Εκφράζει την πεποίθηση πως γίνεται κάτι μαγικό με το θέατρο και πως τα χρόνια της οικονομικής κρίσης ανεβαίνει συνεχώς και η προσέλευση του κοινού είναι μεγαλύτερη. Επισημαίνει δε πως στο θέατρο υπάρχει ανάταση ψυχής. Εκτιμάει πως ο Αριστοφάνης ήταν μπροστά από την εποχή του, ενώ αυτοσαρκάζεται ερωτηθείς για την τηλεοπτική σειρά "Μην αρχίζεις τη μουρμούρα" στην οποία πρωταγωνιστεί λέγοντας πως είναι ο μαιτρ της μουρμούρας!
Ο λόγος για τον ηθοποιό Βλαδίμηρο Κυριακίδη ο οποίος με τον Πέτρο Φιλιππίδη, τον Γιάννη Μπέζο, τη Ναταλία Τσαλίκη και αρκετούς άλλους ηθοποιούς περιοδεύουν από την αρχή του καλοκαιριού ανά την Ελλάδα, ανεβάζοντας τη "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη.
"Είμαι ο μαιτρ της... μουρμούρας νομίζω! Έχω επιδοθεί στο... άθλημα κι όταν δεν μουρμουρίζω εγώ μουρμουρίζουν οι άλλοι", λέει ο δημοφιλής ηθοποιός και προσθέτει: "Μάλλον όμως αυτή η μουρμούρα αρέσει στον κόσμο αφού συνεχίζουμε ακάθεκτοι για πέμπτη χρονιά κι ελπίζω να συνεχιστεί για χρόνια γιατί είναι κάτι που διασκεδάζουμε κι εμείς πάρα πολύ..."
Ερ. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της σειράς;
Απ. Ξεκινάμε από το σενάριο γιατί είναι ευφάνταστα τα κείμενα αν και υπάρχει η δυσκολία ότι γεννιούνται από το μηδέν και η θεματολογία και οι χαρακτήρες και τα λόγια. Από την άλλη δεν έχει στερέψει "το πηγάδι" και είμαι πανευτυχής. Το δεύτερο σημείο επιτυχίας θα έλεγα πως είναι τα αυτοτελή επεισόδια. Δηλαδή αν χάσεις το ένα μπορείς να παρακολουθήσεις το άλλο. Επίσης ταυτίζονται πολλοί τηλεθεατές μαζί μας. Όλων των ηλικιών. Πιθανόν επειδή αυτά που λέμε -σύμφωνα με το σενάριο- ίσως έχουν συμβεί και στις οικογένειές τους. Αυτά είναι τα συστατικά που μπορούν να φέρουν μια απρόσμενα τόσο μεγάλη επιτυχία.
Ερ. Δηλαδή όταν ξεκινούσατε δεν περιμένατε τέτοια επιτυχία;
Απ. Μάλλον όχι. Πάντως είναι ένα κεφάλαιο στη ζωή μου που το λατρεύω. Γιατί το να μου λέει το κοινό ότι "μπαίνετε στο σπίτι μας και μας δίνετε χαρά" είναι ίσως η καλύτερη ανταμοιβή.
Ερ. Η ιδέα για το γράψιμο της σειράς ποιανού ήταν;
Απ. Υπήρχε μία ισπανική παραγωγή την οποία είχε παρακολουθήσει ο υπεύθυνος του Alpha, αλλά όταν ήρθε η σειρά και την είδαν οι σεναριογράφοι αποφάνθηκαν ότι η θεματολογία των Ισπανών δεν εξέφραζε τους Έλληνες και άρχισαν να γράφουν το σενάριο εκ του μηδενός. Γιατί είναι διαφορετική η νοοτροπία και η ιδιοσυγκρασία των Ισπανών και των Ελλήνων. Συνεπώς μπορεί να γινόντουσαν πράγματα που εδώ να μην έλεγαν τίποτε...
