Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σε πολλές γερμανικές πόλεις για το θέμα της θαλάσσιας διάσωσης στη Μεσόγειο. Σύμφωνα με στοιχεία των διοργανωτών, στο Βερολίνο βγήκαν στους δρόμους περισσότεροι από 12.000 πολίτες, πολλοί εξ αυτών φορώντας πορτοκαλί σωσίβια διάσωσης.
Οι διαδηλωτές ζητούσαν ασφαλείς οδούς διάσωσης προς την Ευρώπη και την αποποινικοποίηση των θαλάσσιων διασώσεων από ακτιβιστές. Φέροντας πανό στο οποίο αναγραφόταν "Σταματήστε τους θανάτους στη Μεσόγειο", οι διαδηλωτές κινήθηκαν από την Alexanderplatz μέχρι το κτίριο της kαγκελαρίας. Η αστυνομία έκανε λόγο για πολλές χιλιάδες διαδηλωτών.
Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην ακολουθούμενη προσφυγική πολιτική πραγματοποιήθηκαν επίσης στις πόλεις Βρέμη, Ανόβερο, Χαϊδελβέργη, Μόναχο και αλλού. Τις διαδηλώσεις είχε εξαγγείλει το δίκτυο "Θαλάσσια γέφυρα" που αποτελείται από 13 πρωτοβουλίες βοήθειας σε πρόσφυγες και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, μεταξύ αυτών τις Sea Watch, Mission Lifeline, Sea Eye, Gesicht zeigen! και Peng Collective.
Eν τω μεταξύ σε δημοσίευμα της Die Tageszeitung (taz) με τίτλο «Αξιώνοντας μία άλλη πολιτική», αναφέρεται ότι την ώρα που σκάφη μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως τα Sea Watch 3, Lifeline, Seefuchs και Iuventa παραμένουν αγκυροβολημένα σε λιμάνια, "φρεναρισμένα" από τις Αρχές και με εν μέρει ποινικοποιημένη τη δράση τους, εκατοντάδες άνθρωποι πεθαίνουν στη Μεσόγειο.
Η συζήτηση για τους πρόσφυγες και τη μετανάστευση διεξάγεται εδώ και καιρό σε ένα επίπεδο που λίγα στοιχεία επαφής έχει με την πραγματικότητα. Περιγράφονται σενάρια τρόμου, που στερούνται οποιασδήποτε βάσης, όπως για παράδειγμα τα προγνωστικά που αφορούν τους αριθμούς των προσφυγικών ροών.
To "φρούριο Ευρώπη" και οι θάνατοι στη Μεσόγειο δεν είναι κάτι καινούργιο. Όμως, πλέον, τα τείχη αυτού του φρουρίου ενισχύονται, καθώς παρεμποδίζεται το έργο οργανώσεων πολιτών στο πεδίο της θαλάσσιας διάσωσης. Εάν κανείς θυμηθεί τις μεγάλες διαδηλώσεις των περασμένων ετών, αυτές στρέφονταν κατά: της εμπορικής συμφωνίας TTIP, των υψηλών ενοικίων, του κόμματος AfD.
Για το θέμα των θανάτων στα σύνορα της Ευρώπης χρειαζόταν προφανώς η κατάσταση να φτάσει στα άκρα, προκειμένου να βγουν στον δρόμο χιλιάδες άνθρωποι.
Καθώς την ώρα που η Ευρώπη "εξασκείται" στον απομονωτισμό για να εξυπηρετήσει μια δημόσια συζήτηση που στρέφεται προς τα δεξιά, την ώρα που διενέξεις αφορούν στο αν τα κέντρα προσφύγων θα λέγονται κέντρα "διέλευσης" (transit) ή κέντρα "μεταφοράς" (transfer), την ώρα που απαγορεύεται σε σκάφη να αποπλεύσουν (προς διάσωση), επειδή δεν είναι δήθεν σωστά καταχωρημένα στα μητρώα, ο αριθμός των νεκρών αυξάνει.
Μόνον τον Ιούνιο του 2018 έχασαν τη ζωή τους, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, 629 άνθρωποι. Πρόκειται για αριθμό ίσο με τους θανάτους των πέντε πρώτων μηνών του έτους. Και δεκατρείς φορές μεγαλύτερο από αυτόν του Μαϊου 2018.
Στις διαδηλώσεις μετείχαν χιλιάδες άνθρωποι. Το γεγονός αυτό γεννά το κουράγιο. Μένει να ελπίσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί θα υψώσουν τις φωνές τους και θα αξιώσουν μια άλλη πολιτική. Γιατί το να κλείνει κανείς τα μάτια την ώρα που πεθαίνουν άνθρωποι είναι συμπεριφορά αξιολύπητη. Το να κοιτάζει κανείς και παρά ταύτα να αφήνει ανθρώπους να πεθαίνουν είναι μια συμπεριφορά φρικτή.