Το Eurobasket παραδοσιακά αποτελεί την πιο δυνατή σε όρους ανταγωνισμού διοργάνωση της FIBA και το φετινό τουρνουά αναμένεται ως ένα από τα πιο αμφίρροπα της σύγχρονης ιστορίας! Αυτά είναι επτά ερωτήματα που ψάχνουν απάντηση αυτόν τον Σεπτέμβριο:
-Μπορεί η Σερβία να επιστρέψει στην κορυφή;
Ο Πέσιτς αποφάσισε να «σπάσει αβγά» αφήνοντας εκτός ομάδας το τοτέμ της Εθνικής που ακούει στο όνομα Μίλος Τεόντοσιτς, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός πιο compact και σκληροτράχηλου συνόλου. Έχτισε τη δική του Σερβία πάνω στον MVP της Ευρωλίγκας και στον αντίστοιχο του ΝΒΑ, πλαισιώνοντας τους με σπουδαίους παίχτες-ρόλων για αυτό το επίπεδο.
Οι Σέρβοι έχουν λίγο ρηχό backcourt και αμυντικά θέματα για να λύσουν παρά το γεγονός ότι στο τελευταίο τους ματς στην Τουρκία απέδωσαν εξαιρετικά στα μετόπισθεν. Ο Μπογκντάνοβιτς είναι εκτός και οι Μπιέλιτσα-Νέντοβιτς κάνουν τη δική τους προσπάθεια για να προλάβουν το τραίνο. Το ρόστερ τους παραμένει πολύ ποιοτικό διαθέτοντας πλουραλισμό και εναλλακτικές πηγές δημιουργίας (από διαφορετικές θέσεις μάλιστα ) ενώ ο Γιόκιτς δεν ματσάρεται στο low post. Παρόλα αυτά ο Πέσιτς είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Γίνεται κατανοητό ότι (και) από το δικό του performance θα κριθούν πολλά για τους Σέρβους.
-Eίναι ο Σιμόνε Φοντέκιο ο νέος ηγέτης των Ιταλών;
Πιθανόν ναι. Το καλοκαίρι που αφήνουμε πίσω ήταν αυτό της «έκρηξης» και του μεγάλου βήματος για τον 27χρονο wing των Γιούτα Τζαζ. Ο Φοντέκιο ανέβηκε βήμα-βήμα τα σκαλοπάτια στην καριέρα του, αφήνοντας το Μιλάνο για τη Μπολόνια και τη Ρέτζιο Εμίλια και μπαίνοντας αργότερα σε ένα από τα καλύτερα προγράμματα ανάπτυξης πλαγίων παιχτών υπό τον Ρενέσες στο Βερολίνο. Η περυσινή σεζόν στη Μπασκόνια ήταν χρονιά καθιέρωσης και ο ενδιάμεσος σταθμός πριν τη μετάβαση στο ΝΒΑ.
Ο Φοντέκιο είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ με μεγάλη γκάμα επιλογών σε όρους εκτέλεσης. Δυναμικός και ανταγωνιστικός, αποτελεί πλέον το βαρύ χαρτί στην επίθεση του Ποτζέκο. Ο τραυματισμός του Γκαλινάρι μάλιστα, αυξάνει το βάρος που θα πέσει στις πλάτες του. Τα ματς των προκριματικών του Παγκοσμίου (20.5 πόντοι-5.5 ριμπάουντ-4.0 τελικές και 6/10 τρίποντα απέναντι σε Γεωργία και Ουκρανία) αλλά και οι αγώνες προετοιμασίες έδειξαν ότι μπορεί να ανταποκριθεί.
-Το θηρίο κοιμάται;
Όλα δείχνουν ότι η Ισπάνια διανύει μια μεταβατική περίοδο με στόχο την ανοικοδόμηση. Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που οι Ίβηρες κατεβαίνουν σε μια διοργάνωση της FIBA χωρίς να έχουν ένα από τα πιο ποιοτικά ρόστερ σε αυτή. Ο Σέρτζιο Σκαριόλο χτίζει την επόμενη ομάδα των «φούριας ρόχας», θέλοντας να αφήσει την καλύτερη παρακαταθήκη στον διάδοχο του, με τις ζυμώσεις που θα δεχθούν οι αθλητές του σε αυτό το Ευρωμπάσκετ.
