Δυο εντελώς αντίθετοι κόσμοι. Από το ποδόσφαιρο, την ιστορία, την ιδεολογία, μέχρι και την πολιτική, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκονται πάντα...απέναντι! Σήμερα στις 17:15, οι δυο γίγαντες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, συγκρούονται στο Καμπ Νού για το ισπανικό πρωτάθλημα (Cosmote Sport 2HD).
Όταν η Μπαρτσελόνα αντιμετωπίζει τη Ρεάλ τότε τίποτα δεν είναι απλό. Το μίσος μεταξύ των δύο ομάδων, το πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο αυτής της αιώνιας κόντρας κάνει το παιχνίδι αυτό περισσότερο ιδιαίτερο από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο. Αυτό είναι το αυθεντικό clasico.
Κάποτε μπορεί να ήταν ένα απλό αθλητικό γεγονός. Και μετά έγινε κόντρα μίσους. Μάχη ανάμεσα σε δύο κόσμους, που ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, από την ημέρα κιόλας της ίδρυσής τους. Η Ρεάλ του πολιτικού κατεστημένου και των πλουσίων, η Μπαρτσελόνα, της αντίστασης και των επαναστατών.
Το καμάρι της Βαρκελώνης ιδρύθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα όταν ο ισπανικός ιμπεριαλισμός άρχισε να καταρρέει και πολύ γρήγορα έγινε το όχημα της Καταλονίας απέναντι στην εξουσία της Μαδρίτης, όπου ήταν η έδρα του βασιλιά. Οι Καταλανοί, που επεδίωκαν την ελευθερία τους, υπέφεραν τόσο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Πρίμο Ντε Ριβέρα στη δεκαετία του 1920, όσο και κατά τη μακρόχρονη δικτατορία του Φράνκο. Η Βαρκελώνη ήταν το κέντρο των Δημοκρατικών στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου. Ο Γιόζεπ Σανιόλ, ένας αριστερός διανοούμενος που είχε εκλεγεί βουλευτής στην τοπική Βουλή της Καταλονίας και ήταν επίσης εκλεγμένος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, εκτελέστηκε στις 5 Αυγούστου 1936 από στρατιωτικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Φράνκο. Στον επόμενο εντός έδρας αγώνα της Μπαρτσελόνα, οι οπαδοί της αποδοκίμασαν τον ισπανικό εθνικό ύμνο και η ομάδα τιμωρήθηκε με εξάμηνο αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα!
Πάνω σε αυτή την εκτέλεση θεμελιώθηκε μια αντιπαλότητα που κρατά χρόνια και εκφράζεται από τότε μέσα στο γήπεδο κόντρα στην ομάδα της πρωτεύουσας, την αγαπημένη του Φράνκο. Για 46 ολόκληρα χρόνια η Μαδρίτη ήταν πάνω απ’ όλους. Κάθε νίκη της Μπαρτσελόνα μέσα στο γήπεδο ήταν μια νίκη κόντρα στη δικτατορία.
Ο Φράνκο πέθανε το 1975 και σαράντα χρόνια μετά, δεν είναι λίγοι οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα που εξακολουθούν να βλέπουν… φαντάσματα και αδικίες, βγάζοντας αρκετές φορές ακόμα και κόμπλεξ έναντι της ομάδας της πρωτεύουσας. Η επιθυμία για ανεξαρτησία της Καταλονίας παραμένει μέχρι σήμερα ανεκπλήρωτη. Την ίδια ώρα, η λευκή φανέλα της Ρεάλ εκπροσωπεί την ενιαία και αδιαίρετη Ισπανία.
Στις επόμενες δεκαετίες, η κυριαρχία θα είναι μοιρασμένη. Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Κρόιφ θα εξελιχθεί σε έναν ιδιοφυή προπονητή, ο οποίος θα καθίσει στον πάγκο της ομάδας από το 1988 μέχρι το 1996 και θα δημιουργήσει τη δική του dream team από την οποία θα περάσουν ο Ρομάριο, ο Στόιτσκοφ, ο Λάουντρουπ, ο Κούμαν, ο Θουμπιθαρέτα, o Μπακέρο και ο Γουαρδιόλα.
"Αν η Ρεάλ δεν υπήρχε, κάποιος θα έπρεπε να την ανακαλύψει" είχε πει ο Μανουέλ Βάσκεθ Μπολνταμπάν, Καταλανός συγγραφέας. "Και μόνο που ακούω το όνομα Ρεάλ, μου έρχεται να κάνω εμετό!" συμπλήρωσε ο Χρίτσκο Στόιτσκοφ, που έχει γράψει τη δική του ιστορία με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Η Ρεάλ είναι η ομάδα που λατρεύουν να μισούν στην Καταλονία. Και το αντίστροφο, φυσικά.
Είτε υποστηρίζει κάποιος τη Μπαρτσελόνα, είτε είναι φανατικός οπαδός της Ρεάλ το σίγουρο είναι πως περιμένει αυτό το παιχνίδι ως κάτι μοναδικό. Δύο ομάδες, 22 ποδοσφαιριστές, χιλιάδες θεατές σε ένα κατάμεστο στάδιο, εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο θα ζήσουν τον παλμό, το πάθος και την ένταση μιας αναμέτρησης που, όπως λένε και οι Ισπανοί, είναι… mes que un partido.