Η ψηφοφορία στη Γερουσία, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, που ανέτρεψε συντριπτικά το βέτο του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ήταν μία πολύ ευχάριστη είδηση. Ειδικά για όσους έδωσαν τις μάχες, από τον Μάρτιο του 2018, μέχρι και τη σημερινή μέρα.
Μετά τη Βουλή των Αντιπροσώπων, και η Γερουσία νίκησε το βέτο του κ. Τραμπ στον νόμο για τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου (NDAA). Δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί για πολλούς λόγους, και για εμάς ειδικά για ένα: ότι περιλαμβάνει και τις σκληρές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας.
Τα έχουμε πει πολλές φορές. Ας το ξαναπούμε για τελευταία… Το τέλος του αγώνα των ακτιβιστών του HALC ήταν πολύ γλυκό. Και η νίκη εξασφαλίστηκε από τη στιγμή που ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ σήκωσε την προσπάθεια της Ομογένειας στους ώμους του.
Για να μην δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις: Δεν ήταν εύκολο. Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια πριν δύο χρόνια, μόνο όσοι αναμείχθηκαν στον σχεδιασμό πίστευαν βαθιά μέσα τους ότι θα είχε αίσιο τέλος. Ακόμα και όταν ακυρώθηκε η συμμετοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών F-35, αμφισβητούσαν ότι η Αμερική θα επέβαλλε κυρώσεις στην κατοχική δύναμη.
Ο διπλός στόχος επιτεύχθηκε και η φετινή Πρωτοχρονιά θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μας. Είναι πιο σημαντική νίκη και από το εμπάργκο όπλων εναντίον της Τουρκίας, τη δεκαετία του ΄70. Διότι οι ακτιβιστές και οι γερουσιαστές είχαν απέναντί τους τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, τον Αμερικανό Πλανητάρχη, ο οποίος στην Ιαπωνία, όταν συναντήθηκαν, είχε υποσχεθεί στον Ταγίπ Ερντογάν, ότι οι κυρώσεις, όσο ο ίδιος είναι Πρόεδρος, δεν θα επιβληθούν ποτέ. Δυστυχώς για τον κ. Τραμπ επιβλήθηκαν και η διαταγή φέρει την υπογραφή του.
Λέγονται πολλά και διάφορα για τους λόγους για τους οποίους πείστηκε ο κ. Τραμπ να μην υλοποιήσει την υπόσχεση του στον φίλο του πρόεδρο της Τουρκίας. Λένε, π.χ., ότι το αποφάσισε επειδή ο Ερντογάν έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον εκλεγμένο Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Η αλήθεια είναι άλλη:
Πρώτον, γνώριζε ότι θα έχανε από τους νομοθέτες, ακόμα και αν κατέβαζε το βέτο του, και θα ήταν αναγκασμένος -υπό την πίεση της Βουλής και της Γερουσίας- να επιβάλει τις κυρώσεις, και
Δεύτερον, έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο ο παράγοντας Μάικ Πομπέο. Στα χρόνια που είναι υπουργός Εξωτερικών έδειξε μεγάλη υπομονή με τους Τούρκους συνομιλητές του. Προσπάθησε πολύ να τους πείσει ότι έπρεπε να ακυρώσουν την αγορά του ρωσικού συστήματος S-400. Συστηματικά του έλεγαν ψέματα. Για να φτάσουμε στον Ιούλιο όταν για τον κ. Πομπέο ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Οι κυρώσεις ήταν αναγκαίες, διότι η Τουρκία προκαλούσε πλέον σημαντική ζημία στα αμερικανικά και νατοϊκά στρατηγικά συμφέροντα.
Απ’ εκεί και πέρα οι κυρώσεις πήραν το δρόμο τους, αν και ο κ. Τραμπ αντιστεκόταν μέχρι και μετά τις εκλογές. Ήταν εντελώς λάθος η συμπεριφορά του από την αρχή μέχρι το τέλος. Και όπως έχω ξαναγράψει, εάν είχε αποφασίσει την τιμωρία της Τουρκίας πριν από τις εκλογές, η τύχη του σήμερα θα ήταν διαφορετική.
Είναι κάτι που πιστεύω απόλυτα, αν και διαφωνούν μαζί μου συνοδοιπόροι σε τούτη την προσπάθεια από τον Μάρτιο του 2018. Προσωπικά, εάν ψήφιζα στην Αμερική, θα του έδινα τη ψήφο μου αν επέβαλλε τις κυρώσεις, αν και διαφωνώ με τις πολιτικές του κάθετα και οριζόντια.
Όπως έγραψα και στην αρχή, το τέλος αυτής της προσπάθειας ήταν πολύ όμορφο. Και απολαυστικό. Η Τουρκία έχασε τα μαχητικά F-35 που θα αποτελούσαν την μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα και την Κύπρο. Για την Πατρίδα! Της έμειναν, βέβαια οι ρωσικοί S-400 που της παραχώρησε το ορθόδοξο «ξανθό έθνος», και τους οποίους θα χρησιμοποιήσει εναντίον μας. Αλλά, ξεκίνησε η αποδόμηση της κατοχικής δύναμης.
Πιστεύω ακράδαντα ότι θα γίνουμε μάρτυρες μεγάλων αλλαγών στην ανατολική Μεσόγειο στο επίπεδο των στρατηγικών συμφερόντων της Δύσης. Η Τουρκία δεν ανήκει πια στο δυτικό στρατόπεδο. Είναι το «εργαλείο» της Ρωσίας εναντίον της Αμερικής και της Δύσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να στηριχθούν στους πραγματικούς συμμάχους τους. Η Τουρκία θα είναι πλέον το νέο Ιράν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θυμίζω ότι δεν θα φτάναμε στο όμορφο τέλος αν δεν υπήρχε ο μακαρίτης ο Νίκος Μουγιάρης που χρηματοδότησε αυτόν τον αγώνα. Τέτοιες μέρες είχε φύγει για το μεγάλο ταξίδι. Αλλά θα θυμόμαστε για πάντα τον Πατριωτισμό του…
Πηγή: