Η χθεσινή πτήση του Αμερικανικού B-52, μαζί με δύο ελληνικά F-16, πάνω από την Κύπρο, ήταν μια συμβολική κίνηση στήριξης των ΗΠΑ σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά ότι η “τουρκοφοβία” που έχει διαβρώσει εδώ και πολλά χρόνια τους Έλληνες πολιτικούς δεν έχει καμία βάση.
Η Τουρκία είναι η “στρίγγλα που γίνεται αρνάκι”, μόλις καταλάβει ότι δεν έχει περιθώρια για “τσαμπουκάδες”. Η χθεσινή πτήση είναι ένα από τα πολλά περιστατικά που το αποδεικνύουν κατά τη διάρκεια των πολλών δεκαετιών ελληνοτουρκικής “τριβής”.
Οι “τσαμπιουκάδες” Τούρκοι που κάνουν δεκάδες παραβιάσεις, επειδή δεν ανέχονται να επισκέπτονται υπουργοί και Αρχηγοί νησιά του βορειανατολικού Αιγαίου ή των Δωδεκανήσων, τα τουρκικά “γεράκια” που εκνευρίζονταν όταν ο Καμμένος προσέγγιζε με ελικόπτερο ή πολεμικό πλοίο την περιοχή των Ιμίων, χθες που ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από την Κύπρο και τα κατεχόμενα εδάφη της, δεν τόλμησαν όχι να πετάξουν για να δώσουν έστω το παρών, αλλά ούτε να βγάλουν αεροσκάφος από υπόστεγο! Τόσο ήσυχοι ήταν…
Η Ελλάδα προφανώς δεν επιθυμεί εντάσεις, κρίσεις, συγκρούσεις, πολύ περισσότερο πόλεμο. Ορθώς επιλέγει διαχρονικά την οδό της διπλωματίας. Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την άρνηση των Ελλήνων πολιτικών να παραδεχτούν αυτό που ο απλός πολίτης, έχει καταλάβει: η μοναδική γλώσσα που η Τουρκία κατανοεί είναι αυτή της ισχύος. Η Τουρκία με ή χωρίς Ερντογάν ποτέ δεν ρίσκαρε και δεν θα ρισκάρει οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει έστω την αίσθηση “ήττας”. Δεν λειτουργεί έτσι μόνο στα ελληνοτουρκικά. Στη Συρία, κάθε φορά που “πάτησε” πόδι, το έκανε με τρόπο δειλό και βάζοντας μπροστά τους παραστρατιωτικούς τζιχαντιστές που έγιναν “κρέας για κανόνια”. Ο τουρκικός στρατός και στην προηγούμενη εισβολή και στην πρόσφατη, χρησιμοποιήθηκε με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή για να έχει σχεδόν μηδενικές απώλειες.
Που καταλήγουμε; Ότι η επιλογή πολλών ελληνικών κυβερνήσεων να εγκαταλείψουν την Άμυνα της χώρας στην τύχη της, η σταδιακή μείωση της στρατιωτικής ισχύος και η παντελώς εσφαλμένη άποψη ότι όλα θα τα λύσει η διπλωματία και η οικονομία, μας οδήγησαν σε μια κατάσταση που μοιάζει αδιέξοδη. Νομίζουμε ότι δεν είναι ,αρκεί να αποφασίσουν οι έχοντες την ευθύνη των αποφάσεων να “ξεβολευτούν” και να δράσουν. Παρά το γαϊτανάκι κακών αποφάσεων που πήραν τα τελευταία 20 χρόνια, η χώρα έχει ακόμη δυνατότητες για να ενδυναμώσει την στρατιωτική της ισχύ με τα όπλα που διαθέτει. Κουραστικά επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα, αλλά εξίσου κουραστικό είναι να διαπιστώνουμε όλοι μας, ότι αυτά δεν γίνονται αντιληπτά απ΄ όσους σπεύδουν να ζητήσουν την ψήφο μας υποσχόμενοι ότι θα μας σώσουν. Κι όταν την πάρουν, επιστρέφουν στη γνωστή αποτυχημένη και επικίνδυνη συνταγή που λέει ότι όταν όλα θα πάνε στραβά, κάποιοι από κάπου θα ΄ρθουν να μας σώσουν…
Πηγή: Militaire