Το ΔΝΤ από την ημέρα της συμφωνίας για τα επιπλέον μέτρα της διετίας 2019 – 2020 τον Ιούνιο του 2017, που αφορούν στις περικοπές των "προσωπικών διαφορών” και τη μείωση του αφορολόγητου, είχε ξεκαθαρίσει ότι το πρώτο μέτρο, αυτό της περικοπής των συντάξεων πέραν της δημοσιονομικής του διάστασης, είναι άρρηκτα δεμένο με το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Το επιχείρημα αυτό τότε δεν είχε αναδειχθεί επαρκώς στο πλαίσιο της συμφωνίας, καθώς πέραν της Αθήνας "ενοχλούσε” και τις Βρυξέλλες.
Ο λόγος αυτής της ενόχλησης για τις Βρυξέλλες συνδέεται με το ότι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, δηλαδή η δημογραφική επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη, σύμφωνα με το ΔΝΤ, αγγίζει τις μεγάλες οικονομίες της και πριν απ' όλους τη Γερμανία και τη βιωσιμότητα του δικού της ασφαλιστικού συστήματος.
Χαρακτηριστικό της "έντασης” που κρύβεται πίσω από τη δημογραφική διάσταση του προβλήματος και των συνεπειών του στο ασφαλιστικό σύστημα είναι ότι η γερμανική Καγκελαρία έχει εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια στα συρτάρια της σχετική μελέτη. Σε αυτήν υποστηρίζεται ότι η γερμανική οικονομία για να διατηρήσει τη δυναμική της θα πρέπει να αυξάνει τη διαθεσιμότητα του ειδικευμένου και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού της ετησίως κατά ένα με ενάμιση εκατομμύριο.
Και αυτό δημογραφικά μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο με αυξημένη ροή μεταναστών...
Διαφορετικά το ασφαλιστικό της σύστημα σε ορατό χρονικό ορίζοντα θα αποκτήσει προβλήματα βιωσιμότητας.
Στην Κομισιόν γνωρίζουν ότι το ίδιο ακριβώς πρόβλημα και σε ανάλογη ένταση έχουν σχεδόν όλες οι μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης.
Σε καμία περίπτωση όμως ένα τέτοιο θέμα δεν μπορεί να ανοίξει και να τεθούν στο τραπέζι οι διαστάσεις του ενόψει των ευρωεκλογών και με το προσφυγικό ζήτημα να είναι ένα από τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα στην Ε.Ε.
Στο πλαίσιο αυτό το οικονομικό επιτελείο στην Αθήνα θεωρεί ότι οι συζητήσεις που θα ακολουθήσουν για το ασφαλιστικό και την περαιτέρω προσαρμογή του με την περικοπή των "προσωπικών διαφορών” είναι... διαχειρίσιμο.
Και αυτό γιατί έτσι κι αλλιώς οι προβολές των δημοσιονομικών μεγεθών δείχνουν ότι αυτή η πλευρά του προβλήματος θα υπερκαλυφθεί εγκαίρως.
Χρονικά το σημείο αυτό θα συμπέσει με την εισαγωγή του τελικού σχεδίου του προϋπολογισμού στη Βουλή προς ψήφιση και αφού στο μεταξύ θα έχουν ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο οι σχετικοί έλεγχοι και διευκρινίσεις με την Κομισιόν μετά τις 15 Οκτωβρίου.
Από την πλευρά της Κομισιόν αναγνωρίζεται η δυνατότητα κάλυψης (ίσως και υπερκάλυψης για το τρέχον οικονομικό έτος) της δημοσιονομικής πλευράς του ζητήματος και κατά συνέπεια, η δυνατότητα "αναστολής” του μέτρου.
Σε αυτό στηρίζεται και η βεβαιότητα της ηγεσίας του ΥΠΟΙΚ ότι η δυνατότητα παράκαμψης της συγκεκριμένης δέσμευσης είναι ρεαλιστική. Αλλά απαιτεί, όπως αναφέρεται αρμοδίως "διακριτική διαχείριση η σχετική διαπραγμάτευση χωρίς εντάσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το ήδη προβληματικό κλίμα τόσο στο Eurogroup όσο και στις αγορές...”.
Το πρόβλημα όπως σημειώνεται τόσο από την πλευρά των ευρω-Θεσμών, όσο και από το ΥΠΟΙΚ είναι η στάση που θα κρατήσει το ΔΝΤ, ο εκπρόσωπος του οποίου κ. Ντόλαν, παρ' ό,τι πολύ πιο διαλλακτικός όσον αφορά τη στάση του, είναι δεσμευμένος να στηρίξει τα επιχειρήματα του Ταμείου και να επιμείνει στην εφαρμογή της προβλεπόμενης για το 2019 δέσμευσης.
'Άλλωστε η δέσμευση αυτή είναι η εναλλακτική λύση (από πλευράς Ταμείου), στη μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους που είχε ζητήσει το ΔΝΤ και την οποία δεν είχαν δεχθεί στο Eurogroup...
Στο σχετικό ερώτημα που έθεσε το Capital.gr σε κατ' εξοχήν αρμόδιο παράγοντα στην Αθήνα, τι θα γίνει δηλαδή αν το ΔΝΤ επιμείνει, η απάντηση ήταν ότι "το Ταμείο μπορεί να επιμείνει, αλλά οι συνομιλητές του δεν είναι πλέον υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν την απαίτησή του. Πρόκειται για έναν έλεγχο ο οποίος εκτός προγράμματος δεν απαιτεί πλέον ομοφωνία...”.
Πηγή: