Το 1972, στη Καλιφόρνια, ο William Stoneham, ένας μη αναγνώρισμος ζωγράφος καταφέρνει να κλείσει μια συμφωνία για να εκθέτει πίνακές του σε μια γκαλερί, έναντι 200 δολαρίων το μήνα.
Χωρίς ποτέ να είναι συνεπής, και με την ημερομηνία παράδοσης να πλησιάζει, έπρεπε να εμπνευστεί από κάτι, για να παραδώσει δύο πίνακες που χρωστούσε. Η γυναίκα του μόλις είχε γράψει ένα ποίημα και το είχε ονομάσει «Τα χέρια που του αντιστέκονται». Το ποίημα ήταν εμπνευσμένο από τα παιδικά χρόνια του Stoneham σαν υιοθετημένο παιδί.
Ξεκίνησε να δημιουργεί μανιωδώς και ο πίνακας ήταν έτοιμος μόλις σε 3 ημέρες. Απεικόνιζε τον ίδιο μπροστά σε μια τζαμαρία, να κοιτάει έξω. Μόνο που το αποτέλεσμα ήταν λίγο ανατριχιαστικό. Το κορίτσι που στεκόταν δίπλα του δεν είχε μάτια στο πίνακα ενώ από την τζαμαρία φαινόντουσαν κάποια παιδικά χέρια που έμοιαζαν να ανήκουν σε φυλακισμένα παιδιά.
Ο πίνακας πουλήθηκε δύο χρόνια μετά. Τον αγόρασε ένας ηθοποιός. Και από εκεί ξεκίνησε η κατάρα των 3 ετών. Στα 3 χρόνια ακριβώς πέθανε ο αγοραστής. Μετά από 3 χρόνια πέθανε ο ιδιοκτήτης της γκαλερί. Στα επόμενα 3 χρόνια πέθανε ο νέος κάτοχος. Και από τότε τα ίχνη του χάνονται.
Ωσπου το 2000 κάποιος τον εμφανίζει να πουλιέται στο ebay. Η περιγραφή που το συνόδευε, είναι λίγο περίεργη. "Ο πίνακας είναι στοιχειωμένος. Τα παιδιά που απεικονίζονται τη νύχτα ζωντανεύουν."
Τελικά ο πίνακας αγοράστηκε από μια γκαλερί, έναντι 1000 δολαρίων. Αλλά το θέμα πήρε τέτοιες διαστάσεις που όλοι ζητούσαν από τον δημιουργό του νέους πίνακες, γιατί φοβόνταν τον πρωτότυπο.
Ο αυθεντικός πίνακας έμεινε στα αζήτητα, αλλά ο ζωγράφος βγάζει τα προς το ζην απλά αντιγράφοντάς τον.
