Η σταθερότητα, είναι συνώνυμο των κυβερνήσεων προγραμματικής συνεργασίας, που θα απολαμβάνει πολύ πιο ευρεία στήριξη στον λαό από ότι οι λεγόμενες αυτοδύναμες κυβερνήσεις, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας σε ομογενείς σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Οργάνωση Μελών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Βερολίνου. «Το κόμμα λοιπόν που θα κερδίσει αυτές τις εκλογές θα έχει την πολιτική νομιμοποίηση αλλά και την ηθική νομιμοποίηση να δημιουργήσει συμμαχίες και μια κυβέρνηση σταθερή. Η ΝΔ αυτό το αρνείται».
Όπως είπε: «Οι αντίπαλοί μας κινδυνολογούν. Λένε ότι η απλή αναλογική και οι συμμαχικές κυβερνήσεις θα φέρουν αβεβαιότητα. Στην πραγματικότητα η αβεβαιότητα και η αστάθεια είναι οι ίδιοι».
«Βρίσκομαι εδώ, μαζί σας, σε μία πολύ κρίσιμη στιγμή για τον κόσμο, για την Ευρώπη, αλλά κυρίως για τη χώρα μας» είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας και συνέχισε:
«Όπως ξέρετε όλοι, έχω βρεθεί εδώ, στο Βερολίνο και σε άλλες, πολύ κρίσιμες στιγμές.
Την πρώτη φορά, το 2015, ως εκπρόσωπος μίας χώρας που είχε χάσει το 25 % του ΑΕΠ της με την ανεργία να πλησιάζει το 30% και την οικονομία της να καταρρέει. Με την εντολή να αγωνιστώ απέναντι σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που οδηγούσε την χώρα σε αδιέξοδο.
Και λίγο μετά, το 2016, εκπροσωπώντας μια χώρα που πέραν από την οικονομική κρίση είχε να αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με μια υπηρεσία ασύλου που είχε ιδρυθεί τρία χρόνια νωρίτερα και με ένα ισχυρό νεοναζιστικό κόμμα στη Βουλή να αλλαλάζει κατά των προσφύγων και μεταναστών.
Το 2018 και το 2019, όμως, επισκεπτόμουν την Γερμανία ως πρωθυπουργός μιας χώρας που είχε βγει από τα οικονομικά προγράμματα και επανερχόταν γρήγορα στην ανάπτυξη με τις ανισότητες να μειώνονται.
Μια χώρα όπου η ανεργία είχε πέσει κατά 10%, το ασφαλιστικό είχε διασωθεί και το χρέος είχε αναδιαρθρωθεί. Μια χώρα που είχε εξασφαλίσει τη δημοσιονομική ισορροπία κρατώντας τους πιο ευάλωτους και γενικά την ελληνική κοινωνία, όρθια.
Με τις προσφυγικές ροές υπό έλεγχο σε συνεργασία με την ΕΕ και την Τουρκία. Και έχοντας συγκρατήσει τις δηλώσεις του Μπαράκ Ομπάμα, του Πάπα Φραγκίσκου και τόσων άλλων, ότι όλη η υφήλιος εκφράζει τον σεβασμό και τον θαυμασμό της στον ελληνικό λαό για τον αγώνα που έδωσε να διαχειριστεί αυτήν την κρίση με αξιοπρέπεια και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το 2018 και 2019 επισκεπτόμουν την Γερμανία κουβαλώντας στις αποσκευές μου το μήνυμα ότι είναι εφικτό να λύνεις χρόνιες διεθνείς διαφορές σου ειρηνικά και με αμοιβαία αποδεκτό τρόπο με τους γείτονές σου.
Ναι, είναι εφικτό ακόμη και στα Βαλκάνια! Από όπου τόσοι πόλεμοι άρχισαν ανά τους αιώνες.
Και μαζί με τον Ζόραν Ζάεφ, τον Πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, με την Συμφωνία των Πρεσπών δίναμε το μήνυμα όχι μόνο σε όλα τα Βαλκάνια αλλά σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτήν, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να δώσουν τις λύσεις που χρειαζόμαστε για την ειρήνη και τη σταθερότητα.
