Οι σημερινές εκλογές στην Τουρκία χαρακτηρίζονται όπως πάντα κρίσιμες…
Η Τουρκία είναι μια χώρα που ο ρόλος της στην περιοχή δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν. Οι προθέσεις και οι κινήσεις της ενδιαφέρουν και επηρεάζουν άμεσα την Ελλάδα.Όπως και το ποιος θα είναι “καπετάνιος στο τιμόνι της”.
Παρόλα αυτά το ποιος θα εκλεγεί απόψε πρόεδρος -αν υπάρξει εκλογή από τον πρώτο γύρο- δεν είναι το φλέγον ζήτημα για την Ελλάδα. Το δίλημμα “Ερντογάν ή Ιντζέ μας συμφέρει καλύτερα” είναι “κούφιο”!
Όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος η ουσία της τουρκικής απειλής για την Ελλάδα δεν αλλάζει. Η γειτονική χώρα θα εξακολουθήσει να είναι η κύρια και πιο σημαντική απειλή για την Ελλάδα.
Είτε εκλεγεί ο Ερντογάν, είτε εκλεγεί ο Ιντζέ -πιθανότερο έως βέβαιο είναι το πρώτο- η Τουρκία θα εξακολουθήσει να έχει στόχο το μισό Αιγαίο, την εκμετάλλευση των ενεργειακών του αποθεμάτων, την τουρκοποίηση της Θράκης και βέβαια την επιβολή κι άλλων τετελεσμένων στην Κύπρο. Όποιος κι αν εκλεγεί δεν πρόκειται να “παγώσει” τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα και την επιθετική πολιτική έναντι της Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος κίνδυνος που η Ελλάδα πρέπει να διαχειριστεί όποιος κι αν εκλεγεί στην Τουρκία είναι αυτός που χρόνια τώρα την ταλαιπωρεί: ο ίδιος της ο εαυτός! Το πολιτικό – κομματικό σύστημα που κυβερνά τη χώρα σ΄ όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το σύστημα που αρνείται να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό τα γεγονότα. Αυτό που πάντα βολευόταν πισω από τα παραμύθια της ελληνοτουρκικής φιλίας και των Τούρκων ηγετών που δήθεν είχαν καλές προθέσεις. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια για να ξεχάουμε τους διθυράμβους των “εκσυγχρονιστών” του κ.Σημίτη για τον Ερντογάν που αναμενόταν να φέρει τη νέα εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Την έφερε πράγματι! Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία αμφισβητεί τόσο μεθοδικά και σοβαρά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία όχι απλά εξοπλίζεται, αλλά αναπτύσσει δικά της οπλικά συστήματα.
Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν αποδεικνύει την υπεροχή της. Το σημείο που υπερέχει η Τουρκία έναντι της Ελλάδας, είναι ότι έχει σταθερή εθνική πολιτική, ειδικά στα θέματα που συνηθίσαμε να λέμε “ελληνοτουρκικά”. Απέναντί της έχει μια Ελλάδα που δεν έχει κανέναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και αντιμετωπίζει πάντα την τουρκική επιθετικότητα με την ελπίδα ότι κάποιος από κάπου θα ΄ρθει να τη σώσει! Η ιστορία έχει αποδείξει πολλές φορές ότι αυτός ο κάποιος έρχεται πάντα αφού έχουμε υποστεί μια ήττα και το μόνο που κάνει είναι να μας …παρηγορεί με ανούσιες δηλώσεις κατανόησης.
Γι΄ αυτό ας ασχοληθούμε με το ποιος θα εκλεγεί όσο χρειάζεται και ας δούμε πως εμείς πρέπει να διαχειριστούμε την τουρκική επιθετικότητα η οποία νομίζουμε πως μετά από τις εκλογές θα κλιμακωθεί. Είτε με Ερντογάν ,είτε με Ιντζέ.
Πηγή: