Στις 11 Νοεμβρίου 1918 σημειώθηκε η «Ανακωχή» (The Armistice) με την οποία επήλθε το τέλος του πιο αιματηρού – ως τότε – Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των Συμμάχων της Αντάντ και των δυνάμεων της Αυτοκρατορικής Γερμανίας!
Πολλές φορές οι σημειολόγοι σημειώνουν «την ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας, του ενδέκατου μήνα», ξεκίνησε χρονικά η συνθήκη ανακωχής των συμμάχων με την Αυτοκρατορική Γερμανία, που είχε υπογραφεί σε ένα βαγόνι στο δάσος της Κομπιένης, σηματοδοτώντας τη λήξη ενός πολέμου που κόστισε τη ζωή σε σχεδόν 20.000.000 ανθρώπους, σε όλο τον κόσμο, όπου σημειώθηκαν μάχες!
Μία παγκόσμια σύγκρουση που στρατιωτικά τέλειωσε με ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της, αλλά σε πολιτικό/διπλωματικό επίπεδο προκάλεσε τη διάλυση τριών Αυτοκρατοριών (Γερμανική, Αυστροουγγρική και Ρωσική) ενώ ήδη από τη διάρκειά του τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ενώσεως.
Στην Κομπιένη ουσιαστικώς υπογράφτηκε η λήξη του πολέμου στο Δυτικό Μέτωπο, καθώς ήδη από τις 30 Οκτωβρίου 1918 είχε υπογραφεί στον κόλπο του Μούδρου στη Λήμνο η συνθηκολόγηση της Οθωμανικής Τουρκίας, πάνω στο Βρετανικό καταδρομικό HMS “Agamemnon”, στις 28 Σεπτεμβρίου 1918 η συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας και στις 3 Νοεμβρίου 1918 της Αυστροουγγαρίας.
Ήδη τη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας στην Κομπιένη, η Γερμανία βρισκόταν σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στο εσωτερικό της, καθώς είχαν ξεσπάσει σκληρές ταραχές, με οδομαχίες και νεκρούς και τραυματίες, μία κατάσταση που άγγιζε τα όρια μιας επαναστάσεως!
Στις 8 Νοεμβρίου 1918, ο Γάλλος Στρατάρχης Φερδινάνδος Φος δέχτηκε την αντιπροσωπεία της γερμανικής κυβερνήσεως σε ένα σιδηροδρομικό βαγόνι στο σιδηροδρομικό σταθμό Ρετόντ, στο δάσος της γαλλικής πόλεως Κομπιέν (Κομπιένης), όπου είχε το στρατηγείο του.
Οι προτεινόμενοι στους Γερμανούς όροι της ανακωχής ήταν ιδιαιτέρως σκληροί και τους δόθηκε τριήμερη προθεσμία για να απαντήσουν, διάστημα στο οποίο αυτοί προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τις βελτιώσουν, με βασικό επιχείρημα ότι έπρεπε να διατηρηθεί ένα σημαντικό τμήμα του Γερμανικού στρατού για την αντιμετώπιση του «μπολσεβίκικου κινδύνου» στην ανατολή, κάτι για το οποίο οι Δυτικοί σύμμαχοι συναίνεσαν (π.χ. άρθρο 12, που προέβλεπε ότι τα γερμανικά στρατεύματα θα εγκαταλείψουν το ρωσικό έδαφος μόνο όταν «οι σύμμαχοι θα κρίνουν πως έφτασε γι’ αυτό η στιγμή, αφού πάρουν υπόψη τους την εσωτερική κατάσταση στα εδάφη αυτά» κ.λπ).
Στις 11 Νοεμβρίου 1918, η γερμανική αντιπροσωπεία υπέγραψε τελικώς την πράξη ανακωχής, προετοιμάζοντας έτσι τη Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού και την Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών. Οι πολεμικές επιχειρήσεις τελείωναν με την ολοκληρωτική ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της.
Όπως προελέχθη, η ανακωχή της Κομπιένης καθόρισε και το τυπικό τέλος του Α’ΠΠ, που διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 ως το Νοέμβριο του 1918 και στον οποίο συμμετείχαν 34 κράτη, με συνολικό πληθυσμό πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων, δηλαδή το 67% του τότε συνολικού πληθυσμού της Γης.
Συνολικώς, υπό τα όπλα βρέθηκαν 70 εκατομμύρια άνδρες, με τους νεκρούς να ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια στρατιωτικοί και άλλοι τόσοι περίπου άμαχοι, ενώ σε περισσότερους από 20 εκατομμύρια υπολογίστηκαν οι τραυματίες. Τη θλιβερή πρωτιά απωλειών είχε η Ρωσία με 2.300.000 νεκρούς στρατιώτες στα πεδία των μαχών, ενώ η Γερμανία είχε 2 εκατομμύρια νεκρούς, η Αυστρουγγαρία 1,4 εκατομμύρια, η Γαλλία 1,383 εκατομμύρια, η Βρετανία 747.000, η Ιταλία 700.000, οι ΗΠΑ 53.000, η οποία εισήλθε στον πόλεμο το 1917 κλπ.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις του Α’ΠΠ διεξήχθησαν σε έδαφος που η έκτασή του ξεπερνούσε τα 4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ οι καθαρώς στρατιωτικές δαπάνες των εμπολέμων κρατών έφτασαν τα 208 δισεκατομμύρια δολάρια.