Τον εφευρέτη της ινσουλίνης, Καναδό γιατρό, Σερ Φρέντερικ Μπάντινγκ τιμά σήμερα η google με το doodle της ημέρας. Αφορμή τα 125 χρόνια από τη γέννησή του.
Γεννήθηκε το 1981 και συμμετείχε με το απόσπασμα των «Καναδών Ερυθροχιτώνων» στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο όπου και τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι. Γυρνώντας στον Καναδά και μετά από αρκετές δυσκολίες καταφέρνει να ανοίξει το δικό του ιατρείο στο οποίο περίμενε για 28 ολόκληρες μέρες τον πρώτο του ασθενή. Δύο μήνες αργότερα αποφασίζει να κλείσει το ιατρείο και να αποδεχθεί μια θέση στην Ιατρική Σχολή του Τορόντο παραδεχόμενος ότι δεν το έκανε αυτό από αγάπη για την επιστήμη, αλλά απλά «για να μπορεί να βγάζει το καθημερινό του ψωμί».
Για μια παρουσίαση μαθήματος σχετικά με τον διαβήτη ο Μπάντινγκ καταγράφει με χρονολογική σειρά όλες τις προσπάθειες των φυσιολόγων και των βιοχημικών να βρουν λύση στο αίτιο που τον προκαλεί. Από την μελέτη του προκύπτει ένα συμπέρασμα το οποίο ο ίδιος θεωρεί παράτολμο αλλά αργότερα αποδεικνύεται σωστό: τα νησίδια του Λάνγκερχανς, με τα κύτταρά τους, είναι εκείνα που μας προστατεύουν από τον διαβήτη. Του φαινόταν πιθανό, ότι ακριβώς αυτά τα κύτταρα έδιναν στο αίμα την ουσία εκείνη που βοηθούσε τον οργανισμό μας να κάνει την καύση του σακχάρου που χρειάζεται.
Στον Μπάντινγκ ήρθε σαν αστραπή μια ιδέα: «Ένοιωσα μέσα μου», θα εξομολογηθεί αργότερα, «σαν μια προσπάθεια να στήσω μια γέφυρα πάνω από μια μεγάλη άβυσσο, μεταξύ δύο πολύ απομακρυσμένων μεταξύ τους ιδεών». Όχι το παγκρεατικό υγρό, αλλά μόνον η ουσία που εκκρίνουν τα κύτταρα του Λάνγκερχανς πρέπει να χύνεται στο αίμα.
Αλλά πώς να αποκτήσουμε την ουσία αυτή; Πριν να κοιμηθεί, γράφει ο Μπάντινγκ επί λέξει σ' ένα σημειωματάριο: «Να απολινώσω τον παγκρεατικό πόρο σκύλων, να περιμένω 7-8 εβδομάδες να επέλθει η εκφύλιση του οργάνου. Να αφαιρέσω τα υπολείμματά του και να κάνω από αυτό ένα εκχύλισμα». Ο Μπάντινγκ τα κατάφερε αμέσως και χάρη στην εφεύρεσή του, έγινε ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση του διαβήτη.
Ο Φρέντερικ Μπάντινγκ πήρε το 1923 το βραβείο Νόμπελ μαζί με τον καθηγητή Μακλέοντ και το 1935 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Το σπίτι του Frederick Banting προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο
Το σπίτι του αγοράστηκε από την καναδική Diabetes Association το 1981 και σήμερα αποτελεί Εθνικό Ιστορικό Μνημείο του Καναδά. Είναι, πλέον, Έχει το πιο σημαντικό εθνικό και διεθνές τουριστικό αξιοθέατο της περιοχής London του Οντάριο.
Το σπίτι, όπου ο νεαρός Frederick Banting ξεκίνησε την πορεία του στην Ιατρική το 1920, έχει μετατραπεί σε αξιοθέατο και γκαλερί με έργα τέχνης του ιδίου, μια σειρά από ιστορικά έργα τέχνης, καθώς και με ένα πλήρως ανακαινισμένο υπνοδωμάτιο, που αποτυπώνει την "ακριβή χρονική στιγμή που ο Frederick Banting συνέλαβε την ιδέα για την ινσουλίνη".
Επισκέπτες από όλο τον κόσμο αφήνουν γράμματα, ευχαριστώντας τον Banting για την ανακάλυψή του και το υπνοδωμάτιο του έκτοτε έχει μετατραπεί σε ένα πραγματικό ιερό, αφού χιλιάδες άνθρωποι, είτε επλήγησαν άμεσα από διαβήτη, είτε αν έχουν ένα γονέα, ή παιδί που έχει διαβήτη, νιώθουν πάντα συγκίνηση και σεβασμό στο μέρος αυτό.
Όμως η μοίρα επεφύλασσε ένα άσχημο τέλος για το νομπελίστα γιατρό: στις 11 Ιουλίου 1941, ο Μπάντινγκ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στο κόλπο του Σαιν Λοράν στη γαλλική βορειοδυτική πλευρά του Ατλαντικού.