Στις 31 Δεκεμβρίου 1956, στη διάρκεια του Απελευθερωτικού αγώνος της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) εναντίον των Εγγλέζων αποικιοκρατών σημειώθηκε ο θάνατος του ηρωικού 20χρονου Κύπριου αγωνιστή Μιχαήλ Γεωργάλλα, με τις τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του να είναι: «Μάστρε μου (=Κύριέ μου) πεθαίνω…Ζήτω η Ελλάς»!
Ο Μιχαήλ Γεωργάλλας γεννήθηκε στο χωριό Μαραθόβουνος, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 6 Νοεμβρίου 1936, από τον Θωμά και την Ελένη Γεωργάλλα, και σκοτώθηκε πολεμώντας τα ξημερώματα της 31ης Δεκεμβρίου 1956 στο χωριό Ζωοπηγή, της επαρχίας Λεμεσού, σε μάχη εναντίον Κυπρίων πρακτόρων των Άγγλων. Είχε άλλα επτά αδέλφια (Μαρία, Γεώργιος, Δέσποινα, Γιάγκος, Ανδρέας, Σάββας, Ανδρεανή).
Ο Ήρωας τελείωσε το Δημοτικό σχολείο Μαραθόβουνου και ακολούθως το φημισμένο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία και εργάστηκε για ένα μήνα στο Εμπορικό Επιμελητήριο.
Ήταν δραστήριο μέλος των χριστιανικών μαθητικών ομάδων και εντάχθηκε στον αγώνα από το 1954. Με τις ηγετικές του ικανότητες και την αφοσίωσή του στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη ενέπνεε τη νεολαία, πρωτοστατώντας στις διαδηλώσεις ως υπεύθυνος των μαθητών του Παγκυπρίου Γυμνασίου. Αργότερα, με την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνος κατατάχθηκε στις ομάδες του εκτελεστικού Λευκωσίας της ΕΟΚΑ και ανέπτυξε πλούσια δράση. Συνελήφθη για τη δράση του, καταδικάστηκε σε οκτάμηνη φυλάκιση και ύστερα κλείστηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956, ο Γεωργάλλας, μαζί με άλλους έξι κρατουμένους δραπέτευσε από τις φυλακές. Πρώτος αυτός, κρυμμένος πίσω από σανίδι, κατάφερε να κόψει τα συρματοπλέγματα και να ανοίξει έξοδο και για τους υπόλοιπους. Όλοι τους διέφυγαν στην περιοχή Πιτσιλιάς και από εκεί ο Γεωργάλλας κατέληξε στο Παλαιχώρι, όπου συνενώθηκε με την ανταρτική ομάδα του άλλου Ήρωα και Εθνομάρτυρα του Απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων Γρηγόρη Αυξεντίου. Ο Αυξεντίου του ανέθεσε την οργάνωση αντικατασκοπίας στα χωριά Καννάβια, Όμοδος, Πλάτρες, Κλήρου, Κακοπετριά και Ευρύχου.
Παράλληλα με την αντικατασκοπία βοηθούσε το Λένα στην κατασκευή βομβών. Έδρασε με το ψευδώνυμο «Λιάκος». Διακρίθηκε για τη μαχητικότητά του, το θάρρος, την πρωτοβουλία και τη δύναμη της ψυχής του. «Μην τον βλέπετε έτσι λεπτό και αδύνατο, είναι πολύ δυνατός στην ψυχή» έλεγε ο Αυξεντίου.
Στα ζητήματα κατασκευής όπλων και πυρομαχικών, μετακινήσεων και άλλων προβλημάτων της ΕΟΚΑ, παρά τα δεκαεννιά του χρόνια, είχε κρίση αξιοθαύμαστη. Η όλη του ζωή και συμπεριφορά έδειχναν έναν ολοκληρωμένο θεοσεβή άνδρα.
Τα ξημερώματα της 31ης Δεκεμβρίου 1956, έπεσε μαχόμενος, αφού τραυματίστηκε βαριά από Ελληνοκύπριους προδότες πράκτορες των Άγγλων και Τουρκοκύπριους επικουρικούς, με τους οποίους η ανταρτική ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, με επικεφαλής τον ίδιο, συγκρούστηκε στο χωριό Ζωοπηγή της επαρχίας Λεμεσού.
Πριν πεθάνει πρόλαβε να φωνάξει στον Αυξεντίου ο οποίος τον είχε αγκαλιάσει: «Μάστρε μου, μάστρε μου, πεθαίνω. Ζήτω η Ελλ…», με το αίμα να πνίγει τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στο λαιμό του και πέρασε στην Αθανασία!
(πηγή: Ίδρυμα Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959)
ΥΓ: Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημερινός Υπουργός Αμύνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνονόματος του Ήρωος, Μιχάλης Γεωργάλλας, ο οποίος γεννήθηκε το 1968, επίσης στο Μαραθόβουνο, Χημικός Μηχανικός απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και παλαιός ΛΟΚατζής αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 31η Μοίρα Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς, είναι – προφανώς – συγγενής του Ήρωος του Απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ!