Από την αρχή σχεδόν της εγκατάστασης του Προκόπη Παυλόπουλου στο προεδρικό μέγαρο εμφανίσθηκαν σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης δημοσιεύματα με προφανή επιδίωξη την μείωση του. Περνώντας ο καιρός αποδείχθηκε ότι δεν ήταν απλώς διάσπαρτη δυσαρέσκεια από προσωπικά -και ασύνδετα μεταξύ τους -κίνητρα.
Ούτε από διάθεση κριτικής την όποια κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κανέναν και για κανέναν.
Ο κύκλος επαναλαμβανόμενων δημοσιευμάτων, με ακροδεξιό ιδεολογικό υπόβαθρο στην ουσία τους, κατέδειξαν την εκπόρευση τους από πολιτικό κέντρο, ή έστω για λογαριασμό παραγόντων εκτός πολιτικής. Στο πρώτο στάδιο η απόπειρα αποδόμησης εκδηλώθηκε με τη χρήση υποκοριστικών για τον ανώτατο άρχοντα, με αναφορές στα «Δεκεμβριανά» του 2008, αλλά και σε κατασκευασμένες καταστάσεις για την υπουργική θητεία του. Όπως π.χ οι περίφημες ....850.000 προσλήψεις στο δημόσιο, που δεν υπήρξαν φυσικά.
Πρόκειται για το -δημοσιογραφικό και ατυχές- άθροισμα των ετήσιων εποχικών προσλήψεων, των ίδιων ανθρώπων – που κάνουν όλες οι κυβερνήσεις- στην πενταετία διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Άλλωστε να κάνεις 850.000 προσλήψεις και να έχεις πληθυσμό 550.000 δημοσίων υπαλλήλων είναι δύσκολο.
Στη συνέχεια η επίθεση πήρε χαρακτηριστικά διατεταγμένου πολιτικού «μπούλινγκ» με βάση μια διαστροφική σύνδεση που φέρεται να συνελήφθη για πρώτη φορά στο μυαλό πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, με έφεση στον βερμπαλισμό-ενδεχομένως και με επαγγελματικό ανταγωνισμό στον Παυλόπουλο.
Από συγκεκριμένες πλευρές υιοθετήθηκε μια απλουστευτική -και ταυτόχρονα διαστρεβλωτική- προσέγγιση με στόχο όχι μόνο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και την κυβέρνηση Τσίπρα και στο βάθος τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Ίσως τον τελευταίο περισσότερο από όλους.
Αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε με πρακτικό τρόπο και συγκεκριμένο πολιτικό στόχο στην υποστήριξη της προσπάθειας να αναδεχθεί πρόεδρος στης ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο ίδιος δεν είχε ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο για πρόεδρο, παρά την απόφαση της ΝΔ, στρεφόμενος εναντίον του με προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Στο ενδοκομματικό παιχνίδι της ΝΔ λανσαρίστηκε ένας μύθος που δημιουργήθηκε με αυθαίρετους συλλογισμούς. Π.χ. ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει στενές σχέσεις με τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος «υποστηρίζει» τον .. Τσίπρα. Και επειδή και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έχει επίσης στενές σχέσεις με τον Καραμανλή, εκλεγόμενος στην ηγεσία της ΝΔ θα είναι ουσιαστικά ... σύμμαχος της σημερινής κυβέρνησης. Ράβδος εν γωνία , άρα βρέχει.
Λέγεται ότι αυτή η μυθολογία δούλεψε στις Νεοδημοκρατικές αρχαιρεσίες. Ο Κυριάκος κέρδισε έδαφος απέναντι το αντίπαλό του και τελικά επικράτησε.
'Εκτοτε διάφοροι συλλογισμοί και κατασκευασμένες παραδοχές – χρησιμοποιήθηκαν με νεοδημοκρατικό φόντο σε κάθε πρόσφορη περίπτωση για να πλήξουν τον Παυλόπουλο και τον Καραμανλή και ταυτόχρονα να αναδείξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως σκληρό και ασυμβίβαστο αντιπολιτευόμενο.
Αυτές οι περιπτώσεις εκτείνονται από τη άσκηση των προεδρικών αρμοδιοτήτων με τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών μέχρι το δημοψήφισμα και τις τηλεοπτικές άδειες.
Στην αρχή φαινόταν ιστορία που φλερτάρει απλώς με τη γελοιότητα. Αλλά τελικά η αυθαίρετη σύνδεση του Καραμανλή με το Τσίπρα μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας- ή του προέδρου της Δημοκρατίας με τον Τσίπρα μέσω του Καραμανλή- εξελίσσεται σε επικίνδυνο αντιθεσμικό παιχνίδι -που συνεχίζεται.
