Πλήθος αντιδράσεων ξεσήκωσε η απόφαση για να δοθεί 48ωρη άδεια στον εκτελεστή της 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα. Πλήθος του πολιτικού κόσμου εναντιώθηκε στην απόφαση των φυλακών, ενώ υπήρξαν και διεθνείς ενστάσεις για να βγει από το κελί του ο «Λουκάς» της 17Ν. Υπήρξαν όμως και αυτοί που πανηγύρισαν την άδεια στον Δημήτρη Κουφοντίνα και ήταν πέρα από αυτούς που τον υποδέχθηκαν έξω από την φυλακή.
«Τιμούμε τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Τιμούμε τους αγώνες και τους αγωνιστές της κοινωνικής βάσης», αναφέρει σε ανακοίνωση του ο «», η οποία αναρτήθηκε σε σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Στο κείμενο-μανιφέστο η «Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας», χαρακτηρίζει «νίκη» την 48ωρη άδεια που έλαβε από τις φυλακές Κορυδαλλού, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ενώ παράλληλα χαρακτηρίζει «παυσίπονο» τον .
Ολόκληρη η ανακοίνωση
«Ρουβίκωνας: Ώσπου να ανασάνουμε όλοι καθαρό αέρα
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό είναι απλό.
Τα δύο κυρίαρχα κόμματα, στη λυσσασμένη πάλη τους για εξουσία έχουν βρεθεί μπροστά σε ένα αδιέξοδο: στον πυρήνα της πολιτικής δεν μπορούν πλέον ούτε σε επίπεδο συνθημάτων να βρουν διαφορές αναμεταξύ τους. Δεν έχουν σε τι να διαφωνήσουν. Αλλά πρέπει να διαφωνήσουν για να συνεχίσουν να γυρνάνε τα γρανάζια της δημοκρατίας. Κατά συνέπεια είναι σχεδόν υποχρεωμένα να ανακαλύπτουν πρωτότυπα σημεία τριβής και να χτίζουν γύρω από αυτά το γελοίο θέαμα της κοκορομαχίας τους. Τα πάντα έχουν γίνει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι με σκοπό να εμφανίσουν την τρίχα ως τριχιά. Να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους, όχι πείθοντας τους για κάποιο πρόγραμμα διακυβέρνησης, ούτε καν παραμυθιάζοντάς τους με ελπίδες: αλλά να τους επιβάλλουν την "αίσθηση" ότι το αντίπαλο κόμμα είναι λίγο πιο ελεεινό από τους ίδιους. Τα πάντα εστιάζονται στην, χωρίς περιστροφές πια, ολοκληρωτική πάλη απαξίωσης.
Και αυτοί που δέχτηκαν και συνεχίζουν να δέχονται την μεγαλύτερη επίθεση, που βιώνουν τη μεγαλύτερη ταξική υποτίμηση .γίνονται κριτές σε ριάλιτι.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι για μερικές δεκάδες χιλιάδες κομματικά στελέχη, για πόλους δύναμης στον τύπο, το δικαστικό σώμα και φυσικά κομμάτια του κεφαλαίου το ζήτημα του ποιοι είναι στην εξουσία είναι πολύ σημαντικό.
Για την κοινωνική πλειοψηφία τα σημαντικά είναι άλλα. Οι συντάξεις που θα μειωθούν. Οι πλειστηριασμοί που στο τέλος "θα κατεβάσουν και τανκς" για να τους κάνουν. Η τύχη των προσφύγων τώρα που έρχεται χειμώνας. Το μπαρούτι που μυρίζει σε όλη την περιοχή από το Αιγαίο ως τη μέση Ανατολή.
Ο Ρουβίκωνας πραγματοποιεί στον μέτρο των δυνάμεών του τις πολιτικές επιλογές του στην περίοδο που διανύουμε. Είναι φανερό πως προσφέρουμε μια δυνατότητα, στα άλογα κούρσας της αστικής δημοκρατίας να στήσουν καυγά. Πολλές φορές στην μεταπολίτευση ο κόσμος του αγώνα και οι αναρχικοί ειδικά έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση. Μια αριστερά που πλασάρεται ως δικαιωματική και μεγαλόψυχη, μια δεξιά που επενδύει στον τρόμο. Και όποτε συμβαίνει αυτό (ειδικά όμως τώρα) πέρα από τα ψέματα και τη συκοφαντία που διασπείρει, αφήνει και την οσμή ότι γίνεσαι εργαλείο σε μια συλλογική παραπλάνηση. Ειδικά τώρα που η κρίση συνεχίζεται, που τα δύο κόμματα έχουν κοινή γραμμή σε αυτά που είναι σημαντικά για την πλειοψηφία. Γιατί το ριάλιτι εκτός απο να πρέπει να βγάλει νικητή πρέπει και να αποκρύψει το πεδίο συμφωνιών ανάμεσα στους ανταγωνιστές, να αποστρέψει η κοινωνία το βλέμμα της από αυτό το πεδίο.
