Εκλογές Κεντροαριστεράς: Δυναμικά και στοχευμένα μπήκε στην τελική ευθεία για το β’ γύρο των εκλογών ο Νίκος Ανδρουλάκης. Η πρώτη του δημόσια τοποθέτηση χαρακτηρίστηκε από αναφορές περί «πολιτικής ανανέωσης», υπαινιγμούς για τζάκια στην πολιτική, και σχόλια για «αλλαγή γενιάς στο πολιτικό σύστημα».
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο κ. Ανδρουλάκης κατέστησε σαφές ότι ο β’ γύρος θα γίνει, καθώς η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν συγκέντρωσε το 50%. «Πρέπει να τιμήσουμε τους πολίτες που έδωσαν μήνυμα ότι η παράταξη υπάρχει, κι ότι οι αντίπαλοι μας είναι οι μόνοι ηττημένοι» σχολίασε.
Όπως ανέφερε δε με νόημα, στρατηγικός του αντίπαλος είναι το κληρονομικό δικαίωμα στην πολιτική.
«Το δίπολο σπάει, αυτό είναι το μήνυμα του λαού (…) Η παράταξη είναι εδώ, εγγυούμαι και τη ενότητα και την πολίτικη ανανέωση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα, ισχυρή παράταξη» επισήμανε.
«Θα φτιάξουμε θεσμικό όχι αρχηγικό κόμμα στο ιδρυτικό συνέδριο, όλα θα συζητηθούν (…) tabula rasa (λευκή πλάκα) - όλα από την αρχή» ξεκαθάρισε ο Νίκος Ανδρουλάκης.
«Υπάρχουμε και θα πρωταγωνιστήσουμε μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα» είπε. Στόχος μας, πρόσθεσε, είναι μια παράταξη με ρεαλιστικό πρόγραμμα που θα σκοτώσει το πελατειακό κράτος και τη δημαγωγία και θα επιλύει ζητήματα όπως η ανεργία και η δημογραφική γήρανση.
«Ποτέ δεν έφυγα από το ΠΑΣΟΚ, όλοι έχουμε μια πορεία, δεν εμπορεύομαι ότι θα είμαι εκεί» ξεκαθάρισε, στο ενδεχόμενο ήττας του.
Ο κ. Ανδρουλάκης εξήγησε ότι σε περίπτωση εκλογών, και στην πιθανότητα να μην σχηματίσει το πρώτο κόμμα αυτοδυναμία, ο νέος φορέας υπό την ηγεσία του θα συζητήσει προγραμματική συμφωνία «γραμμένη σε πέτρα». «Ειδάλλως δεν μπαίνω σε κυβερνητικό σχήμα για να βάλω πέντε – έξι υπουργούς στην κυβέρνηση» αποσαφήνισε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης κατηγόρησε επίσης τον Αλέξη Τσίπρα ότι «βιάζει φορολογικά τη μεσαία τάξη», και ότι λέει ψέματα ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια. «Εγώ δεν πήρα δαχτυλίδι όπως ο κ. Τσίπρας» δήλωσε, υπενθυμίζοντας τη διαδοχή στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ από τον κ. Αλαβάνο.
Ο υποψήφιος επικεφαλής του νέο φορέα τάχθηκε υπέρ ενός αυτόνομου και δημόσιου, όχι κρατικού, πανεπιστημίου, αλλά και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων με αυστηρά ωστόσο κριτήρια.