγείται ψύχραιμα την απόδρασή της και μάλιστα δείχνει από ποια πόρτα κατάφερε να το σκάσει. Στο σπίτι αυτό, σε ένα υπόγειο κάτω από το γκαράζ, το κορίτσι ξυλοκοπήθηκε, λιμοκτόνησε, έγινε σκλάβα του σεξ από έναν άνθρωπο που μόλις εκείνη το έσκασε αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του τρένου.
Τρέχοντας προς την ελευθερία της η Νατάσα συνάντησε σε έναν κοντινό κήπο μια γυναίκα που αυτή ειδοποίησε την αστυνομία. Η ίδια η κοπέλα παραδέχεται πως δεν προσπάθησε ποτέ να επικοινωνήσει μαζί της.
Στην Κάμπους δόθηκε μετά την απόφαση αυστριακού δικαστηρίου το σπίτι και το αυτοκίνητο του απαγωγέα της. Τα δέχτηκε, παρά την αντίθετη άποψη των ειδικών που την παρακολουθούν.
Περνά τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι που έχασε την παιδική της ηλικία, ζει στα ίδια δωμάτια που τότε οι μέρες περνούσαν σαν να ήταν εβδομάδες. Παραμένει το ίδιο μικρό κορίτσι που ήταν όταν έπεσε θύμα απαγωγής. Εγκατέλειψε το σχολείο στο οποίο γράφτηκε όταν απελευθερώθηκε. Δεν έχει επαφές με κανέναν, δεν ασχολείται φυσικά ούτε με τα social media. Κάποτε ειχε πει πως θέλει να κάνει παιδιά, τώρα ούτε το συζητά. Είναι ανίκανη να ξαναρχίσει τη ζωή της. Τα οκτώμιση χρόνια που πέρασε στο σπίτι αυτό είναι δεμένα σαν βαρίδια στα πόδια της και την κρατούν εκεί. Ισως για πάντα.
Η ταινία "3096 Ημέρες" διηγείται την τραγική ιστορία της Νατάσας