Μια Συμφωνία που ξεπάγωσε την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων που μέχρι τότε βυθίζονταν από κρίση σε κρίση με τη δύναμη της ΕΕ να εξαφανίζεται προς όφελος άλλων δυνάμεων. Και αναρωτιέμαι σήμερα που θα βρισκόμασταν στα Βαλκάνια αν πριν πέντε χρόνια δεν είχε υπάρξει αυτή η Συμφωνία….
Έχω λοιπόν ταξιδέψει σε αυτή τη πόλη σε πολλές και διαφορετικές περιόδους, διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικά συναισθήματα. Έχω έρθει αρκετές φορές ως πρωθυπουργός, σε μια περίοδο που καταφέραμε μαζί με τον ελληνικό λαό να βγάλουμε την χώρα από τη μεγάλη κρίση της χρεοκοπίας, να την ξανακάνουμε μια κανονική χώρα. Και ταυτόχρονα δείξαμε τι σημαίνει προοδευτική διακυβέρνηση.
Δείξαμε τι σημαίνει κυβερνώσα Αριστερά. Αν και δεν καταφέραμε όλα αυτά που θέλαμε. Αν και δεν είχαμε την ευχέρεια να κυβερνήσουμε δίχως καταναγκασμούς και να εφαρμόσουμε πλήρως το πρόγραμμά μας, εντούτοις είμαστε περήφανοι γιατί ήμασταν ίσως η μόνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που η επόμενη δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι παρέλαβε χάος.
Το αντίθετο. Η χώρα που αφήσαμε στους διαδόχους μας το 2019 δεν είχε καμία σχέση με τη χώρα υπό κατάρρευση που μας κληροδότησαν το 2023.
Σήμερα, έρχομαι στο Βερολίνο ως Αρχηγός της αντιπολίτευσης μπροστά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και αμφίρροπη εκλογική μάχη. Οι προκλήσεις είναι διαφορετικές, αλλά εξίσου σοβαρές. Και όπως και τότε αφορούν όλη την Ευρώπη.
Σήμερα η Ελλάδα καλείται να αφήσει πίσω τις πολιτικές που την οδήγησαν στη χρεοκοπία το 2009. Να αφήσει πίσω της το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά.
Τη διεύρυνση των ανισοτήτων με μια πολιτική που αναδιανέμει το εισόδημα και το πλούτο από τους αδύναμους και τη μεσαία τάξη στους ισχυρούς. Να αφήσει πίσω μια περίοδο που το κράτος δικαίου και η δημοκρατία κακοποιήθηκαν βάναυσα από μια κυβέρνηση που παρακολουθούσε το μισό πολιτικό σύστημα και έθεσε την ελευθεροτυπία και τον πλουραλισμό της ενημέρωση σε περιπέτειες.
Σε αυτές τις εκλογές που για πρώτη φορά θα γίνουν με ένα σύστημα ισοτιμίας της ψήφου, οι Έλληνες καλούνται να επιλέξουν πια συμμαχική κυβέρνηση επιθυμούν να τους κυβερνήσει. Όπως ακριβώς γίνεται και στη Γερμανία για πολλά χρόνια.
Οι αντίπαλοί μας κινδυνολογούν
Οι αντίπαλοί μας κινδυνολογούν. Λένε ότι η απλή αναλογική και οι συμμαχικές κυβερνήσεις θα φέρουν αβεβαιότητα. Στην πραγματικότητα η αβεβαιότητα και η αστάθεια είναι οι ίδιοι.
Και η σταθερότητα, είναι συνώνυμο των κυβερνήσεων προγραμματικής συνεργασίας, που θα απολαμβάνει πολύ πιο ευρεία στήριξη στον λαό από ότι οι λεγόμενες αυτοδύναμες κυβερνήσεις.
Το κόμμα λοιπόν που θα κερδίσει αυτές τις εκλογές θα έχει την πολιτική νομιμοποίηση αλλά και την ηθική νομιμοποίηση να δημιουργήσει συμμαχίες και μια κυβέρνηση σταθερή. Η ΝΔ αυτό το αρνείται.
Λέει ότι θέλει επαναληπτικές εκλογές μέχρι να έρθει αυτοδύναμη. Εμείς από την άλλη είμαστε έτοιμη, αν έρθουμε πρώτοι στις εκλογές της 21ης Μαΐου να σχηματίσουμε την επόμενη ημέρα κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας.
