Η ξαφνική αδιαθεσία του Ερντογάν και μάλιστα on camera, κατά την διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης στο δίκτυο KANAL 7, πάγωσε την Τουρκία και -αυτονόητα— προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Σε καμμία περίπτωση όμως δεν θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι η μεγάλη αυτή αναταραχή, μπορεί να είναι για μας μια «θαυμάσια κατάσταση», (για να θυμηθούμε την γνωστή φράση του Μάο Τσετούνγκ).
Και δεν θα μπορούσε να είναι μια «θαυμάσια κατάσταση», κατ΄ αρχάς σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά κυρίως γιατί η -πολιτική- απώλεια του Τούρκου προέδρου δεν είναι ένα σενάριο, που θα έκανε καλό στα συμφέροντα της χώρα μας.
Και η άποψη αυτή -εξάλλου την έχουμε επαναλάβει- δεν είναι ούτε «καινοφανής», αλλά ούτε εισάγει «καινά δαιμόνια».
Να θυμίσουμε ότι:
- Η Ελλάδα, τι όποιες καταστροφές έχει υποστεί στην νεότερη ιστορία της, τις έχει υποστεί από τους Κεμαλιστές.
- Ο Ερντογάν, από την πρώτη ημέρα, που ανέλαβε την εξουσία στην Τουρκία, δεν δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα στην πατρίδα μας. Μάλιστα, τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων, από το 2010 έως το 2016, τα ζητήματα της Τουρκίας δεν μας απασχολούσαν ιδιαίτερα… Η μεγάλη αλλαγή στην στάση του Ερντογάν ήρθε μετά το εναντίον του πραξικόπημα(;) το 2016.
- Οι Κεμαλιστές είναι αυτοί που πλειοδοτούν σε εθνικιστικές «κορώνες», υπερθεματίζουν στις προκλητικές, ανιστόρητες και ακραίες διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
- Οι Κεμαλιστές είναι αυτοί που ωθούν τον Ερντογάν να εισβάλει σε ελληνικά νησιά, (όχι ότι αυτός είναι… «αθώος του αίματος»).
- Η άνοδος των Κεμαλιστών στην εξουσία θα ενισχύσει και πάλι τον ρόλο του στρατού στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, ο οποίος, να θυμίσουμε ότι ήταν -προ Ερντογάν- ο θεματοφύλακας των ιδεών του ιδρυτή της χώρας, Μουσταφά Κεμάλ, με αυτονομημένο ρόλο, που είχε την δυνατότητα να επεμβαίνει όταν θεωρούσε ότι η χώρα ξέφευγε από τις αρχές, τις οποίες είχε επιβάλει ο Ατατούκ. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι το Κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο κρυβόταν πίσω από το διαβόητο «Σχέδιο Βαριοπούλα», σύμφωνα με το οποίο θα κατηγορούσαν την Ελλάδα για υποτιθέμενη κατάρριψη τουρκικού αεροπλάνου στο Αιγαίο και την ανατίναξη δύο τζαμιών στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να έχουν άλλοθι για πραξικόπημα.
- Ακόμα, ο ισλαμοφασιστικός μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν και η επιθυμία του να γίνει «Χαλίφης» για τους απανταχού μουσουλμάνους, πάντα θα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, είτε με την Ευρώπη, είτε με τις ΗΠΑ, είτε με το Ισραήλ, είτε με αραβικές χώρες.
- Τέλος, το ενδεχόμενο να επανέλθουν στην εξουσία οι Κεμαλιστές, θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στις σχέσεις της Τουρκίας με την Δύση και τον Αραβικό κόσμο. Ειδικά, στις σχέσεις της Τουρκίας με την Δύση, το νέο παζάρι που θα κάνουν οι κεμαλιστές, μπορεί να οδηγήσει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη σε μια λογική παραχωρήσεων, που σήμερα δεν υφίστανται με το καθεστώς Ερντογάν.
Αν ξεχάσουμε για λίγο τα θέματα που προκύπτουν με τις εκλογές στην γειτονική μας χώρα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Τουρκία και με τον Ερντογάν και πριν απ’ αυτόν αντιμετώπιζε σοβαρές προκλήσεις.
Πρίν από τον σημερινό Πρόεδρο της χώρας, όταν ο Κεμαλισμός ήταν η κρατούσα ιδεολογία (σήμερα ο Ερντογάν την αμφισβητεί ανοικτά) είχε να διαχειριστεί σοβαρές προκλήσεις:
- Πρώτη και βασικότερη τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ο διάδοχοι του Ατατούρκ διαμόρφωσαν, μετά τον θάνατο του, τις βασικές αρχές μιας ιδεολογίας με την οποία το τουρκικό κράτος πορεύτηκε τους τελευταίους δύο αιώνες. Βασικοί άξονές της ήταν ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός, η κοσμικότητα του κράτους, ο ρεμπουμπλικανισμός η επαναστατικότητα και ο κρατισμός. Μάλιστα, αυτές οι έξι αρχές συμβολίζονται και στο σήμα του Λαϊκού Ρεμπουμπλικανικού Κόμματος σαν έξι βέλη.
- Δεύτερη ήταν η διαχείρηση των Κούρδων και
- Τρίτον η αντιμετώπιση του πολιτικού Ισλάμ.
Σε κάθε περίπτωση, οι παραπάνω προκλήσεις, λόγω της φύσης της κεμαλικής ιδεολογίας, δύσκολα μπορούσαν να μετατρέψουν την Τουρκία σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό δυτικό κράτος, που ήταν και η φιλοδοξία του Ατατούρκ.
Και αυτό γιατί το κράτος που φτιάχθηκε μετά το 1923 ήταν ένα απόλυτο μονοκομματικό καθεστώς, με τον στρατό σε ρόλο ρυθμιστή και τα ανθρώπινα δικαιώματα υπό αίρεση, είτε αυτά αφορούσαν εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, είτε Τούρκους πολίτες, που είχαν αντίθετη άποψη από την επίσημη κρατούσα.
Να μην ξεχνάμε, ότι σε διάστημα δύο αιώνων, δύο μόνο πολιτικοί προήλθαν από παρατάξεις εκτός των Κεμαλιστών, ο Μεντερές και ο Ερντογάν.
Και ο μεν πρώτος τελικά κρεμάστηκε από τον στρατό και ο δεύτερος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, στην αρχή της καριέρας του, ήταν φυλακισμένος για τις ιδέες του.
Όλα τα παραπάνω και κυρίως η αδυναμία των Κεμαλιστών να διαχειριστούν το πολιτικό Ισλάμ έκανε την Τουρκία ένα προβληματικό εταίρο για την Δύση.
Αλλά και επί Ερντογάν, η Τουρκία παρέμεινε ένας προβληματικός σύμμαχος για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Στο εξωτερικό οι κινήσεις του Ερντογάν να «παίξει» με τη Ρωσία και το Ιράν, προκαλούσε ανοικτά την Δύση. Στο δε εσωτερικό η μονοκρατορία του Κεμαλισμού αντικαταστάθηκε από την μονοκρατορία των φονταμενταλιστών, με τον ταυτόχρονο απόλυτο έλεγχο της δικαιοσύνης.
Άρα, μην θεωρούμε ότι ο Ερντογάν είναι ο «Μεγάλος Ασθενής»…
Η Τουρκία είναι ο «Μεγάλος Ασθενής», που απειλεί όλη την περιοχή!!!
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Real