Το ζήτημα των ιδιωτικών κολλεγίων, όπως τίθεται πλέον, αναδεικνύει δύο βασικά ερωτήματα:
1) Την ακαδημαϊκή πιστοποίηση των διδακτικών υπηρεσιών που παρέχουν τα ιδιωτικά κολλέγια που έχουν συμβληθεί με ξένα Πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, η επιλογή του διδακτικού προσωπικού στα κολλέγια τηρεί τους όρους και τις προϋποθέσεις που το ξένο Πανεπιστήμιο επιλέγει τους δικούς του διδάσκοντες; Θα μπορούσε κάποιος ή κάποιοι από τους διδάσκοντες στα εξουσιοδοτημένα κολλέγια να διδάξουν στα ξένα πανεπιστήμια;
Ποιος αξιολογεί την ακαδημαϊκή τους συγκρότηση, τη διδακτική τους ικανότητα και το εν γένει επιστημονικό και ερευνητικό έργο τους; Πόση σχέση έχουν με τα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκουν;
Πληρούν τα διεθνώς στοιχειώδη ακαδημαϊκά προσόντα για να διδάξουν, όπως αίφνης η κατοχή διδακτορικού τίτλου; Υπάρχει, λοιπόν, ένα σοβαρό θέμα, ως προς την επιστημονική και ακαδημαϊκή πιστοποίηση της διδασκαλίας και των διδασκόντων.
2) Τις εγγυήσεις λειτουργίας των κολλεγίων. Απολαμβάνουν φοιτητές και διδάσκοντες δικαιώματα ακαδημαϊκής ελευθερίας; Συγκροτούνται με βάση τους θεμελιώδεις κανόνες της ακαδημαϊκής αυτορρύθμισης και αυτοδιοί- κησης; Ή μήπως πρόκειται απλώς για κερδοσκοπικές επιχειρήσεις με γνώμονα και αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος. Μήπως, όμως η αξιολόγηση και η βαθμολογία εξυπηρετούν και αυτές το κέρδος; Μήπως το κέρδος επικαθορίζει τι και πως θα διδάξει ο εκάστοτε διδάσκων;
Πριν απαντηθούν αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα είναι λάθος να εξομοιωθούν, έστω και από την άποψη των επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι τίτλοι των κολλεγίων με τα πανεπιστημιακά πτυχία.
Είναι δε ακατανόητο, πως μπορεί να διαχωριστούν και μάλιστα τόσο βάναυσα τα ακαδημαϊκά από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η Ε.Ε. αυτοαναιρείται, όταν στη Λισσαβώνα αποφάσιζε την μετατροπή της στην πιο ανταγωνιστική οικονομία και κοινωνία της γνώσης. Μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χωρίς τη διαρκή επιστημονική και ακαδημαϊκή αξιολόγηση και πιστοποίηση της γνώσης;
Τέλος, τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα έλθουν ούτως ή άλλως, δηλαδή ή από την πόρτα ή απ' το παράθυρο. Αυτό δεν μπορεί να αναστραφεί. Πρέπει, όμως, να υπάρξουν θεμελιώδεις εγγυήσεις :
Α) Ακαδημαϊκή Πιστοποίηση και Λειτουργία.
Β) Μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας.
και
κυρίως να συνειδητοποιήσει η Πολιτεία ότι η λύση δεν είναι η διολίσθηση στην ιδιωτική παιδεία, αλλά στη στήριξη του δημόσιου παν/μίου, που είναι το Παν/μιο των ίσων ευκαιριών και της ευημερίας του τόπου.
*Ο κ. Βασίλειος Μπένος είναι Καθηγητής και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πειραιώς