Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τον οποίο ακόμα και σήμερα στη Λευκωσία μερικοί πολιτικοί, διπλωμάτες και δημοσιογράφοι τον εμπιστεύονται, ήταν αποκαλυπτικός στην συνέντευξη του στην εφημερίδα Καθημερινή.
Μελετώντας αυτή τη συνέντευξη οι πλείστοι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η Τουρκία εάν δεν αποσπάσει ότι θεωρεί «στρατηγικό της δικαίωμα» στην Κύπρο, δεν πρόκειται να συναινέσει σε αυτό που ονομάζουμε «λύση» του εθνικού προβλήματος μας, και το οποίο πρόκειται για καθαρή διάλυση του κυπριακού κράτους. Η κατοχική δύναμη επιδιώκει να ελέγχει το νησί με την υπογραφή μας. Αυτός είναι ο στόχος της και δεν το κρύβει.
Βεβαίως, όπως πάντα σε τούτο τον τόπο, αλλά και στην “Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα”, υπάρχουν και αυτοί που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι για τη σημερινή κατάσταση της Κύπρου, την συνεχιζόμενη κατοχή δηλαδή, ευθύνεται η ελληνική πλευρά. Και βρήκαν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τον Τσαβούσογλου, ένα πολύ επικίνδυνο ισλαμιστή και ανθέλληνα, που παρουσιάζεται ως …Ευρωπαίος και μεταρρυθμιστής! Οι Γκιουλενιστές υποστηρίζουν ότι είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας που «τρέλανε» τον Ταγίπ Ερντογάν, αν και ο Τούρκος πρόεδρος είναι μία κατηγορία από μόνος του.
Οι δηλώσεις του κ. Τσαβούσογλου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας για τις προθέσεις της Τουρκίας. Και δεν χρειαζόταν καν η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της κατοχικής δύναμης, την Πέμπτη, για να ξυπνήσουν από το λήθαργο και οι τελευταίοι «τουρκολάγνοι» στο νησί και στην Αθήνα. Δημόσια συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι. Ότι εμείς ευθυνόμαστε για την κατάσταση μας. Αλλά ιδιωτικά όλο και περισσότερο παραδέχονται ότι έχουμε να κάνουμε με μία τουρκική ελίτ, η οποία είναι εθνικιστική, ακραία επιθετική, και έντονα ανθελληνική, επειδή η πλειοψηφία στο νησί δεν είναι μουσουλμανική. Οι ισλαμιστές του Ερντογάν δεν έχουν μεγάλη διαφορά στις απόψεις τους με αυτές άλλων ισλαμο-φασιστοειδών στη Μέση Ανατολή. Εχθροί τους είναι οι Εβραίοι και οι χριστιανοί.
Βέβαια, πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι αυτό που λέμε «θρήσκοι». Όμως, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει σαρώσει και τα κατεχόμενα η ισλαμική λαίλαπα. Δεν είναι μόνο τα πολλά τζαμιά που φύτρωσαν, αν και δεν τα …τιμούν οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι, αλλά η ισλαμική κατήχηση που έχει εισβάλει στη ζωή τους. Το χειρότερο πράγμα που συμβαίνει, πέραν της κατοχής, στην κατεχόμενη Κύπρο είναι η εισβολή του Ισλάμ.
Ο κ. Τσαβούσογλου, λοιπόν, που στη διάρκεια της συνέντευξης δείχνει να διακατέχεται και από τη γνωστή τουρκική αλαζονεία, είναι μέρος αυτής της ισλαμικής ελίτ… Και θα συμφωνήσω με φίλους καθηγητές ότι με τον τρόπο που αντιδρά όταν πρόκειται για την Κύπρο, θεωρεί πως το νησί είναι δικό του τσιφλίκι.
Πρέπει να συμφωνήσουμε, επιτέλους, στην Κύπρο ότι όταν λέμε πως τη θέλουμε τη λύση, αυτό δεν εξαρτάται καθόλου από τους Ελληνοκύπριους και τους ηγέτες τους. Πρέπει να συμφωνήσει και η Τουρκία. Και ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι οι Τουρκοκύπριοι στην πλειοψηφία τους -και θα το δεχθώ για χάρη της συζήτησης- επιδιώκουν την επανένωση, πως θα ξεπεράσουν τον σκόπελο της Άγκυρας. Έχουν περάσει 45 χρόνια και δεν μας έδειξαν ποτέ τι επιθυμούν. Και φωνάζουν όταν τους λέμε πως μια χαρά την έχουν, διότι έχουν εξασφαλίσει τα καλά που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία, και βολεύονται με την κατοχή.
