Όλα δείχνουν ότι η ακροδεξιά ομάδα Identity and Democracy (ID) πρόκειται να καταρρεύσει υπέρ της νεοσύστατης ομάδας «Πατριώτες για την Ευρώπη», η οποία έχει ως στόχο να συγκεντρώσει όλες τις ριζοσπαστικές δεξιές δυνάμεις πέραν της ομάδας των Συντηρητικών (ECR). Τι σημαίνει αυτό για την επιρροή του ακροδεξιού στρατοπέδου στο Κοινοβούλιο;
Τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές, τα κομμάτια του παζλ των ομάδων του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους.
Η ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) συγκροτήθηκε την Τετάρτη με τις τελικές 84 έδρες, καθώς το PiS της Πολωνίας παρέμεινε παρά τις απειλές ότι θα αποχωρήσει για να ενταχθεί στη νέα ομάδα του Βίκτορ Όρμπαν.
Την ίδια στιγμή, η φιλόδοξη νέα αριστερή ομάδα υπό την ηγεσία της Γερμανίδας Ζάρα Βάγκενκνεχτ διαλύθηκε.
Μετά τις φήμες για μια ακροδεξιά υπερ-ομάδα τους τελευταίους μήνες, την Κυριακή ανακοινώθηκε τελικά μια νέα ομάδα, οι «Πατριώτες για την Ευρώπη», η οποία αρχικά αποτελούνταν από το κόμμα Fidesz του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, το κόμμα ANO του Τσέχου Αντρέι Μπάμπις και ένα πρώην μέλος του ID, το FPÖ της Αυστρίας.
Έκτοτε, άρχισαν να υπάρχουν ενδείξεις ότι το Identity and Democracy (ID) μπορεί να βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και ένα ολοκαίνουργιο κόμμα στη θέση του να αναδύεται.
«Η Λεπέν, ο Όρμπαν και άλλες αντιπροσωπείες κατέληξαν σε συμφωνία πριν από την περασμένη Κυριακή ότι το ID θα πάψει να υπάρχει για να δημιουργηθεί ένα νέο», επιβεβαίωσε ένας καλά πληροφορημένος ευρωβουλευτής στο Euractiv, επισημαίνοντας ότι το πακέτο των θέσεων εργασίας εντός της ομάδας έχει ήδη μοιραστεί στις εθνικές αντιπροσωπείες.
Με το Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν φαίνεται ότι θα ανακοινώσει την ένταξή του στη νέα ομάδα μετά τις γαλλικές βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Euractiv, άλλα μέλη του πρώην ID έχουν ήδη ξεκινήσει τη μετάβασή τους στο νέο κόμμα.
Οι Πατριώτες για την Ευρώπη «είναι το πιο ενδιαφέρον σχέδιο για τις εναλλακτικές λύσεις στην Ευρώπη», δήλωσε την Τρίτη στην Corriere della Sera ο ηγέτης της ευρωομάδας της ιταλικής Λέγκας, Μάρκο Ζάνι.
Το πορτογαλικό ακροδεξιό κόμμα Chega, που φέρνει δύο έδρες στην ID, έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ένταξή του και θα υποβάλει την τελική του απόφαση στην εθνική συνέλευση του κόμματος τις επόμενες ημέρες, σύμφωνα με πηγή του κόμματος.
Το PVV της Ολλανδίας, το Vlaams Belang του Βελγίου, το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας και άλλοι είναι πιθανό να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Συνολικά, οι Πατριώτες για την Ευρώπη θα μπορούσαν να πάρουν περίπου 95 έδρες, ειδικά αν προσελκύσουν κόμματα που σήμερα δεν είναι ενταγμένα σε κανένα κόμμα, όπως το AfD της Γερμανίας, το Vazrazhdane της Βουλγαρίας, το The Party is Over της Ισπανίας και το Hnutie Republika της Σλοβακίας.
Αυτό το ενδεχόμενο θα μπορούσε να τους φέρει στην τρίτη θέση ως πολιτική δύναμη στο Κοινοβούλιο, μετά το κεντροδεξιό ΕΛΚ και τους Σοσιαλιστές (S&D) και πριν φυσικά από το ECR και το Renew.
