Αφού ο αγαπητός πρόεδρος της Κομισιόν και αποδεδειγμένος φιλέλλην Ζαν Κλοντ Γιούνκερ -θα τον βραβεύσει τον Νοέμβριο στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη σύνοδο των μη εκτελεστικών προέδρων της Ε.Ε.- αποφάσισε να... παρασυρθεί και να παρέμβει εμμέσως τη υποδείξει τρίτων στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι της χώρας μας, καλό είναι να ξεσκονίσουμε την αδυνατισμένη μνήμη του.
Χρήσιμο να τα πούμε ένα χεράκι με τον προσήκοντα σεβασμό προς το αξίωμά του, αλλά και με την αναγκαία νηφαλιότητα προς τις περιστάσεις.
του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέα Γεωργίου
Ο Γιούνκερ επισκέφθηκε επανειλημμένως την Αθήνα επί της διακυβερνήσεως της Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Υπάρχουν και οι φωτογραφίες από τα γεύματά τους στο roof garden της «Μεγάλης Βρεταννίας» με θέα την Ακρόπολη. Σε μια από τις επισκέψεις του μετέβη στο Μαξίμου και συναντήθηκε επί τρίωρο σχεδόν με τον τότε πρωθυπουργό και τον τότε αντιπρόεδρο. Τρεις ώρες ήταν πολλές. Οι δημοσιογράφοι υποθέσαμε ότι συζήτησαν την πορεία της οικονομίας, την πορεία της τότε αξιολόγησης, άλλα θέματα γεωπολιτικά. Δεν περνούσε από το μυαλό μας ποιο ήταν το αληθινό αντικείμενο της συζήτησής τους.
Μήνες μετά εις εκ των δύο Ελλήνων που μετείχε στη σύσκεψη αυτή «μαρτύρησε» σε συνεργάτη του ποιο ήταν το θέμα. Το θέμα του Λουξεμβούργιου ήταν οι διώξεις που είχαν ασκηθεί από τη Δικαιοσύνη κατά για τη φερόμενη αλλοίωση . Η πρώτη είχε καταλήξει με αμετάκλητη καταδίκη του κ. Γεωργίου για παράβαση καθήκοντος επειδή ο Πατρινός τεχνοκράτης δεν ενημέρωσε τα -υποδειχθέντα από την οικογένεια Παπανδρέου- μέλη του Δ.Σ. της για το «πείραγμα των αριθμών». Για το γεγονός ότι η Στατιστική άλλαξε τρεις φορές έως τον Νοέμβριο του 2010 τα στοιχεία για το ύψος του ελλείμματος του 2009.
Η δεύτερη δίωξη, που ήταν κακουργηματικού χαρακτήρα, εκκρεμούσε και ανησυχούσε όχι μόνο τον κ. Γεωργίου, αλλά και την ηγεσία της Eurostat που είχε υπό την εποπτεία του ο τότε πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ. Αν καταδικαζόταν ο Γεωργίου, άνοιγε μέγα ζήτημα ποινικών ευθυνών και για τη γερμανική ηγεσία της Eurostat και τον περίφημο τεχνοκράτη με το παπιγιόν κ. Ραντερμάχερ. Αυτός διέταξε τον Γεωργίου, σύμφωνα με το πρόσφατο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, να προσθέσει ως μη όφειλε στο έλλειμμα του 2009 και το έλλειμμα 17 ΔΕΚΟ. Αν καταδικαζόταν ο Γεωργίου για αλλοίωση ελλείμματος, η Ελλάς θα ηδύνατο να εγείρει αγωγές αποζημιώσεως κατά της Ε.Ε. για τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα λιτότητας που της επεβλήθησαν με τους «πολλαπλασιαστές» του ΔΝΤ. Τι έκανε λοιπόν -επανέρχομαι στη σύσκεψη Σαμαρά - Βενιζέλου - Γιούνκερ στο Μαξίμου- ο πρόεδρος της Κομισιόν εκείνη την ημέρα; Σύμφωνα με τον... μαρτυριάρη της παρέας, αφιέρωσε τις δύο από τις τρεις ώρες να απαιτεί από τους Σαμαρά - Βενιζέλο να παρέμβουν ωμά στη Δικαιοσύνη για να σταματήσει (!!!) η δίωξη κατά του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Μη διανοηθεί κανείς να το διαψεύσει, το έχω ξαναγράψει σε ανύποπτους καιρούς και δεν διεψεύσθη. Προς τιμήν τους οι κύριοι Σαμαράς - Βενιζέλος, όπως προέκυψε από τη μετέπειτα πορεία της υπόθεσης, δεν παρενέβησαν στο έργο της Δικαιοσύνης. Στο τέλος η αθώωση Γεωργίου ήταν -τέτοια ξεφτίλα της Ε.Ε.- προαπαιτούμενο που έθεσε η τρόικα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο για να κλείσει η αξιολόγηση! Προ-α-παι-τού-με-νο.
Οταν λοιπόν υπάρχει αυτό το παρασκήνιο, χρειάζεται θράσος για να έρχεται αυτοκλήτως ή κατόπιν υποδείξεως σήμερα ο κ. Γιούνκερ και να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν εμφάνιζε τα πραγματικά στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος σε μια χρονιά -το 2009- που άλλαξαν τις προβλέψεις τους για το έλλειμμά τους τρεις και τέσσερις φορές όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Στην πραγματικότητα προσπαθεί να σκεπάσει και τις δικές του ευθύνες για το φούσκωμα του ελλείμματος του 2009. Ευθύνες που αναδεικνύονται ανάγλυφα και στην εισήγηση-φωτιά του αρεοπαγίτη Κωσταρέλου για την υπόθεση που αποκάλυψε προσφάτως η «Εστία». Ολα τα ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έκαναν συντηρητικές εκτιμήσεις για τους αριθμούς κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονιάς, πρώτον, γιατί η εισαγόμενη από τις ΗΠΑ κρίση της Lehman Brothers άλλαζε συνεχώς τα δεδομένα, αλλά και, δεύτερον, γιατί τα κράτη εξασφάλιζαν έτσι πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Η Ελλάς δεν χρεοκόπησε το 2009 επειδή η τμηματική δημοσιοποίηση των στοιχείων του Προϋπολογισμού της σε ραγδαίως μεταβαλλόμενο περιβάλλον της επέτρεψε στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παπαθανασίου να εξασφαλίσει από τον Ιούνιο τον δανεισμό όλης της χρονιάς. Αυτό δεν αποτελεί πλαστογραφία, Ζαν Κλοντ. Αποτελεί πατριωτική πράξη. Για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Για τα δικά σας δεν γνωρίζουμε.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εστία»