Στις 22 Απριλίου 1917 σημειώθηκε η κατάληψη μετά από σκληρότατη και αιματηρότατη μάχη του ισχυρότατα οχυρωμένου λόφου του Σεμέν-ντε-φερ στο Μακεδονικό Μέτωπο από το Τάγμα του τότε Λοχαγού, μετέπειτα Στρατηγού και Αντιβασιλέα, Γεωργίου Κονδύλη (φωτογραφία κάτω), στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου!
Στις αρχές του 1917, το Μακεδονικό Μέτωπο είχε σταθεροποιηθεί, καθ’ όλο το μήκος του, από την Αδριατική μέχρι τον Κόλπο του Ορφανού, στις εκβολές του ποταμού Στρυμώνα. Οι Ιταλία, Σερβία, Γαλλία, Αγγλία και Ελλάδα, έχουν δημιουργήσει ένα σταθερό μέτωπο, με αντιπάλους βασικώς τους Βουλγάρους, συμμάχους των Γερμανών, καθώς οι τελευταίοι είχαν αποσύρει πολλές μονάδες τους στο Δυτικό Μέτωπο, προκειμένου έτσι να αντιμετωπίσουν τη συμμαχική αντεπίθεση, υπό την ηγεσία του Γάλλου Στρατάρχη Φος.
Από την πλευρά τους οι Σύμμαχοι στο Μακεδονικό Μέτωπο, για να συνεισφέρουν στη γενικότερη συμμαχική επίθεση, ετοιμάζονται για μία μεγάλη επιθετική ενέργεια, προς διάσπαση του Μακεδονικού Μετώπου.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν προσπαθούν με μικρής κλίμακος επιχειρήσεις, να πάρουν δεσπόζοντα υψώματα, ώστε στη συνέχεια να τα χρησιμοποιήσουν ως στηρίγματα για την εκτόξευση της επιθετικής τους ενέργειας.
Στις 22 Απριλίου 1917 (με το παλαιό ημερολόγιο που ίσχυε τότε), ο Διοικητής της 8ης Γαλλικής Ταξιαρχίας, στην οποία υπάγονταν τα 1ο Σύνταγμα Σερρών με Διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Νικ. Ζαφειρίου και 2ο Σύνταγμα Σερρών με Διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Χαρ. Τσερούλη, ανέθεσε σε αυτά την εκτέλεση επιθέσεων για κατάληψη των υψωμάτων (λόφων στην πραγματικότητα) του Ραβινέ και του Σεμέν-ντε-Φερ. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι οι Γάλλοι, οι οποίοι είχαν το γενικό πρόσταγμα, είχαν δώσει…γαλλικές ονομασίες σε όλα τα γεωγραφικά τοπωνύμια των στρατιωτικών χαρτών για τη δική τους…εξυπηρέτηση! Γι’ αυτό λοιπόν στην καρδιά της Μακεδονίας, στην περιοχή του Κιλκίς, υπήρχαν ονόματα λόφων όπως «Ραβινέ» και «Σεμέν-ντε-Φερ», που στη γαλλική σημαίνει «σιδηρόδρομος», επειδή από τη γραμμή διήρχετο η σιδηροδρομική γραμμή!
Το ύψωμα Ραβινέ ήταν ένα σπουδαίο σημείο στηρίξεως, στην κορυφή του οποίου οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει ισχυρό παρατηρητήριο, από το οποίο παρακολουθούσαν όλες τις κινήσεις και οργάνωση στο εσωτερικό των Συμμαχικών θέσεων, που βρίσκονταν πιο χαμηλά στην πεδιάδα. Το ύψωμα βρισκόταν βορειοδυτικά του χωριού Αλτσάκ (Χαμηλό) και βόρεια του χωριού Χατζή Μπαρί Μαχαλά (Πέντε Βρύσες).