Κανονικά, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, και από τη στιγμή που επέλεξαν να μείνουν στα κατεχόμενα, θα έπρεπε να ανασταλεί η κυπριακή υπηκοότητα. Διότι αυτό θα έκανε κάθε σοβαρή χώρα στην περίπτωση μας. Οι δικοί μας πολιτικοί νομίζουν πως με το «καλόπιασμα» θα επαναστατήσουν οι Τουρκοκύπριοι. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.
Άρα, και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, η Κύπρος έχει να αντιμετωπίσει την Τουρκία, η οποία -μέσω του Τσαβούσογλου και με τον πιο ωμό τρόπο- έχει καταθέσει τις απαιτήσεις της. Οι Τούρκοι θέλουν ίση μοιρασιά, επειδή είναι μία ισχυρή χώρα και γνωρίζoυν επίσης ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Κύπρου είναι για τα …μπάζα. Εκτός της Ελλάδας, δεν θα σπεύσει κανείς άλλος να μας βοηθήσει.
Αυτή η κατάσταση δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι πρέπει να πάμε να παραδοθούμε, όπως συμβουλεύουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι πρώην φίλοι και «σύντροφοί» του, με τους οποίους πολέμησε για να μας επιβάλουν το ρατσιστικό σχέδιο του Κόφι Ανάν. Ερχόμενος στη Νέα Υόρκη, μαζί και με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη, πρέπει να γνωρίζει, ότι η παγίδα είναι στημένη και για τους δύο.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, που την κατοχή του Ισραήλ ξέρει να την καταδικάζει, αλλά την κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο την “ευλογεί”, σχεδιάζει να τους μπουρδουκλώσει σε μία διαδικασία, που εξυπηρετεί τα σχέδια της Τουρκίας. Θα το δεχθούν επειδή τάχατες το λέει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ; Θα συνεχίσουν να πιπιλίζουν την ίδια …τουρκική καραμέλα; Και καλά ο κ. Αναστασιάδης, που πιέζεται και για τα θέματα της διαφθοράς… Ο κ. Μητσοτάκης; Που του ζητούν να πάρει στην πλάτη του όλες τις αμαρτίες και προδοσίες -εννοώ της χούντας- από το 1960 μέχρι σήμερα;
Όσον αφορά τους παλιούς του φίλους, ο κ. Αναστασιάδης είμαι βέβαιος πως γνωρίζει ότι του έχουν ετοιμάσει και την πινακίδα που θα τον συνοδεύει όταν υπογράψει τη λύση που θα παραδίδει την Κύπρο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο πρώην γενικός εισαγγελέας της Κύπρου, κ. Αλέκος Μαρκίδης, τον οποίο εκτιμώ για την ευθύτητα του λόγου του, δεν έχει δώσει ακόμα μία λογική εξήγηση για το γεγονός ότι στις πιο κρίσιμες προεδρικές εκλογές για την Κύπρο, το 2003, «κατέβηκε» ως ανεξάρτητος υποψήφιος εναντίον του τότε προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, ο οποίος είχε ζητήσει να παραμείνει στο Προεδρικό για άλλους 16 μήνες πιστεύοντας ότι ήταν αρκετό χρονικό διάστημα για να λύσει το Κυπριακό. Η υποψηφιότητα του κ. Μαρκίδη «σκότωσε» την υποψηφιότητα του κ. Κληρίδη και χάρισε την προεδρία στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τότε, ο κ. Αλέκος Μαρκίδης υποστηρίχθηκε από εθνικιστικές ή -αν θέλετε- από πατριωτικές δυνάμεις. Αλλά το μεγάλο γεγονός είναι αυτό: ότι με την κίνηση του εξέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, που υποτίθεται ότι ήταν ο πρόεδρος της «μη λύσης». Όπως έγραψε τότε η αθηναϊκή εφημερίδα τα ΝΕΑ, ο κ. Μαρκίδης είπε στον Πρόεδρο Κληρίδη να υποστηρίξει την υποψηφιότητά του, αλλά εκείνος του απάντησε ότι δεν μπορεί να πράξει κάτι τέτοιο διότι θα ήταν υποψήφιος και ο ίδιος. Σύμφωνα μάλιστα με διαρροές της συνομιλίας τους, ο κ. Μαρκίδης χρησιμοποίησε κάποια στιγμή τον μύθο του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του. Επειδή ο αγαπητός κ. Μαρκίδης έχει μετατραπεί σε λάβρο υποστηρικτή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας -ήταν πάντα βέβαια- για να είναι πιστευτός πρέπει να δώσει μία εξήγηση για τη μεγάλη «προδοσία» του Γλαύκου Κληρίδη και κατ’ επέκταση της λύσης. Το ότι του υποσχέθηκε την προεδρία και τον ξεγέλασε είναι έωλη δικαιολογία -και να πάψει να την προβάλει. Ποιοι τον έπεισαν να πάει εναντίον του «προέδρου της λύσης»; Αυτή είναι η ερώτηση του εκατομμυρίου…
Πηγή: