Θλίψη σκόρπισε η είδηση του αγαπημένου ηθοποιού Τρύφωνα Καρατζά, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών.
Ο Τρύφων Καρατζάς είχε στο ιστορικό του, αρκετές τηλεοπτικές και θεατρικές επιτυχίες, ενώ αυτή τη περίοδο πρωταγωνιστούσε στην παράσταση «12 Ένορκοι», σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας. Ενώ έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο τηλεοπτικό κοινό από τη συμμετοχή του στην εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά «Λαβ Σόρρυ» με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ και τον Τάσο Χαλκιά, ενσαρκώνοντας τον πατέρα της «Λίλυς».
Στα 60 χρόνια πορείας του στο χώρο της υποκριτικής έπαιξε σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και σειρές. Ο ίδιος είχε επιλέξει τα τελευταία χρόνια να απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και έκανε πολύ επιλεκτικές εμφανίσεις, ενώ φέτος, είχε επιστρέψει και πάλι στο θεατρικό σανίδι πρωταγωνιστώντας στην παράσταση «12 Ένορκοι», στο θέατρο Αλκμήνη.
Την ανακοίνωση του θανάτου του, έκανε η κόρη της ηθοποιού Βίκυς Σταυροπούλου, Δανάη Μπάρκα μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Instagram γράφοντας χαρακτηριστικά «Αντίο Τρύφωνα Καρατζά. Πάντα θυμάμαι την ευγένεια σου και το χαμόγελο σου στην αυλή του σπιτιού μας».
Δείτε την φωτογραφία:
Το «who is who» του Τρύφωνα Καρατζά
Γεννήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1935 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, φοβερά θεατρόφιλος και λάτρης του Καραγκιόζη. Μαζί με τη μητέρα στήριγμα έκανε ότι μπορούσε για να επιβιώσουν στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής.
Ήταν μαθητής στο ιστορικό 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών με συμμαθητές τους Θεόδωρο Αγγελόπουλο, Λευτέρη Παπαδόπουλο και Αλέκο Φασιανό. Εκεί βρήκε διέξοδο στις μουσικές δραστηριότητες ως σόλο τραγουδιστής στη χορωδία του σχολείου. Συνέχισε στη χορωδία της Μητρόπολης και ήταν αυτός που κάθε Κυριακή ακουγόταν σε όλη την Ελλάδα μέσα από το ραδιόφωνο να ψέλνει το «Σε υμνούμεν».
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών, μετά τις σπουδές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε ως εκφωνητής στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Ενόπλων Δυνάμεων (1958). Μετά την απόλυσή του από το Στρατό συνέχισε να εργάζεται ως εκφωνητής επί σειρά ετών παράλληλα με τη θεατρική του δραστηριότητα.
Φανατικός εργένης από επιλογή
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ενώ είχε εξ αγχιστείας εγγόνια από τον ανιψιό του. Ήταν μόνος του από επιλογή. «Δεν μου έχει λείψει ένα παιδί, γιατί έχω δύο υπέροχα εγγόνια, τον Δημητράκη και την Τζωρτζίνα, από τον ανιψιό μου, που με αγαπούν και τα αγαπώ πολύ. Δεν θα μπορούσα να αφοσιωθώ όσο θα ήθελα σε ένα δικό μου παιδί. Δεν αισθάνομαι την έλλειψη. Δεν έχω μοναξιά, έχω μοναχικότητα, την οποία έχω διαλέξει. Το βρίσκω υπέροχο να γυρνάω το βράδυ, να κλείνεις την πόρτα πίσω σου και να μην έχεις κανέναν να σε ρωτήσει: "Πού ήσουν; Τι έκανες;". Αυτό το είχα πάντα στη ζωή μου. Είμαι συνειδητοποιημένος και γεμάτος. Το να έχεις την ικανότητα σε μια απελπισμένη και δύσκολη στιγμή σου να ανατρέχεις στα σονέτα του Σαίξπηρ και να βρίσκεις παρηγοριά, αυτό είναι θείο δώρο», είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του.
Πριν από ενάμιση χρόνο είχε ένα ατύχημα και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση και να μείνει ένα διάστημα μακριά από το θέατρο. Τότε, είχε δηλώσει: «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το θέατρο. Η υγεία μου έχει βελτιωθεί και περιμένω τη στιγμή που θα επιστρέψω στη σκηνή. Δεν είναι εύκολο να κάθεσαι στον καναπέ. Ο καναπές προμηνύει ότι περιμένεις τον θάνατο».
Φιλμογραφία
Ερωτικές ιστορίες (1959)
Ο εμποράκος (1967) [Γρηγόρης Κωνσταντινίδης]
Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων (1967) [Ρομπούλης]
Εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπούν (1968)
Πληγωμένα νιάτα (1969)
Σκιές στην άμμο (1970)
Βία & γοητεία (1989) [Αργύρης Κοσμίδης]
Ζιγκολό (1993)
Το κλάμα βγήκε απ’ τον Παράδεισο (2001) [Βύρων Δελαφράγκας (Γιάννης Νικολάου)
Δείτε την τελευταία του συνέντευξη στη Ναταλία Γερμανού: