Η άποψη πολλών Χριστιανοδημοκρατών για αντιμετώπιση της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής» ως «ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα» διχάζει τους συντηρητικούς και προκαλεί εκνευρισμό στους Σοσιαλδημοκράτες.
Ο Γενς Σπαν ήταν κάποια στιγμή μια από τις ελπίδες της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας. Ο 44χρονος σήμερα πολιτικός υπήρξε μεταξύ άλλων υπουργός Υγείας της τελευταίας κυβέρνησης Μέρκελ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία μάλλον και αυτός είναι και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια είχε περάσει στην αφάνεια. Εκφραστής της συντηρητικής πτέρυγας του κόμματος, αν και δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος φαίνεται να έχει ταιριάξει με τον εν αναμονή καγκελάριο, Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος τον προορίζει σύμφωνα με δημοσιεύματα για τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, ένα πόστο δηλαδή της απόλυτης εμπιστοσύνης του.PlayUnmuteLoaded: 1.69%Fullscreen
Μια δήλωση που δεν θα πέρναγε απαρατήρητη
Όμως ο Σπαν τάραξε τα νερά αυτές τις μέρες, προκαλώντας ένα εσωκομματικό, αλλά και εσωκυβερνητικό ζήτημα, όταν δήλωσε ότι η ακροδεξιά AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) θα πρέπει πλέον να αντιμετωπίζεται στη Βουλή σαν ένα κόμμα όπως όλα τα άλλα. Αυτό αφορά κυρίως οργανωτικά, διαδικαστικά ζητήματα, όπως η εκλογή προέδρων και αντιπροέδρων στις επιτροπές της Μπούντεσταγκ και γενικώς δικαιώματα, που θα διεκδικούσε μια «φυσιολογική» αξιωματική αντιπολίτευση με συνολικά 152 έδρες.
Αυτή η δήλωση αφενός αποδείχτηκε ότι δεν είναι και τόσο «περιθωριακή» άποψη και αφετέρου ή μάλλον για ακριβώς αυτό το λόγο έχει προκαλέσει ένα ακόμα μείζον πολιτικό πρόβλημα για την επόμενη κυβέρνηση, πριν ακόμα αυτή ορκιστεί. Ο πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και πιθανότατα επόμενος υπουργός Οικονομικών της χώρας, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ έκανε λόγο για «φάουλ» του Σπαν και το SPD ζήτησε στη συνέχεια από τους Χριστιανοδημοκράτες να συμφωνήσουν από τώρα σε κοινή στάση απέναντι στην AfD.
Η θεωρία της «απομόνωσης»
Αυτό που αποκάλυψε όμως η πρωτοβουλία του Σπαν ήταν ο διχασμός που υπάρχει στο ίδιο του το κόμμα για το θέμα, με πολλούς βουλευτές και στελέχη να διαφωνούν, υποστηρίζοντας ότι η AfD δεν είναι ένα φυσιολογικό κόμμα και άλλους να υποστηρίζουν ότι οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες είναι ανεξάρτητες της πολιτικής τοποθέτησης της κάθε πολιτικής δύναμης. Αυτή την άποψη εξέφρασε ουσιαστικά και η πρόεδρος της Βουλής Γιούλια Κλέκνερ, Χριστιανοδημοκράτης και η ίδια, που απέφυγε να πάρει προσωπικά θέση, λέγοντας ότι τέτοια ζητήματα λύνονται κατ'αρχάς μετά από συνεννόηση των κοινοβουλευτικών ομάδων και αν αυτό δεν γίνει εφικτό, τότε παρεμβαίνει το αποκαλούμενο «Συμβούλιο των δημογερόντων», στο οποίο θα μπορεί να μετέχει και η ίδια. Τόνισε πάντως ότι κανονισμός της Βουλής είναι απόλυτος ως προς το ότι όλα τα κόμματα και όλοι οι βουλευτές θα πρέπει να τυγχάνουν ισότιμης μεταχείρισης.
Η μέχρι τώρα πρακτική ήταν ότι τα υπόλοιπα κόμματα δεν ψήφιζαν τους υποψηφίους της AfD για σημαντικές θέσεις στο κοινοβούλιο, κάτι που επαναλήφθηκε και στην τελευταία ψηφοφορία για τους Αντιπροέδρους της Μπούντεσταγκ. Ωστόσο, η συνεχής ενίσχυση του ακροδεξιού κόμματος, τόσο στις εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου, όσο και στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις κάνει πολλούς συντηρητικούς να εκφράζουν την άποψη ότι η τακτική της «απομόνωσης» τελικά το ωφελεί, αντί να το αποδυναμώνει.
Μια «καυτή πατάτα» για τον Μερτς
Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου ο Φρίντριχ Μερτς είχε επιχειρήσει να περάσει σε συνεργασία με την AfD σημαντικές τροποποιήσεις στη νομοθεσία για το μεταναστευτικό, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και κύμα διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων δημοκρατικών πολιτών σε ολόκληρη τη Γερμανία.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον απλώς διαδικαστικό. Η υπερψήφιση υποψηφίων της AfD από τους Χριστιανοδημοκράτες θα μπορούσε να εκληφθεί ως μήνυμα κανονικοποίησης, αν όχι και πολιτικής νομιμοποίησης της «Εναλλακτικής» και να δώσει τροφή και για σενάρια περαιτέρω συνεργασίας και σε άλλα ζητήματα, πολύ ουσιαστικότερου περιεχομένου.
Το μπαλάκι βρίσκεται σαφώς στα χέρια του Μερτς. Ο επόμενος καγκελάριος με την «γραμμή» που θα δώσει στους βουλευτές θα δείξει και τις προθέσεις του για το μέλλον. Παράλληλα θα μετρηθεί και ο βαθμός ελέγχου από τον ίδιο της κοινοβουλευτικής του ομάδας, αν υπάρξουν πολλοί βουλευτές που θα ψηφίσουν «ανάποδα» σε σχέση με την πρότασή του.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι με τον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων και την αυτοπεποίθηση, που έχει αποκτήσει η AfD, στελέχη της οποίας με σιγουριά προεξοφλούν ότι θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, η ζωή του συνασπισμού CDU/CSU και SPD θα γίνεται δύσκολη κάθε φορά που σε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη πολιτική κρίση οι ηγεσίες των δύο κομμάτων θα αισθάνονται στην πλάτη τους την καυτή ανάσα της συγκεκριμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο δρόμος του συνασπισμού, που κάποτε τον έλεγαν «μεγάλο» μοιάζει από τώρα κακοτράχαλος και γεμάτος παγίδες.
Πηγή: Deutsche Welle