Στη βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει την Τουρκία και το ρεκόρ εικοσαετίας για τον πληθωρισμό αναφέρεται ο γερμανικός Τύπος.
Πλήθος ρεπορτάζ, αναλύσεων και σχολίων χτες στον γερμανικό Τύπο για την σφοδρή οικονομική και νομισματική κρίση που πλήττει εδώ και καιρό την Τουρκία, με την καταβαράθρωση της λίρας και την εκτόξευση του πληθωρισμού στα ύψη, καταγράφοντας μάλιστα χθες ρεκόρ εικοσαετίας, σύμφωνα με στοιχεία της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου σε σχόλιό της με τίτλο «Τι φοβάται ο Ερντογάν» παρατηρεί: «Μια κυβέρνηση με πληθωρισμό που ανέρχεται στο 36% στον ετήσιο απολογισμό της θα πρέπει να αναρωτιέται τι κάνει λάθος. Ειδάλλως, κι αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για όσους βρίσκονται στην εξουσία, αυτό το ερώτημα θα το θέσουν σύντομα και ίσως πιο ηχηρά οι πολίτες της χώρας. Επειδή οι υπουργοί, οι τουρκικές αρχές, οι θεσμοί κάνουν μόνο ό,τι επιτάσσει με κάθε λεπτομέρεια ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οι ίδιοι θα στραφούν εναντίον του ίδιου του αρχηγού του κράτους - αθόρυβα ή ενδεχομένως φωναχτά στους δρόμους. Και ίσως τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν δύσκολα για τον μακροχρόνιο ηγέτη της Άγκυρας».
Σε άλλο σημείο το σχόλιο επισημαίνει, κάνοντας μια αναφορά στο παρελθόν: «Τελευταία φορά το ποσοστό πληθωρισμού στην Τουρκία ήταν τόσο υψηλό το 2002. Ειδικοί προβλέπουν ήδη ότι ο πληθωρισμός θα αγγίξει την άνοιξη το 40%. Αυτό πρέπει να ανησυχεί τον Ερντογάν πολύ περισσότερο από την κριτική που του ασκείται για την πολιτική καταστολής: Το 2002, η υποτίμηση του νομίσματος μαζί με την αχαλίνωτη διαφθορά και άλλα σημάδια σήψης, κόστισαν στην τότε κοσμική κυβέρνηση την εξουσία - και οδήγησαν στην άνοδο του Ερντογάν. Ο νυν πρόεδρος καταπολεμά τον πληθωρισμό με όλες του τις δυνάμεις. Δυστυχώς με λάθος μέσα».
«Με την πλάτη στον τοίχο»
Και η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης στην Τουρκία αλλά και το δυσοίωνο πολιτικό μέλλον του Τούρκου προέδρου σημειώνοντας: «Ο Τούρκος πρόεδρος δεν κάνει καμία κίνηση απόκλισης από την παράξενη νομισματική του πολιτική, αντιμετωπίζοντας τον αυξανόμενο πληθωρισμό με χαμηλά επιτόκια, παρόλο που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ο Ερντογάν μάχεται για να κερδίσει τη φθίνουσα εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, με εκκλήσεις για εθνική υπερηφάνεια και εκλιπαρώντας κυριολεκτικά τους επενδυτές να ξεθάψουν τα αποθέματα σε χρυσό και συνάλλαγμα και να τα ανταλλάξουν με λίρες. Επιπλέον δίνει νέες υποσχέσεις - πιθανώς όμως ακριβές για τα νοικοκυριά - θέλοντας να προστατεύσει τους επενδυτές από απώλειες συναλλάγματος. Εν τέλει προσπαθεί να αποτρέψει μια σοβαρή απώλεια: τον προεδρικό θώκο για τον ίδιο».