Ακόμη και το ενδιαφέρον του προέδρου για την παραμονή χώρας στην Ευρωζώνη και οι αυτονόητες επαφές του με την ευρωπαϊκή πολιτική τάξης προβλήθηκε ως κυβερνητική στήριξη. Ομοίως διαστρεβλώθηκε το ενδιαφέρον του Καραμανλή για τον ίδιο λόγο. Ιδίως όταν έγινε γνωστό ότι υπήρξε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Πρωθυπουργό παραμονές του δημοψηφίσματος. Αν ληφθεί υπόψη η δημόσια δήλωση του Καραμανλή, το περιεχόμενό της μάλλον χαρακτήρα προειδοποίησης πρέπει να είχε.
Οι ανάρμοστες προσπάθειες να ταυτιστεί ο ανώτατος άρχων με την κυβέρνηση και τον πρώην πρωθυπουργό και αυτό να μεταφερθεί στο εσωτερικό της ΝΔ ως »συμβιβασμός με την Αριστερά» πήραν έως και ευτελή χαρακτήρα σε κάποιες περιπτώσεις. Μοιραία από κάποιο σημείο και πέρα άρχισαν να αναδύουν κάποια σχέση με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν ξέρουμε αν υπάρχει. Όπως δεν ξέρουμε αν αυτό που έκανε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σπεύσει τις προάλλες στο προεδρικό Μέγαρο, και να διαφημίσει εν συνεχεία το καλό κλίμα στη συζήτηση του με τον πρόεδρο, ήταν η διάθεση αποσύνδεσής του από αυτή τη σκοτεινή προπαγάνδα. Λογικό θα ήταν.
Εκτός αν η διαφήμιση αυτού του κλίματος έχει σκοπό να λειτουργήσει ως άλλοθι για νέες προεκτάσεις της παράλογης θεωρίας: Ο Προκόπης αβαντάρει την κυβέρνηση, επειδή ο Καραμανλής τα βρίσκει με τον Τσίπρα, άρα, για να επιστρέψει στη κυβέρνηση η ΝΔ, Μητσοτάκης και ξερό ψωμί.
Ο σχεδιασμός αποκαραμανλικοποίησης της ΝΔ, με τέτοια κόλπα, μάλλον ερασιτεχνικός δείχνει. Γιατί απλούστατα εκτός από τους αντικαραμανλικούς υπάρχουν και οι... Καραμανλικοί.
Η μεταφορά της αντιπροεδρικής φλυαρίας κάποιων σχολιαστών γι' αυτό το θέμα δεν έχει νόημα, καθώς μάλλον στη μεταφορά της αποβλέπουν. Έχει νόημα όμως να επισημανθεί ότι η υπονόμευση του ρυθμιστή του Πολιτεύματος πλήττει την Ελληνική Δημοκρατία. Η διοχέτευση σεναρίων που τον θέλουν «μεροληπτικό» θα έχει ολέθριες συνέπειες στην περίπτωση που θα χρειαστεί να ασκήσει τις ρυθμιστικές του αρμοδιότητες.
Δεν είναι θέμα προσωπικό για τον ένα ή τον άλλο Πρόεδρο. Είναι θέμα σεβασμού στο θεσμό. Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία οι πολιτικές δυνάμεις προστατεύουν τον αρχηγό του κράτους επειδή συμβολίζει την εθνική ενότητα, δεν τον αποδομούν.
Η πολιτική παράδοση επέβαλε τον σεβασμό των κομμάτων προς το πρόσωπο του προέδρου -εξ ου και ουδείς αντιμετώπισε ποτέ τον Κάρολο Παπούλια και τον Κωστή Στεφανόπουλο ως πρώην υπουργούς των κομμάτων τους. Όσοι θέλουν να την ανατρέψουν σπέρνουν στην κοινή γνώμη δηλητηριώδεις ιδέες.
Ο Παυλόπουλος είναι καλός πρόεδρος. Αλλά δεν είναι βουβός πρόεδρος. Γνωρίζει ως ακαδημαϊκός και ως πολιτικός τα όρια των αρμοδιοτήτων και του ρόλο του. Και σε κάθε περίπτωση είναι ο επικεφαλής της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ποιοι θέλουν τον αρχηγό του κράτους σε διάσταση με την κυβέρνηση; Ποιοι έχουν λόγους αμφισβήτησης των προεδρικών χειρισμών σε περίπτωση τους επιβάλει, κατά το Σύνταγμα, ένα εκλογικό αποτέλεσμα ή άλλες εξελίξεις και προετοιμάζουν το έδαφος;
Σε κάθε περίπτωση είναι ένα ανέντιμο και ύποπτο παιχνίδι. Αν επιμένουν οι εμπνευστές του ας το κάνουν μόνοι τους και να μην το αναθέτουν σε ορντινάτσες και ακροδεξιούς ρήτορες. Εκτός αν συμβαίνει το αντίθετο: οι ίδιοι είναι οι καθοδηγούμενοι σ' αυτή την υπόθεση.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα anoixtoparathyro.gr