Ο Πρόεδρος της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, με βάση τις εξουσίες που του παραχωρεί το Σύνταγμα, είναι, όπως οι Γάλλοι συχνά αναφέρουν, ένας «εκλεγμένος μονάρχης». Τούτο είναι ιδιαίτερα φανερό στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, με βάση τις προεκλογικές του εξαγγελίες και, κυρίως, τις δηλώσεις του μετά την εκλογή του φαίνεται πώς είναι αποφασισμένος να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, με έναν τρόπο που θυμίζει ταυτόχρονα τον Φρανσουά Μιτεράν, αλλά και τον στρατηγό Ντε Γκολ.
Ο τρόπος που θα λειτουργήσει σε αυτούς τους τομείς είναι κρίσιμος με δεδομένο τον ρόλο της Γαλλίας στον κόσμο. Θυμίζω ότι η Γαλλία:
1. Είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.
2. Είναι η τρίτη σε αριθμό πυρηνικών κεφαλών χώρα στον κόσμο.
3. Ανταγωνίζεται με την Ρωσία για την δεύτερη θέση στην ικανότητα προβολής στρατιωτικής ισχύος στον κόσμο.
4. Ανταγωνίζεται με την Ρωσία για την δεύτερη θέση στο διάστημα.
5. Είναι ο δεύτερος εξαγωγέας όπλων παγκοσμίως και διαθέτει ορισμένες παγκοσμίως γνωστές εταιρείες στην ενέργεια, στην βαριά βιομηχανία και στην τεχνολογία.
6. Είναι επικεφαλής του Οργανισμού κρατών της Γαλλοφωνίας, στον οποίο συμμετέχουν κράτη από την Αφρική (κυρίως) και την Ασία, με πληθυσμό πάνω από 500 εκατομμύρια.
7. Διαθέτει εδάφη (των οποίων οι κάτοικοι συμμετείχαν στην προεδρική εκλογή) στην Νότιο Αμερική (Γουϊάνα), στην Καραϊβική (Γουαδελούπη, Μαρτινίκα) στον Ινδικό (Ρεουνιόν), στον Ειρηνικό (Νέα Καληδονία), ακόμη και κοντά στην Ανταρκτική (νησιά Κέργκελεν).
8. Διαθέτει σημαντικές δυνάμεις στην υποσαχάρια Αφρική και μία πολύ σημαντική βάση για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» στην Αφρική (Τζιμπουτί).
9. Όπως είναι γνωστό, μαζί με την Γερμανία, αποτελούν την κινητήρια δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ιδιαίτερο ρόλο στον πολιτικοστρατιωτικό τομέα.
10. Διαθέτει για πολύ γνωστούς ιστορικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς λόγους παγκόσμιο κύρος.
Σε όλους αυτούς τους τομείς ο Μακρόν θα ακολουθήσει την γνωστή ή παραδοσιακή πολιτική της Γαλλίας. Ο ίδιος ήδη αναφέρθηκε, στον πρώτο μετά την νίκη του λόγο, στην σημασία της ισορροπίας ισχύος στην διεθνή σκηνή. Ειδικότερα, αναμένεται:
1. Να συμβάλλει στην περαιτέρω εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα στον πολιτικό και αμυντικό τομέα,
2. Να συνεχίσει την πολιτική του προκατόχου του και της ΕΕ στο θέμα της Ουκρανίας και έναντι της Ρωσίας,
3. Να διατηρήσει την πολιτική της Γαλλίας στο ζήτημα των πυρηνικών του Ιράν,
4. Να στηρίξει τις ΗΠΑ στο ζήτημα της Βορείου Κορέας,
5. Να συνεχίσει τον πόλεμο (στο εσωτερικό και διεθνώς) κατά της τρομοκρατίας, ειδικά στην Συρία και την Αφρική, όπου η Γαλλία έχει συμφέροντα,
6. Να παραμείνει στον ίδιο νατοϊκό προσανατολισμό των τελευταίων προκατόχων του,
7. Να προωθήσει την πολυμερή προσέγγιση των διεθνών ζητημάτων, ιδιαίτερα ως προς το διεθνές εμπόριο,
8. Να στηρίξει την διεθνή συμφωνία που έγινε στο Παρίσι για το περιβάλλον,
9. Να συνεχίσει να παρέχει διεθνή αναπτυξιακή βοήθεια, και
10. Να είναι, στο μέτρο των συμφερόντων της Γαλλίας, υποστηρικτής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ελευθεριών και της δημοκρατίας ανά τον κόσμο.
Ως προς την Ελλάδα, με βάση την εμπειρία του 2015, όταν ως Υπουργός Οικονομικών, ενεπλάκη στην συμφωνία της χώρας μας με την ΕΕ, αναμένεται να τείνει ευήκοον ους στις προσπάθειες της χώρας μας.
Αναμένεται επίσης να τηρήσει την ίδια στάση έναντι της Κύπρου και των ενεργειακών της συμφερόντων, στα οποία έχει από καιρό επενδύσει η TOTAL
Τέλος οι σχέσεις με την Τουρκία θα είναι μάλλον δύσκολες – τουλάχιστον στην αρχή.
Και τούτο όχι μόνο εξ αιτίας των θέσεών του περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και λειτουργίας της δημοκρατίας στην γειτονική μας χώρα, αλλά και διότι μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο της Αρμενικής Γενοκτονίας στη Γαλλία.
Αυτά ισχύουν με βάση όσα γνωρίζουμε τώρα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτήν την στιγμή. ισχύει απολύτως το «αρχή άνδρα δείκνυσι»!
*Ο Ηλίας Κουσκουβέλης είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Διευθυντής του ΙΔΕΑΑ (idea.uom.gr)