Βαριές ευθύνες, υπηρεσιακές σε αυτό το στάδιο, πέφτουν στην διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας για το ανεκδιήγητο φιάσκο στην υπόθεση πώλησης πλειοψηφικού πακέτου της Εθνικής Ασφαλιστικής, καθώς διαφαίνεται ότι η νομική απεμπλοκή από το δήθεν χρυσοφόρο deal δεν θα είναι ούτε εύκολη, ούτε γρήγορη και κυρίως, θα γίνει χωρίς να εξασφαλίζεται εύλογη αποζημίωση για την πλευρά του πωλητή.
Οι εξελίξεις που παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας, έχουν εγείρει σοβαρό προβληματισμό, όχι μόνο στην κυβέρνηση, αλλά και στις εποπτικές αρχές τόσο της Τράπεζας της Ελλάδας που εξ’ αρχής αντιμετώπισε με σοβαρή επιφύλαξη τις δυνατότητες των υποψήφιων «επενδυτών», όσο και του Ευρωπαικού SSM που ανέμενε ότι η πώληση θα έχει ολοκληρωθεί τις πρώτες εβδομάδες του 2018.
Υπενθυμίζεται ότι η πώληση-ξεφόρτωμα της υπερκερδοφόρου θυγατρικής της Εθνικής αποτελούσε μνημονιακή υποχρέωση στο πλαίσιο «από-επένδυσης» των συστημικών τραπεζών από τις λεγόμενες non core δραστηριότητες, όπως ακριβώς και η πώληση της θυγατρικής της στην Τουρκία Finansbank την οποία υλοποίησε η διοίκηση Φραγκιαδάκη σε τίμημα σημαντικά κατώτερο από αυτό της αγοράς της.
Η τελευταία αυτή αμφιλεγόμενη πώληση στην Κρατική Τράπεζα του Κατάρ(QNB), τον Ιούνιο του 2016, είχε δημιουργήσει ευφορία στις τάξεις του SSM προς το πρόσωπο του σημερινού διοικητή της ΕΤΕ, Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, καθώς θεωρήθηκε o κατάλληλος «τεχνοκράτης» για την μεταβίβαση των «ασημικών» της Εθνικής που απαιτούσαν οι δανειστές.
Με αυτή την κεκτημένη ταχύτητα οι εποπτικές αρχές της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας αμέλησαν αρχικά να «ξεσκονίσουν» την ταυτότητα του επιχειρηματικού σχήματος που διεκδίκησε την Εθνική Ασφαλιστική και αποδέχτηκαν ένα διάστημα εννιά ολόκληρων μηνών μέχρι να φανεί… το χρώμα του χρήματος.
Τελικά το χρώμα του χρήματος δεν φάνηκε ποτέ, οι επίδοξοι επενδυτές τσακώθηκαν μεταξύ τους φτάνοντας σε σημείο να αλληλομηνυθούν και η Εθνική Ασφαλιστική έμεινε στα κρύα του λουτρού με τεράστια ζημιά για την εικόνα και το κύρος της.
Η αλήθεια είναι πώς οι γνωρίζοντες έλεγαν εξ’ αρχής πώς το κυοφορούμενο deal που πέταξε έξω τον παγκοσμίου εμβέλειας Κινεζικό κολοσσό της Fosun ήταν πολύ καλό για να είναι… αληθινό. Τα 718 εκατομμύρια ευρώ (δηλ. 1,5 φορές η λογιστική αξία) για το 75% μιας ελληνικής ασφαλιστικής εταιρείας από ένα νεοπαγές σχήμα Ελληνο-αμερικάνων επενδυτών από το Σικάγο, ενός Καναδού ασφαλιστή και μιας ολλανδικής… start up που εμφανίστηκε ως εταιρεία-όχημα ειδικού σκοπού, ήταν ασφαλώς -εν καιρώ μνημονίου- μια προσφορά ιδιαζόντως ελκυστική, που έχρηζε όμως περαιτέρω διερεύνησης ως προς την δυνατότητα υλοποίησης της.
