Τουλάχιστον 92 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στο Ιράν από την καταστολή των διαδηλώσεων που πραγματοποιούνται εδώ και δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο της Μαχσά Αμινί έπειτα από τη σύλληψή της από την αστυνομία ηθών, ανακοίνωσε σήμερα η μη κυβερνητική οργάνωση Iran Human Rights (IHR).
Το κίνημα διαμαρτυρίας στο Ιράν ξέσπασε στις 16 Σεπτεμβρίου, όταν η 22χρονη Αμινί πέθανε, τρεις ημέρες μετά τη σύλληψή της από την αστυνομία ηθών επειδή δεν φορούσε σωστά τη μαντίλα της.
Εξάλλου τουλάχιστον 41 άνθρωποι έχουν πέσει νεκροί από τις δυνάμεις ασφαλείας σε συγκρούσεις που ξέσπασαν την προηγούμενη εβδομάδα στη Ζαχεντάν, πόλη της επαρχίας Σιστάν – Μπαλουτσιστάν, πρόσθεσε η ίδια ΜΚΟ με έδρα το Όσλο.
«Οι φόνοι διαδηλωτών στο Ιράν, κυρίως στη Ζαχεντάν, αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», κατήγγειλε ο διευθυντής της Μαχμούντ Αμιρί- Μογκαντάμ.
«Η διεθνής κοινότητα έχει καθήκον να ερευνήσει και να εμποδίσει να διαπραχθούν άλλα εγκλήματα από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν», πρόσθεσε.
Στη διάρκεια της «ματωμένης Παρασκευής της Ζαχεντάν» οι δυνάμεις ασφαλείας «έπνιξαν στο αίμα» διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε μετά την προσευχή, ανέφερε η ΜΚΟ.
Η διαδήλωση ξέσπασε μετά τις πληροφορίες ότι ο επικεφαλής της αστυνομίας της πόλης Σαμπαχάρ, στην ίδια επαρχία, βίασε μια 15χρονη έφηβη που ανήκε στη σουνιτική μειονότητα των Βαλούχων, σημείωσε το IHR.
Η ταυτότητα των νεκρών έχει επιβεβαιωθεί από την τοπική μη κυβερνητική οργάνωση Baluch Activists Campaign (BAC).
Πληροφορίες που αναρτήθηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν λόγο για δεκάδες νεκρούς στη Ζαχεντάν την Παρασκευή, ενώ εικόνες έδειχναν νοσοκομεία γεμάτα τραυματίες και ματωμένα πτώματα.
Η επαρχία Σιστάν- Μπαλουτσιστάν που βρίσκεται στα σύνορα με το Πακιστάν είναι μία από τις πιο φτωχές του Ιράν. Εκεί ζει η μειονότητα των Βαλούχων που ακολουθούν το σουνιτικό δόγμα του ισλάμ. Η επαρχία είναι θέατρο συχνών επιθέσεων και συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και ένοπλων ομάδων.
Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών ακτιβιστές έχουν καταγγείλει τον δυσανάλογο αριθμό Βαλούχων καταδικασμένων που έχουν εκτελεστεί, την ώρα που αυξάνονται στη χώρα οι εκτελέσεις δι’ απαγχονισμού.
Από την πλευρά της η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι πέντε μέλη των Φρουρών της Επανάστασης έχουν σκοτωθεί στη Ζαχεντάν σε «ένα τρομοκρατικό περιστατικό», όπως το περιγράφουν τα επίσημα μέσα ενημέρωσης.
Εξάλλου αυτή την εβδομάδα ισχυρός ηγέτης της σουνιτικής μειονότητας της επαρχίας, ο ιερωμένος Μολαβί Αμπντόλ Χαμίντ, προειδοποίησε για την ένταση που επικρατεί στην περιοχή, έπειτα από «μια πρόσφατη υπόθεση βιασμού μίας έφηβης από έναν αστυνομικό».
Ο επικεφαλής της αστυνομίας της επαρχίας είχε δηλώσει την Παρασκευή στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο ότι τρία αστυνομικά τμήματα στο Σιστάν- Μπαλουτσιστάν είχαν δεχθεί επίθεση.
Το πρακτορείο Tasnim μετέδωσε χθες Σάββατο ότι η σουνιτική ομάδα ανταρτών Ζάις αλ Αντλ ανέλαβε την ευθύνη για μια επίθεση εναντίον αστυνομικού τμήματος στην Ζαχεντάν. Σήμερα η ίδια πηγή ανέφερε ότι δύο «σημαντικά μέλη» της οργάνωσης, ο Αμπντολμαζίντ Ριγκί και ο Γιάσερ Σαχμπάκς, καθώς και «ο ελεύθερος σκοπευτής που ευθύνεται για τη δολοφονία του τοπικού επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης» σκοτώθηκαν, χωρίς να δώσει άλλες διευκρινίσεις.
Τα τελευταία χρόνια η τζιχαντιστική αυτή ομάδα ήταν η πιο ενεργή στο Σιστάν- Μπαλουτσιστάν. Έχει διαπράξει πολλές βομβιστικές επιθέσεις και έχει κάνει απαγωγές. Τον Φεβρουάριο του 2019, 27 φρουροί σκοτώθηκαν σε επίθεση αυτοκτονίας εναντίον του λεωφορείου που τους μετέφερε.
Διεθνείς διαστάσεις παίρνει το κίνημα για την Αμινί
Το Σαββατοκύριακο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους και ένωσαν τη φωνή τους διατρανώνοντας την αγανάκτησή τους για τον «μυστηριώδη» θάνατο της Μαχσά Αμινί στα χέρια της Αστυνομίας Ηθών στο Ιράν, αλλά και την οργή τους για το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Άνδρες και γυναίκες βρέθηκαν μαζί στους δρόμους, αλλά αυτή τη φορά τον τόνο δίνουν οι γυναίκες.
Οι περισσότεροι από τους διαδηλωτές κατάγονται από το Ιράν και ζουν μόνιμα στο εξωτερικό. Όπως η Σιρίν Ναριμάν, που κατέβηκε στους δρόμους, μαζί με χιλιάδες άλλους στην Ουάσιγκτον, μπροστά στον Λευκό Οίκο. Η ίδια, όπως λέει, είχε φυλακιστεί στο Ιράν, αλλά κατάφερε να διαφύγει. «Ήμουν από τους λίγους που έφυγαν, ήμουν τυχερή», λέει. «Πολλοί συγκρατούμενοι εκτελέστηκαν το 1988. Είχαν σκοτώσει και μία ξαδέλφη μου. Ξέρω τι συμβαίνει στο Ιράν και συμπαρίσταμαι με την καρδιά μου στους πολιτικούς κρατούμενους».
Μαζική κινητοποίηση έγινε και στο Μόντραλ του Καναδά το Σαββατοκύριακο. «Πες το όνομά της» («Say her name») φώναζαν κάθε τόσο οι διαδηλωτές. Το όνομα της Μαχσά Αμινί δεν επιτρέπεται να ξεχαστεί.
Χιλιάδες άνθρωποι δίνουν το παρών και στη Μαδρίτη, με σημαίες του Ιράν και το γνωστό σύνθημα «Γυναίκες- Ζωή- Ελευθερία» στην ισπανική του παραλλαγή: «Mujer-Vida-Libertad». Στους δρόμους της ισπανικής πρωτεύουσας ακούγονται παραδοσιακά τραγούδια του Ιράν. Αγανάκτηση για το καθεστώς από τον 23χρονο Άμασις, γιατί, όπως λέει «έχουν κατεβάσει και το Ίντερνετ κι έτσι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τις οικογένειές μας στο Ιράν. Συμμετέχουμε όμως στη διαδήλωση για να γίνουμε εμείς η φωνή του λαού στο Ιράν. Γι αυτό είμαστε εδώ…»
Κινητοποιήσεις έγιναν και στη Γερμανία το Σαββατοκύριακο. Η αστυνομία κάνει λόγο για περίπου 6.500 διαδηλωτές στο Ντίσελντορφ, 5.000 στο Βερολίνο και άλλους 4.000 στη Φρανκφούρτη. «Θα πάρουμε πίσω το Ιράν», φώναζαν οι διαδηλωτές στη Φρανκφούρτη. Κάποιοι από τους ομιλητές απηύθυναν έκκληση στη γερμανική κυβέρνηση να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στο καθεστώς της Τεχεράνης.