Έχει σημασία;
Και ναι και όχι. Πρώτα απ’ όλα, οι Πατριώτες της Ευρώπης είναι η ίδια ομάδα με την Identity and Democracy, απλώς με άλλο όνομα και τον Όρμπαν σε αυτήν.
Η πλειοψηφία των ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα συνεχίσει να τους απομονώνει υπό το λεγόμενο cordon-sanitaire (ζώνη ασφαλείας), μια άτυπη συμφωνία μεταξύ των πολιτικών ομάδων να μην συνεργάζονται με την ακροδεξιά.
Σύμφωνα με τη μέθοδο D’Hondt που χρησιμοποιείται για την κατανομή των εσωτερικών θέσεων στις ομάδες ανάλογα με τη σημαντικότητά τους, οι Πατριώτες της Ευρώπης με 95 έδρες θα μπορούσαν να διορίσουν περίπου δύο αντιπροέδρους του Κοινοβουλίου και τρεις προέδρους επιτροπών.
Οι προεδρίες των επιτροπών αναμένεται να ψηφιστούν από την απόλυτη πλειοψηφία αυτόν τον μήνα. Γι’ αυτό και οι υπόλοιπες ομάδες του Κοινοβουλίου μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνίες για την εκδίωξη των υποψηφίων της ακροδεξιάς – όπως έχει συμβεί στο παρελθόν.
Όταν πρόκειται για τις αντιπροεδρίες, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και ο Όρμπαν και η Λεπέν θα μπορούσαν πράγματι να τα καταφέρουν.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης ολομέλειας που αρχίζει στις 16 Ιουλίου, οι ευρωβουλευτές θα πρέπει να αποφασίσουν ποιους υποψηφίους υποστηρίζουν σε μία μόνο ψηφοφορία, επιλέγοντας τουλάχιστον οκτώ ονόματα.
Οι υποψήφιοι πρέπει να συγκεντρώσουν την απόλυτη πλειοψηφία σε αυτόν τον πρώτο γύρο ψηφοφορίας. Εάν οι 14 θέσεις δεν καλυφθούν κατά τη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου γύρου ψηφοφορίας, προγραμματίζεται ένας τρίτος γύρος, όπου οι υποψήφιοι εκλέγονται με σχετική πλειοψηφία.
Σε αυτό το τελευταίο βήμα η ακροδεξιά θα μπορούσε να κερδίσει μία αντιπροεδρία, εάν οι άλλες ομάδες διαμοιράσουν τις ψήφους τους και ο υποψήφιος των Πατριωτών για την Ευρώπη, ενδεχομένως με την υποστήριξη του ECR, καταφέρει να πάρει περισσότερες ψήφους από τους άλλους υποψηφίους.
Όσον αφορά τη νομοθεσία, οι Πατριώτες της Ευρώπης θα μπορούσαν να συμμαχήσουν με το ECR και, κατά περίπτωση, με το κεντροδεξιό ΕΛΚ, για να επιτύχουν ισχνή πλειοψηφία και να μπλοκάρουν νόμους στο Κοινοβούλιο.
Τα σημαντικά της εβδομάδας
Το ECR συγκεντρώνεται μετά τον φόβο για έξοδο του PiS. Η διαμάχη μεταξύ των Αδελφών της Ιταλίας της Meloni και του πρώην κυβερνώντος κόμματος στην Πολωνία, PiS, επιλύθηκε τελικά. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, το PiS φημολογούνταν ότι βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τη νέα συμμαχία Πατριώτες για την Ευρώπη.
…εκλέγεται νέα ηγεσία. Ενώ βρισκόταν σε ομαδικό ταξίδι στη Σικελία, η κεντροδεξιά ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέλεξε τον Nicola Procaccini (Fratelli d’Italia, Ιταλία) και τον Joachim Brudziński (PiS, Πολωνία) ως συμπροέδρους. Ως αντιπρόεδροι εκλέχθηκαν οι εξής: Assita Kanko (N-VA, Βέλγιο), Hermann Tertsch (Vox, Ισπανία), Alexandr Vondra (ODS, Τσεχική Δημοκρατία) και Charlie Weimers (Sverigedemokraterna, Σουηδία). Οι Denis Nesci (Fratelli d’Italia) και Kosma Złotowski (PiS, Πολωνία) εκλέχθηκαν ως συν-εφοριακοί.