Η διερεύνηση αυτή δεν έγινε παρά το γεγονός ότι ειδικά ο Τζών Κάλαμος ήταν… συνήθης ύποπτος για μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια που έπεφταν στο κενό, με αποδέκτη στο παρελθόν την ίδια την Εθνική Τράπεζα (είχε επιχειρήσει να αποκτήσει την Διεθνική ΑΕΔΑΚ, εταιρεία αμοιβαίων κεφαλαίων της ΕΤΕ)
Το γιατί δεν εξετάστηκε από την διοίκηση της ΕΤΕ αν υπάρχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια για την αγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής είναι ένα ερώτημα που πλανάται και σήμερα πλέον στοιχειώνει το πολυδιαφημισμένο deal. Iδιαίτερη εντύπωση μάλιστα προκαλεί το μεγάλο διάστημα εννέα μηνών που παραχωρήθηκε στον επενδυτή μέχρι την τυπική ολοκλήρωση της συμφωνίας που θα έφερνε το ποσό μαμούθ στο ταμείο της Εθνικής Τράπεζας, γλυτώνοντας την και από τους πονοκεφάλους των επερχόμενων stress tests.
O ίδιος ο Φραγκιαδάκης σε κατ’ ιδίαν εξομολογήσεις του αποδίδει την… βιασύνη, αλλά και την προνομιακή μεταχείριση των Ελληνο-αμερικανών της EXIN, στις κυβερνητικές συστάσεις και στις πιέσεις του αμερικανικού παράγοντα που, εκδηλώθηκαν και δημόσια με τοποθετήσεις του Αμερικανού υπουργού εμπορίου, Ούιλμπουρ Ρος, καθώς και του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρει Πάιατ. Το γεγονός όμως προκαλεί εντύπωση γιατί ο «άγαρμπος» αποκλεισμός των (σοβαρών) Κινέζων της Fosun έγινε ελάχιστα 24ωρα μετά την επίσημη επίσκεψη Τσίπρα στο Πεκίνο.
Πιθανότατα ο εξοβελισμός των Κινέζων αποτελούσε επιθυμία και του Ευρωπαικού παράγοντα που έχει ενοχληθεί με την διείσδυση στο λιμάνι του Πειραιά και τις επενδυτικές βλέψεις του Πεκίνου στην Ελλάδα γενικότερα.
Οι πρώτες ανησυχίες για την δυνατότητα υλοποίησης της εξαγοράς εκδηλώθηκαν στο τέλος του περασμένου καλοκαιριού όταν άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στην Τράπεζα της Ελλάδας ανώτατα στελέχη της EXIN, με καουμπόικα καπέλα και φαρδιές δερμάτινες ζώνες
όπως ο πρώην μποξέρ και πρωτοπαλίκαρο του Κάλαμος, Τζών Κουδούνης.
O ίδιος ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας άρχισε να διατυπώνει ισχυρές αμφιβολίες για την αξιοπιστία των επενδυτών, απαιτώντας διαλεύκανση του μετοχικού σχήματος και δημιουργία εταιρείας holding με έδρα την Ολλανδία και όχι το… αδιαφανέστερο Λουξεμβούργο.
Στην πορεία άρχισαν τα διάφορα ευτράπελα με τους μετόχους να αλληλο-αδειάζονται και τον ιθύνοντα νου του εγχειρήματος, Ματ Φέρφιλντ να διαρρέει πώς θα βρει τα κεφάλαια που του έλειπαν από άλλες πηγές. Πότε την Ευρωπαική Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, πότε τον μυστηριώδη ελληνικής καταγωγής επενδυτή εκ Βενεζουέλας, Θ. Δουζόγλου, πότε την Pimco και πότε την… Berkshire Hathaway του Ουώρεν Μπάφετ!