Θα δούμε πολλά νέα παιδιά σε σημαντικούς ρόλους (Garuba, Pradilla, Brizuela, Lopez-Arostegui), τον Λορένζο Μπράουν στην προσπάθεια του να μπει στα παπούτσια «γιγάντων» καλύπτοντας μια πολύ νευραλγική θέση και τους αδελφούς Ερναγκόμεθ πλέον σε θέση ηγεσίας. Οι Ισπανοί βρίσκονται σε ένα περίεργο γκρουπ (Μαυροβούνιο, Γεωργία, Τουρκία, Βέλγιο, Βουλγαρία) όπου η πιθανότητα έκπληξης είναι αν μη τι άλλο αξιοσέβαστη. Σαν σύνολο έχουν δεξιότητες συμβατές με το μπάσκετ αυτών των τουρνουά. Το θηρίο μοιάζει να κοιμάται αλλά μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνο εάν χτίσει την αυτοπεποίθηση του σταδιακά στη διοργάνωση.
-Είναι οι Σλοβένοι το φαβορί για το χρυσό;
Μπορούν να είναι, εάν δεν μπουν στο τουρνουά με το «πρέπει» της κατάκτησης της κορυφής. Οι Σλοβένοι έχουν ένα εξαιρετικό σύνολο και τον πιο επιδραστικό παίχτης της διοργάνωσης στο τιμόνι τους. Όμως θα πρέπει να ρολάρουν από την αρχή, ευρισκόμενοι σε ένα πολύ δυνατό γκρουπ (Γαλλία, Λιθουανία, Γερμανία, Βοσνία, Ουγγαρία), και πιθανόν να πάνε με το γκάζι πατημένο μέχρι το τέλος.
Αναμένονται νέα «μαγικά» από τον Λούκα Ντόνσιτς ο οποίος αποτελεί το πιο «φονικό» όπλο του τουρνουά, ικανό να διαλύσει κάθε άμυνα εντός 3-4 λεπτών, εξαπολύοντας χτυπήματα διαφορετικής φύσεως. Καθοριστικός παράγοντας η αποτελεσματικότητα των wings στην περιφερειακή εκτέλεση αλλά και το πώς θα λειτουργήσει η compact –στα πρότυπα των Μαβς-χαρακτήρας αυτής της ομάδας που θα ποντάρει (και) στο Small Ball. Oι Σλοβένοι έχουν ό,τι χρειάζεται για να φτάσουν μέχρι τέλους.
-Γαλλία, η «επόμενη» Ισπανία;
Μάλλον όχι. Παρότι διαθέτουν σπουδαίο ταλέντο και ίσως την πιο βαθιά δεξαμενή ταλαντούχων αθλητών σε αυτό το επίπεδο, υστερούν σημαντικά σε συναισθηματική νοημοσύνη σε σύγκριση με τις τελευταίες μεγάλες ομάδες των Ιβήρων, ώστε να κυριαρχήσουν στο μπάσκετ της FIBA.
Η ομάδα του Κολέ έχει εντυπωσιακή φυσική/αθλητική βάση, αρκετό ταλέντο και βάθος. Η γραμμή ψηλών της είναι πολύ ισχυρή Οι ενδιάμεσες θέσεις είναι γεμάτες -με προεξέχοντα τον Φουρνιέ ο οποίος θα αποτελέσει βαρόμετρο και στη φετινή προσπάθεια- όμως στον «άσσο» υπάρχει μια σχετική αβεβαιότητα σχετικά με τον βαθμό ανταπόκρισης του Ερτέλ στα κρίσιμα ματς. Η άμυνα θα αποτελέσει τη βάση του παιχνιδιού των «τρικολόρ», με τις προδιαγραφές τους να μοιάζουν αρκετά υψηλές σε αυτό το κομμάτι. Οι Γάλλοι έχουν πιθανόν τις περισσότερες λύσεις από κάθε άλλη ομάδα (μόνο η υγιής Σερβία έχει ανάλογο «οπλοστάσιο») και δικαιολογημένα βρίσκονται μεταξύ των φαβορί σε ένα πολύ ανοιχτό τουρνουά, το οποίο θα αποτελέσει για αυτούς πρωτίστως πνευματική άσκηση.