Το έπος της Αριστεράς-Sahra Wagenknecht τελειώνει με γκρίνια. Οι συνομιλίες για τον σχηματισμό μιας εναλλακτικής αριστερής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέτυχαν, επιβεβαίωσε την Τετάρτη (3 Ιουλίου) η γερμανική Συμμαχία Sahra Wagenknecht (BSW), καθώς ο επικεφαλής υποψήφιός της Fabio de Masi κατηγόρησε τις αποχωρήσεις της τελευταίας στιγμής και τους «ισχυρούς μοχλούς» των «ομάδων της πλειοψηφίας».
Το Κίνημα Πέντε Αστέρων ήταν ένας από τους βασικούς συμμάχους της BSW, αλλά η έλλειψη συμφωνίας για τη συγκρότηση της νέας ομάδας τους έκανε τελικά να ενταχθούν στην ομάδα the Left, η οποία αποδέχθηκε την αίτησή τους την Πέμπτη.
Ο De Masi του BSW έγραψε: «Το βράδυ της Τρίτης (2 Ιουλίου), λάβαμε αιτήματα της τελευταίας στιγμής για συνομιλίες από κόμματα του the Left, τα οποία αισθάνονταν περιθωριοποιημένα με την εστίασή τους στη διατήρηση της ειρήνης, τη διπλωματία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν ήθελαν το Die Linke να συνεχίζει να ηγείται της κοινοβουλευτικής τους ομάδας παρά την εκλογική ήττα του κόμματος».
Σε απάντηση, ο συμπρόεδρος της παράταξης the Left Martin Schirdewan, από το Die Linke, δήλωσε στο Euractiv τα εξής: «Το BSW προφανώς δεν είχε πολύ έξυπνη στρατηγική για τη συγκρότηση της ομάδας. Τώρα καταλήγουν να κάθονται μαζί με το AfD στους μη εγγεγραμμένους. Αλλά ίσως εκεί είναι που ανήκουν».
Η συντηρητική-πράσινη ευρωβουλευτής της Γερμανίας εντάσσεται στο ΕΛΚ. Ένας άλλος παίκτης που φημολογείται ότι εμπλέκεται με το BSW είναι η Manuela Ripa, Γερμανίδα ευρωβουλευτής του Οικολογικού Δημοκρατικού Κόμματος (ÖDP). Αντί όμως για αυτό τελικά, πρόκειται να εγκαταλείψει τους Πράσινους και να ενταχθεί στην ομάδα του ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ÖDP, που ιδρύθηκε το 1980 από πρώην μέλος του CDU, διατηρεί ιστορικά στενούς δεσμούς με το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα.
Η Αριστερά διορίζει την ηγεσία της. Η ομάδα the Left στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι έχει καταφέρει να βρει τις ισορροπίες του και έχει εκλέξει την ηγεσία της. Τόσο ο Γερμανός Martin Schirdewan (Die Linke) όσο και η Γαλλίδα Manon Aubry (La France Insoumise) επανεξελέγησαν ως συμπρόεδροι της ομάδας. Ο Schirdewan θα παραιτηθεί στα μισά της θητείας για να κάνει χώρο στον Έλληνα Κώστα Αρβανίτη (ΣΥΡΙΖΑ). Ο Αρβανίτης έχει εκλεγεί αντιπρόεδρος της ομάδας, μαζί με τον Marc Botenga (PTB, Βέλγιο), τη Hanna Gedin (Vansterpartiet, Σουηδία) και την Irene Montero (Podemos, Ισπανία), η οποία διετέλεσε υπουργός ισότητας μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο στην προηγούμενη κυβέρνηση του Pedro Sánchez.