Ερ. Είναι άξιον απορίας πώς αντέχετε να βρίσκεστε συνεχώς επί σκηνής ή στο τηλεοπτικό πλατό. Τον περσινό χειμώνα στην τηλεοπτική σειρά που πρωταγωνιστείτε και στο θέατρο με τον "Άμλετ Β΄", ενώ το καλοκαίρι περιοδεύετε σε όλη την Ελλάδα με τη "Λυσιστράτη"...
Απ. Όταν κάνεις κάτι που αγαπάς μπορείς να κουραστείς και λίγο παραπάνω. Αν δεν το αγαπούσαμε δεν θα καταβάλαμε τέτοια προσπάθεια προκειμένου να μπορέσουμε να υπερβούμε λίγο τον εαυτό μας όλοι μας. Βέβαια στη "Λυσιστράτη" έχω την πολυτέλεια -και είμαι πολύ ευτυχής- να παίζω μόνο μία σκηνή, είναι η χαρακτηριστική σκηνή του περίφημου Κινησία, ο οποίος είναι απτό παράδειγμα της καινούργιας πολιτικής που εφαρμόζουν οι γυναίκες δηλαδή κόβουνε το σεξ στους άνδρες για να τους λογικέψουν χρησιμοποιώντας το αυτό ως εκβιασμό αλλά δεν είναι το μόνο στοιχείο που υπάρχει στην παράσταση. Ουσιαστικά ο Αριστοφάνης θέλει να πει ότι πρέπει όλοι να ηρεμήσουμε, να λογικευτούμε, να οραματιστούμε ένα μέλλον, να προγραμματιστούμε, να οργανώσουμε μια άλλη κοινωνία χωρίς διχόνοια, μέσα από μια σύμπνοια ανδρών και γυναικών να καταφέρουμε να ξανακερδίσουμε όλα αυτά που έχουμε χάσει. Με αυτό, λοιπόν, το κόψιμο του έρωτα, που είναι και το αστείο της παράστασης θίγει κι άλλα ζητήματα όπως ότι οι γυναίκες παίρνουν το δημόσιο χρήμα και λένε "θα κυβερνήσουμε εμείς"! Φανταστείτε, λοιπόν, τι έγραφε τότε ο Αριστοφάνης όταν οι γυναίκες έβγαιναν μόνο δύο φορές το χρόνο από το σπίτι...
Ερ. Πόσο επίκαιρος είναι σήμερα ο Αριστοφάνης;
Απ. Ο Αριστοφάνης ήταν μπροστά από την εποχή του. Είναι σαν να λέμε σήμερα ότι "οι γάτες πήραν την εξουσία". Φανταστείτε ότι την εποχή που γράφτηκε το έργο πήγαιναν μεν οι γυναίκες να δουν παραστάσεις αλλά ήταν μπροστά οι προύχοντες πιο πάνω οι άνδρες κι ακόμα πιο πάνω οι γυναίκες. Και βγαίνει ο Αριστοφάνης και γράφει για την επανάσταση των γυναικών. Κι όχι μόνον ότι κόβουν το σεξ, αλλά καταλαμβάνουν την εξουσία και το δημόσιο χρήμα. Καυτηριάζοντας όμως και τις ενέργειες των γυναικών για να έχουμε γέλιο...
Ερ. Ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει ο Αριστοφάνης μέσα από το έργο αυτό;
Απ. Να συγκεντρωθούμε, να σταματήσει η βλακεία των ανδρών, να σταματήσει η φαγωμάρα -καλή ώρα όπως τώρα- να σταματήσει η ασυνεννοησία, να σταματήσει η... μουρμούρα, προκειμένου να οργανώσουμε ένα σωστό κράτος για να μπορέσουμε να έχουμε εξέλιξη. Αλλιώς δεν θα 'χουμε.
Ερ. Υπηρετείτε το θέατρο επί πολλά χρόνια. Εκτιμάτε πως έχει επηρεαστεί από την οικονομική κρίση;
Απ. Σε επίπεδο εισιτηρίων έχουμε μία μεγάλη γκάμα προκειμένου να βοηθήσουμε κάθε έναν που θέλει να έρθει να μας δει. Το θέατρο ως είδος είναι το αντίδοτο σ' αυτό που ζούμε. Συζητώντας με τον Γιώργο Κωνσταντίνου πέρσι που συνεργαζόμασταν, μου είχε πει πως το ίδιο συνέβαινε και στον πόλεμο. Δηλαδή γίνεται κάτι μαγικό με το θέατρο και αυτά τα χρόνια το θέατρο ανεβαίνει συνεχώς. Η προσέλευση του κοινού είναι μεγαλύτερη. Ίσως ο κόσμος βαριέται αυτήν την τρομολαγνεία των καναλιών.
Ερ. Η προσέλευση του κοινού είναι μεγαλύτερη κυρίως στις κωμωδίες;
Απ. Όχι. Στο θέατρο υπάρχει ανάταση ψυχής είτε ανεβαίνει δράμα είτε κωμωδία γιατί εμείς αποσκοπούμε να απελευθερώσουμε την πίεση των θεατών. Γι αυτό και είναι μια διασκέδαση διαφορετική από τις άλλες. "Ταξιδεύουν" μαζί μας για ένα δίωρο και μετά δημιουργείται προβληματισμός. Είτε έχει παρακολουθήσει δράμα είτε κωμωδία. Κι αυτό σημαίνει εξέλιξη.
Ερ. Το θέατρο, όπως είπατε προσάρμοσε τα εισιτήριά του και "αντιστέκεται" στην οικονομική κρίση. Υπάρχουν, όμως, πάρα πολλοί θίασοι και πάρα πολλοί άνεργοι συνάδελφοί σας...
Απ. Δεν είναι όμως τωρινό το φαινόμενο αυτό. Υπήρχε από την ώρα που ξεκίνησε το θέατρο. Υπάρχει πολυφωνία στο θέατρο κι αυτό μ' αρέσει. Όσο πιο πολλές σκηνές έχουμε τόσο καλύτερα. Καμιά φορά μας ρωτάνε "γιατί πρέπει να υπάρχουν τόσες πολλές σκηνές" και η απάντηση είναι απλή: "ο νέος ηθοποιός δεν μπορεί να περιμένει τους πέντε έξι παραγωγούς ή τους πέντε έξι πρωταγωνιστές να τους πάρουν στον θίασό τους. Δεν μπορούν να τους απορροφήσουν. Άρα όταν έχει ένα όραμα θα μαζέψει άλλους τέσσερις πέντε, θα πάρει ένα... γκαράζ, θα το χρήσει θέατρο και θα στήσει το δικό του μαγαζί. Και καλά κάνουν γιατί θα πρέπει να έχουμε ελευθερία στη σκέψη και στην Τέχνη.
Ερ. Μπορούν όμως να επιβιώσουν όταν ακούμε πως στην Αθήνα παίζουν "Δευτερότριτες" ή μία μέρα την εβδομάδα;
Απ. Στην Τέχνη όταν ξεκινάς δεν τίθεται ζήτημα επιβίωσης. Λειτουργεί ένα άλλο ένστικτο, ένα ένστικτο έκφρασης. Ένα δικαίωμα στο όνειρο. Έχει, βέβαια, τεράστια ρίσκα η δουλειά του θεάτρου αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Ερ. Κι όσον αφορά την ελληνική τηλεόραση αν εξαιρέσουμε την τηλεοπτική σειρά όπου πρωταγωνιστείτε και ορισμένες ακόμη πετυχημένες σειρές, αρκετές γυρίζονται στην Κύπρο. Πιστεύετε ότι τελικά θα ανακάμψει και θα αυξηθούν οι τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα;
Απ. Απ' ό,τι γνωρίζω τα κανάλια έχουν οργανωθεί και θα παρουσιάσουν φέτος όλα ελληνικές σειρές, δηλαδή σειρές των οποίων τα γυρίσματα γίνονται στην Ελλάδα.
Πηγή: Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων / Νίκος Γιώτης