Φυσικά όλα αυτά αποδείχτηκαν ονειροφαντασιώσεις, ενώ γρήγορα εξανεμίστηκε και η τελευταία ελπίδα να φανεί η EXIN συνεπής στις υποχρεώσεις της, με τους οικονομικούς συμβούλους του deal, Morgan Stanley και Goldman Sachs να αποφεύγουν την δική τους οικονομική συνεισφορά προκειμένου να αποτραπεί το ναυάγιο για το οποίο επίσης φέρουν ευθύνη.
Η «φτώχεια φέρνει γκρίνια», λέει ο λαός και αυτό συνέβη γρήγορα στην περίπτωση της EXIN, όπου οι Ελληνοαμερικανοί μέτοχοι Κουδούνης και Κάλαμος, στράφηκαν πλέον και επισήμως εναντίον του Φέρφιλντ διεκδικώντας σε πρώτη φάση 41 εκατομμύρια ευρώ, που λέγεται πώς αποτελούν το ποσόν της εγγυητικής που δόθηκε για να κατοχυρωθεί το deal.
Από την πλευρά του ο Φέρφιλντ με διάφορα προσχήματα προσπάθησε να κρατήσει την συμφωνία ζωντανή και υποσχέθηκε πώς θα βρει χρήματα από ένα μικρό βρετανικό fund-γύπα το οποίο ειδικεύεται σε αναδιαρθρώσεις προβληματικών εταιρειών.
Η προοπτική αυτή λέγεται ότι δεν άρεσε καθόλου στον Γιάννη Στουρνάρα, αλλά ούτε και στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη ο οποίος έχει επίσης αρχίζει να αποστασιοποιείται πλήρως από τους χειρισμούς Φραγκιαδάκη, καθώς η ανανέωση της θητείας του τελευταίου κρίνεται στην Γενική Συνέλευση της ΕΤΕ τον ερχόμενο Μάιο.
Σήμερα το deal για την απόκτηση της Εθνικής Ασφαλιστικής θεωρείται «κλινικά νεκρό», παρότι τυπικά η περίοδος για την υλοποίηση του, βάσει του υπογραφέντος προσυμφώνου λήγει την 28 η Μαρτίου. Προκαλεί εντύπωση όμως, γιατί η διοίκηση της Εθνικής δεν σπεύδει να το ακυρώσει και παρατείνει το δράμα με σοβαρές ασφαλώς συνέπειες για την έξωθεν εικόνα της υπό πώλησιν θυγατρικής της, αλλά και της ίδιας της Τράπεζας.
Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν εξηγούν ότι δυστυχώς η νομική απεμπλοκή δεν είναι καθόλου απλή, καθώς η Τράπεζα δεν έχει εξασφαλισμένες εγγυήσεις για «αναίμακτη» απόσυρση από το deal με άμεση αποζημίωση τουλάχιστον την εγγυητική των επενδυτών, αλλά και αξιώσεις για δυνητική ζημία.
Σοβαρό ζήτημα προκύπτει ακόμη με την αμοιβή των συμβούλων (Morgan Stanley και Goldman Sachs) που ασφαλώς φέρουν ευθύνη για την μη ολοκλήρωση της πώλησης και θα έπρεπε να παραιτηθούν από οποιαδήποτε διεκδίκηση.
Στο τέλος του μήνα ή και νωρίτερα θα έχει γίνει και επισήμως γνωστό το ναυάγιο της συμφωνίας, αλλά και οι εύλογες διεκδικήσεις της Εθνικής από τους επενδυτές φάντασμα, εφόσον βέβαια έχει εξασφαλίσει, ως όφειλε, τις σχετικές νομικές κατοχυρώσεις.
Κυβερνητικές πηγές εξηγούσαν στο “The Pressroom.gr” πώς το ζήτημα είναι εξαιρετικά λεπτό και σε περίπτωση που προκύψει δυνητική ή ουσιαστική ζημία για την Εθνική πιθανότατα να έχει άλλου είδους προεκτάσεις. Η ΕΤΕ είναι η μόνη πλέον συστημική τράπεζα με βασικό μέτοχο το ελληνικό δημόσιο, οπότε οποιαδήποτε υπηρεσιακή παράλειψη σχετίζεται ευθέως με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου…