Είναι φοβερό να έχουμε τόσους θανάτους από πνιγμούς σε μια χώρα που το μεγαλύτερο μέρος της «συνορεύει» με τη θάλασσα. Οι περισσότεροι θάνατοι οφείλονται σε άγνοια και σε εμφράγματα.
Ο Διευθυντής Καρδιολογίας του Ναυτικού Νοσοκομείου της Αθήνας κ. Σπύρος Παπαϊωάννου, μιλώντας στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή «ΣΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» έδωσε πολλές χρήσιμες συμβουλές. Καλό είναι τόσο οι νεαροί που βουτάνε στη θάλασσα φαγωμένοι όσο και οι υπερήλικες που κολυμπάνε χωρίς καμία προφύλαξη, να δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό στους κανόνες που αφορούν την καρδιά.
Κάθε χρόνο χάνονται περίπου 300-400 άνθρωποι από πνιγμούς παρά το γεγονός ότι θεωρούμαστε ένας «ναυτικός» λαός. Δυστυχώς παραμένει ένα σταθερό πρόβλημα, το οποίο δεν επιλύεται.
Το πρώτο θέμα εντοπίζεται στην έλλειψη παιδείας. Υπάρχει η ανάγκη από μικρή ηλικία να γνωρίζουμε να κολυμπάμε, να γνωρίζουμε βασικούς κανόνες κολύμβησης, για παράδειγμα δεν δύναται να κολυμπούμε αν δεν έχουν περάσει τουλάχιστον 3 ώρες από το τελευταίο μας γεύμα. Πρέπει να καταναλώνουμε μικρές ποσότητες φαγητού και να κάνουμε πολλά και μικρά γεύματα μέσα στη διάρκεια της ημέρας, καθώς εάν μεταφέρεται η κυκλοφορία του αίματος, έτσι ώστε να γίνει η διεργασία της πέψης, τότε υπάρχει περίπτωση ζαλάδας του ατόμου, κατάπτωση των παλμών του, δημιουργείται υπόταση και μπορεί να προκληθούν αιμοδυναμικές διαταραχές. Εκεί έγκειται το βασικό πρόβλημα και θα πρέπει να τονίσουμε πως συνήθως οι καρδιοπαθείς είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν την μεγαλύτερη δυσκολία, καθώς το καλοκαίρι λόγω της αδήλου αναπνοής και της αγγειοδιαστολής, η οποία συντελείται λόγω των αυξημένων θερμοκρασιών διαταράσσει το θερμορυθμιστικό κέντρο του οργανισμού μας και προκαλούνται υποτάσεις και αιμοδυναμικά προβλήματα, με αποτέλεσμα την λιποθυμία, την εισρόφηση θαλασσινού νερού, με αποτέλεσμα τον πνιγμό.
Επιπρόσθετα, άλλος ένας παράγων και αιτία του υψηλού αριθμού των πνιγμών στην χώρα μας, είναι το γεγονός ότι πολλές φορές, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, αλλά και οι μικρότεροι σε ηλικία μεταξύ 20-25, οι οποίοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ και τείνουν να υπερβάλουν, παρουσιάζουν κατάγματα στην περιοχή του αυχένα, για αυτό και η υπερβολή σε τέτοιου είδους δραστηριότητες και γενικότερα στην καθημερινότητα μας , μπορεί να επιφέρει πολλές και δυσάρεστες συνέπειες. Σε καμία περίπτωση δεν υπονοούμε ότι η λύση για τις μεγαλύτερες ηλικίες είναι να αποφεύγουν την επαφή με την θάλασσα ή την φυσική δραστηριότητα, όπως το ίδιο ισχύει και για τους νεότερους. Αυτό που πρέπει κανείς να προσέχει είναι το να έχει μέτρο και να μην υπερεκτιμά τις δυνατότητες του.
Όσο αναφορά τα μικρά παιδιά, το πρόβλημα εντοπίζεται σε δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι, ότι παλαιότερα οι πισίνες ήταν αρκετά βαθιές, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα επειδή δεν γνώριζαν να κολυμπούν αρκετά καλά, ή και καθόλου, να γίνεται εισρόφηση νερού και χανόταν ο έλεγχος λόγω του πανικού. Τη φετινή χρονιά, ευτυχώς υπήρξαν λιγότερα περιστατικά με πρωταγωνιστές μικρότερα παιδιά. Αναλογικά με τον αριθμό των και την έκταση των παραλιών που έχουμε, η αντιστοιχία σε ναυαγοσώστες ήταν σαφώς μικρότερη. Ο δεύτερος λόγος είναι το γεγονός πως αρκετοί οι οποίοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ δίχως να έχουν λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση. Χρειάζεται τουλάχιστον μία ελάχιστη εκπαίδευση περί των 20 ωρών, έτσι ώστε να είναι εξοικειωμένοι με το εκάστοτε θαλάσσιο σπορ. Όπως και το κολύμπι, ειδικά από τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, έτσι και οι θαλάσσιες δραστηριότητες πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή.
Οι ασθενείς υψηλού κινδύνου, όπως οι καρδιοπαθείς θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά και να πράττουν ανάλογα με τα αποτελέσματα των εξετάσεων τους, όπως το να προβούν σε αναπροσαρμογή της διδόμενης φαρμακευτικής αγωγής. Ασθενής που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή για την υπέρταση, διουρητικά φάρμακα, χρειάζεται ενδεχομένως το καλοκαίρι να αναπροσαρμόσουν σύμφωνα με τις συμβουλές του ιατρού τους την φαρμακευτική τους αγωγή και την δοσολογία τους, για παράδειγμα να μειώνονται διότι δημιουργούνται υποτασικά φαινόμενα. Πρέπει παράλληλα να τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής έτσι ώστε να μην ξεφεύγει η κατάσταση λόγω της χαλαρής ιδιοσυγκρασίας που έχουμε όλοι την περίοδο των διακοπών.
Ως ιατροί πάντα ενημερώνουμε τους ασθενείς μας, αλλά αποτελεί κύρια προϋπόθεση η συνεργασία του ασθενή με τον ιατρό που τον παρακολουθεί.