Το ύψωμα Σεμέν-ντε-Φερ βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το ύψωμα Ραβινέ, περίπου τρία χιλιόμετρα νοτίως του σιδηροδρομικού σταθμού της Ειδομένης και 1200μ. βορείως του χωριού Σλοπ (Δογάνη), και είχε οχυρωθεί από τους Βουλγάρους, αποτελώντας ισχυρότατο σημείο στηρίξεως. Κυρία προσπάθεια και αντικειμενικός σκοπός, ήταν το ύψωμα Ραβινέ και τα χαμηλότερα υψώματα που το περιέβαλαν (Μπομπαρντιέ και Ντρομαντέ). Δευτερεύον αντικειμενικός σκοπός το ύψωμα του Σεμέν-ντε-Φερ.
Την επίθεση θα πραγματοποιούσαν:
--- Το 1ο Σύνταγμα Σερρών με τα τρία τάγματά του· το 1ο Τάγμα (Ι/1 Τάγμα, Ταγματάρχης Παπακώστας Βασίλειος) και το 2ο Τάγμα (ΙΙ/1 Τάγμα, Ταγματάρχης Γουλιανός Γρηγόριος) προς Ραβινέ και το 3ο Τάγμα (ΙΙΙ/1 Τάγμα, Λοχαγός Γ.Κονδύλης) στο δεξιό μέρος και νότια του λόφου Σεμέν-ντε-Φερ.
--- Το 2ο Σύνταγμα Σερρών, στο κέντρο και αριστερά της παρατάξεως με τα τρία τάγματά του· το 1ο Τάγμα (Ι/2 Τάγμα, Λοχαγός Γρηγοριάδης Νεόκοσμος), το 2ο Τάγμα (ΙΙ/2 Τάγμα, Λοχαγός Παλλίδης Παύλος) και το 3ο Τάγμα (ΙΙΙ/2 Τάγμα, Λοχαγός Τσάκαλος Κωνσταντίνος), προς Μπομπαντιέ και Ντρομαντέ.
Ως πλαγιοφυλακή και εφεδρεία κρατήθηκε το 3ο Σύνταγμα Σερρών, με Διοικητή τον Συνταγματάρχη Καλομενόπουλος Νικόστρατος, στο άκρο αριστερό της τοποθεσίας, με τα τρία τάγματα του· το 1ο Τάγμα (Ι/3 Τάγμα, Ταγματάρχης Σταυριανόπουλος Διον.), το 2ο Τάγμα (ΙΙ/3 Τάγμα, Λοχαγός Καλονάρος Μιχαήλ) και το 3ο Τάγμα (ΙΙΙ/3 Τάγμα, Ταγματάρχης Καρασεβδάς Παντελής) προς Σκρα με τους Γάλλους (1η Μάχη του Σκρα), για κατάληψη των οχυρωματικών θέσεων.
Το III/1 Τάγμα, με διοικητή το Λοχαγό Πεζικού Γεώργιο Κονδύλη, κατέλαβε τον ισχυρότατα οχυρωμένο λόφο Σεμέν-ντε-Φερ, 3 χιλιόμετρα νότια της Ειδομένης. Οι Βούλγαροι αντέδρασαν άμεσα με σφοδρότατο καταιγισμό πυροβολικού και με αντεπίθεση, η οποία όμως αποκρούεται. Την επομένη εντείνεται ο βομβαρδισμός και εκδηλώνεται αντεπίθεση 250 Βουλγάρων στρατιωτών, η οποία όμως αποκρούεται επιτυχώς χάρη στον ηρωισμό του Ανθυπολοχαγού Ευστάθιου Δογάνη, ο οποίος και σκοτώνεται πολεμώντας στην πρώτη γραμμή. Η τρίτη προσπάθεια αντεπιθέσεως των Βουλγάρων αποκρούστηκε από τις εύστοχες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού. Οι απώλειες του ελληνικού τάγματος του Κονδύλη, ήταν συνολικώς 17 νεκροί και 52 τραυματίες, αλλά το ύψωμα του Σεμέν-ντε-Φερ κατελήφθη!