Μια κυβέρνηση που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις που όλοι γνωρίζουμε.
Την ενεργειακή αλλά και την κλιματική κρίση.
Την κρίση της ακρίβειας αλλά και της τρομακτικής διεύρυνσης των ανισοτήτων.
Τις συνέπειες από την υγειονομική κρίση.
Την παγκόσμια αποσταθεροποίηση που φέρνει η αιματηρή και παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Και ξέρουμε όλοι ότι αυτός ο αγώνας που δίνουμε, αυτές οι εκλογές, έχουν σημασία και για τον Απόδημο Ελληνισμό και πιο συγκεκριμένα για εσάς τους Έλληνες της Γερμανίας.
Έχουν σημασία συγκρούονται δύο διαφορετικοί πολιτικοί κόσμοι που βλέπουν με ριζικά διαφορετικό τρόπο όχι μόνο τον κόσμο και την Ευρώπη, αλλά και τη θέση που πρέπει να έχει η Ελλάδα σε αυτόν.
Και όπως βλέπετε δεν λέω μόνο δύο διαφορετικές ιδεολογίες, λέω δύο διαφορετικές κοσμοθεωρίες.
Διότι αυτό που έχουμε σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι απλά μια δύναμη της δεξιάς με την οποία διαφωνούμε ιδεολογικά.
Είναι μια δύναμη νεοσυντηρητισμού και νεοφιλελευθερισμού με την οποία μας χωρίζουν βαθύτατες και ανυπέρβλητες αξιακές διαφορές.
Για μας η Ελλάδα του αύριο πρέπει να έχει ένα σύγχρονο σύστημα δημόσιας υγείας.
Αυτός είναι ένας αγώνας κυριολεκτικά ζωής και θανάτου, σε μια χώρα όπου πέθαναν πάνω από 36,000 άνθρωποι και χιλιάδες από αυτούς επειδή δεν υπαρχει επαρκής δημόσια φροντίδα υγείας.
Προφανώς, δεν είδαμε κάποια μεταρρύθμιση από αυτήν την Κυβέρνηση, αλλά είδαμε την ξεδιάντροπη στήριξη του ιδιωτικού συστήματος υγείας απέναντι στο δημόσιο.
Για εμάς η Ελλάδα του αύριο πρέπει να διαθέτει σύγχρονες, ασφαλείς υποδομές που να στελεχώνονται από καταρτισμένα στελέχη.
Όχι όπως η τραγική κατάσταση που αποκαλύφθηκε μετά το δυστύχημα των Τεμπών, όπου δεν είχε υπάρξει κανένας σοβαρός εκσυγχρονισμός των συστημάτων για τέσσερα χρόνια και δεκάδες στελέχη σε κρίσιμες θέσεις στον σιδηρόδρομο είχαν διοριστεί με πελατειακούς όρους.
Για εμάς η Ελλάδα του αύριο βασίζεται στον σεβασμό του κράτους δικαίου και στη χρηστή διοίκηση.
Δεν νοείται ένας πρωθυπουργός να παρακολουθεί πολιτικούς του αντιπάλους, υπουργούς, την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων και δημοσιογράφους που διερευνούν σκάνδαλα.
Δεν νοείται να γίνονται επιθέσεις και παρεμβάσεις σε ανεξάρτητες αρχές.
Ούτε νοείται να ακούμε κάθε δεύτερη μέρα για οικονομικά σκάνδαλα από στελέχη της κυβέρνησης.
Για εμάς η Ελλάδα του αύριο θα διαθέτει τα ευρωπαϊκά κονδύλια για να στηρίξει τις καινοτόμες και δυναμικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης.
Όχι για να στηρίζει λίγες μεγάλες εταιρείες των ισχυρών επιχειρηματιών.
Το μεταναστευτικό ζήτημα
Για εμάς η Ελλάδα του αύριο θα παλεύει - όπως παλέψαμε εμείς μαζί με τη Γερμανία και όλη την ΕΕ και την Τουρκία - για ένα αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο.
Γιατί δε μας αξίζει αυτός ο ρόλος του δεσμοφύλακα μιας Ευρώπης φρούριο.
Και σήμερα, δεν αρκεί να στηρίζουμε την προστασία των συνόρων μας απέναντι στην εργαλειοποίηση από διακινητές και γείτονες.
Πρέπει να μιλήσουμε επιτέλους για την ανάγκη για νόμιμες οδούς μετανάστευσης και επανεγκατάστασης, ώστε να μειωθούν οι παράνομες ροές.
Με ένα δίκαιο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου που να μη ρίχνει όλες τις ευθύνες στις χώρες πρώτης εισόδου.
Δεν λύνεται το πρόβλημα με φράχτη. Ο Μητσοτάκης αντέγραψε τον Τραμπ και ήρθε ο Μπάιντεν και είπε ότι δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα.
Για εμάς η Ελλάδα του αύριο, τέλος, αποδιδει τη σημασία που πρέπει στην ομογένειά της.
Με στήριξη της εκπαίδευσης τόσο σε σχέση με τα μεικτά δίγλωσσα σχολεία, όσο και με την ίδρυση ψηφιακού δίγλωσσου σχολείου.
Με εκπαιδευτικούς και από την ομογένεια και με σύγχρονες εγκαταστάσεις.
Και με πρόσβαση σε Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας για όλους.
Και ξέρω ότι σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να συζητήσετε διαδικτυακά τα θέματα αυτά - όπως και την εξασφάλιση ισχυρών αναγνωρισμένων απολυτηρίων - με τον Κώστα Γαβρόγλου.
Η Ευρώπη σήμερα, χρειάζεται αυτήν την προοδευτική και δημοκρατική Ελλάδα του αύριο.
Όπως και η Ελλάδα και όλοι οι ευρωπαικοί λαοί χρειάζονται μια διαφορετική Ευρώπη, πιο δημοκρατική και πιο προσανατολισμένη στην βιώσιμη ανάπτυξη, στην οικονομική σύγκλιση και στην κοινωνική συνοχή.
Μια Ευρώπη που έκανε το πρώτο της βήμα με το Ταμείο Ανάκαμψης και τον κοινό δανεισμό, που πρέπει να συνεχιστεί.
Μια Ευρώπη που έχει ενεργό διπλωματικό ρόλο στη γειτονιά της για να είναι και αξιόπιστη πέρα από αυτήν.
Δηλαδή μια Ευρώπη που στηρίζει ενεργά το διεθνές δίκαιο απέναντι σε παραβιάσεις, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ, την οριοθέτηση ΑΟΖ / υφαλοκρηπίδας στη Χάγη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και τη διεύρυνση στα Δυτικά Βαλκάνια.
Μια Ευρώπη που δείχνει αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό ενώ παλεύει για τον τερματισμό της ρωσικής εισβολής και την ειρήνη στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Που παίρνει πρωτοβουλίες σε διπλωματικό επίπεδο και αντιλαμβάνεται τον ιστορικό της ρόλο.
Που βασίζεται σε έναν ισχυρό διατλαντικό διάλογο και στο ΝΑΤΟ αλλά είναι διατεθειμένη να λειτουργήσει πέρα από αυτό το πλαίσιο, όπου δεν συμπίπτουν οι αρχές και τα συμφέροντά μας.
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου
Στις ελληνικές εκλογές της 21ης του Μάη, θα δοθεί ο επόμενος αγώνας των ευρωπαικών δυνάμεων της προόδου απέναντι στις δυνάμεις του νεοσυντηρητισμού και νεοφιλελευθερισμού.
Και είναι ένας αγώνας που οι δυνάμεις της προόδου πρέπει να δώσουμε όσο το δυνατόν πιο ενωμένες.
Διότι στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, μόνο η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να σταθεί αποτελεσματικά απέναντι στις δυναμεις της Δεξιάς που βλέπουμε κάθε μέρα να συνεργάζονται όλο και πιο στενά με τις δυνάμεις του εθνικισμού και της ακροδεξιάς.
Το ειδαμε στην Ιταλία, στην Σουηδία και στην Ανατολική Ευρώπη, το βλέπουμε και στην Ελλάδα. Που ο κ. Μητσοτάκης ρίχνει δίχτυα στο ακροατήριο της ακροδεξιάς, έχει την ίδια ρητορική».