-Ποια ομάδα μπορεί να αποτελέσει το «μαύρο άλογο»;
Η Λιθουανία θα μπορούσε να είναι «αυτή» η ομάδα. Δεν είναι φαβορί, δεν συζητιέται τόσο όσο η Σλοβενία, η Ελλάδα, η Γαλλία ή η Σερβία. Διαθέτει ένα γεμάτο σύνολο με ποιοτικό βάθος και δεξιότητες άκρως συμβατές με το μπάσκετ της FIBA. Το δίδυμο Βαλαντσιούνας-Σαμπόνις έχει κυβικά, ταλέντο, “physicality” και καντάρια «μπασκετοσύνης» για να κυριαρχήσει στο χαμηλό ποστ. Αρκεί να υποστηριχθεί σωστά από τους snipers και τους playmakers του κόουτς Μακσβίτις.
Ο Βrazdeikis είναι σε πολύ καλή κατάσταση και το δυναμικό προφίλ του δένει αρμονικά με τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που φέρνουν στα «φτερά» οι Γκριγκόνις-Γκεντράιτις. Σημαντικό τουρνουά για τον Γιοκουμπάιτις ο οποίος πλέον θα βρεθεί σε πρώτο ρόλο. Οι Λιθουανοί βρίσκονται σε πολύ δύσκολο γκρουπ. Εάν διατηρήσουν το ηθικό τους μετά από ενδεχόμενα άσχημα αποτελέσματα στο ξεκίνημα και προκριθούν, μπορούν να είναι αρκετά επικίνδυνοι.
-Θα κάνει τη διαφορά για την Ελλάδα ο «καλύτερος παίχτης του ΝΒΑ»;
Με τον prime Γιάννη στο τιμόνι μας έχουμε το δικαίωμα να αισιοδοξούμε πηγαίνοντας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. Ο σούπερ-σταρ των Μπακς θα αποτελέσει τη μεγαλύτερη ατραξιόν αυτού του τουρνουά ενώ τα εισιτήρια κάνουν φτερά στο άκουσμα της έλευσης του κάθε φορά. Η απόδοση του μέσα στο γήπεδο δικαιολογεί τον ντόρο αυτό.
Ο Γιάννης ματσάρεται πολύ δύσκολα. Είναι πολύ πιο έτοιμος, πιο «σοφός» πλέον, «στάζοντας» αυτοπεποίθηση μετά τον τίτλο του κατέκτησε στο ΝΒΑ.G
Φυσικά, αν και το τιμόνι βρίσκεται στα χέρια του, το κλειδί εντοπίζεται σε αυτά των συμπαιχτών του. Η ομάδα μας έχει πολλές αρετές. Μήκος &μέγεθος, αθλητικότητα, playmaking, καλή αμυντική προοπτική, φονικό τρανζίσιον παιχνίδι και εμπειρία στο υψηλό επίπεδο. Έχει βέβαια και μειονεκτήματα. Χωρίς τον Ντόρσεϊ είμαστε πιθανόν η λιγότερη ικανή ομάδα σε όρους περιφερειακής εκτέλεσης στο τουρνουά. Από αυτό το αναμφίβολα ποιοτικό σύνολο λείπει πολύ ένας shooting forward τύπου Φώτση ή Βεζένκοφ για να κουμπώσει με τον μεγάλο μας σταρ. Δεν έχουμε «κιλά» στο ζωγραφιστό και κυρίως, κάποιο πραγματικό σημείο αναφοράς στο low post παιχνίδι. Τα δύο αυτά στοιχεία είναι αλληλένδετα. Όταν δεν έχεις σπουδαίους σουτέρ, οφείλεις να δουλέψεις ακόμα περισσότερα για να παράγεις καλά σουτ και το παιχνίδι στο χαμηλό ποστ είναι ένα σημαντικό βοηθητικό εργαλείο.
Τα ποσοστά ευστοχίας των πολλών day shooters (σουτέρ ημέρας με πολλές διακυμάνσεις όσον αφορά την αποτελεσματικότητα τους σε βάθος χρόνου) και η αμυντική μας απόδοση (έχουμε θέματα σε όρους ομαδικής άμυνας) θα κρίνει πολλά. Ο ι άμυνες δύσκολα θα σταματήσουν τον Γιάννη. Όμως απέναντι, στη «Γη της Επαγγελίας», μπορούμε να περάσουμε μόνο «μαζί» και ως σύνολο. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.