Πως αντιδρά μια αναρχική πολιτική συλλογικότητα, οποιαδήποτε δομή αγώνα όταν βρεθεί σε αυτή τη θέση; Είναι κάτι που εξετάζουμε συνεχώς. Το πρώτο βήμα είναι να απαντήσεις στις συκοφαντίες και τα ψέματα που ύπουλα κατοχυρώνονται πίσω από τις κουβέντες στο κοινοβούλιο, στα πάνελ των ΜΜΕ, στο ίντερνετ και μεταφέρονται στις συζητήσεις στη δουλειά την παρέα ή το σπίτι. Είτε αφορούν την συλλογικότητα είτε το κίνημα
Απαντάμε λοιπόν ότι είμαστε αναρχικοί και δεν έχουμε αρχηγούς. Ως αναρχικοί είναι πολύ λογικό να επιθυμούμε την καταστροφή του κράτους. Απαντάμε ότι κανένας δεν χάρισε την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ' στην κοινωνία αλλά ήταν οι αποφασιστικοί αγώνες και οι απεργίες πείνας των κρατουμένων και η δράση των αλληλέγγυων που υποχρέωσαν τον Σύριζα σε μερική υποχώρηση. Ότι ο νόμος Παρασκευόπουλου και οι όποιες "ευνοϊκές ρυθμίσεις αποφυλάκισης" είναι ένα παυσίπονο για τις παράλογες ποινές που επιβάλλουν τα αστικά δικαστήρια. Ότι οι άδειες κερδήθηκαν με αιματηρούς αγώνες, και ασφαλώς θα τις είχαν καταργήσει για όλους αν δεν είχαν τόσο σημαντική λειτουργία αποσυμπίεσες για τους κρατούμενους στις φυλακές. Να πούμε ακόμα ότι παρακολουθούμε στενά πραγματικές και δήθεν υστερίες που στοιχειοθετούν εγκληματικό προφίλ με την εκπρόσωπο της ΝΔ να φτάνει να λέει για "τον κόσμο που έκαψε ο Ρουβίκωνας". Να πούμε ότι καμιά ανάρτηση δεν κατεβάσαμε ποτέ αλλά την κατέβασε το ίδιο facebook γιατί διαμαρτυρήθηκαν αυτοί οι ίδιοι που έλεγαν ότι το κατεβάσαμε μόνοι μας.
Και συμπληρώνουμε τις απαντήσεις μας θέτοντας και κάποια ζητήματα για συλλογικό προβληματισμό.
Πως είναι δυνατόν να ξέρει ονόματα μελών της συλλογικότητάς μας η ΝΔ και πόσο θράσος χρειάζεται να δηλώνει ανοιχτά ότι ξέρει ονόματα μελών μας και άλλων αναρχικών και να τους αναγνωρίζει από κάμερες; Είναι άραγε έμπνευση κάποιου επικοινωνιακού συμβούλου ή στρώνει πολιτικό χαλί για διώξεις; Ποιά η σχέση όλης αυτής της συζήτησης, με το σύριζα σε θέση ιππότη των "δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών", με την παράλληλη ψήφιση αυτού του νέου σωφρονιστικού κώδικα στις φυλακές;
Δεν μας κρύβουν τίποτα. Ο καυγάς για τη νομή της εξουσίας έχει πάντα και τις παράπλευρες ωφέλειες για την ίδια την εξουσία και τις κλίκες που την συναρθρώνουν.
Η τελευταία όμως γραμμή άμυνας για οποιαδήποτε δομή αγώνα απέναντι στο προπαγανδιστικό ρεσάλτο του καθεστώτος είναι ο εξορθολογισμός των όσων γίνονται κι ας γνωρίζει πως δύσκολα ο λόγος μπορεί να επιβληθεί επί της προπαγάνδας.
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν πως για εμάς η ατζέντα "νόμος και τάξη" είναι πάντα εργαλείο κοινωνικού και ταξικού ελέγχου. Πως σήμερα, ακόμα και για τους νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν και στηρίζουν, το συντριπτικό ποσοστό της "ανομίας" προέρχεται από το κράτος και το κεφάλαιο. Πως η κοινωνική βάση για την ώρα δεν τρώει τις σάρκες της και πως η στοχευόμενη και οργανωμένη παραγωγή φόβου και συστολής είναι δομική στρατηγική της εξουσίας για την υποταγή της πλειοψηφίας.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι ως αναρχικοί δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει η κυριαρχία, από τη συκοφαντία ώς την καταστολή και ασφαλώς έχουν μπει στη ζυγαριά των επιλογών μας. Δεν εκπροσωπούμε κανέναν, δεν αναλαμβάνουμε καμία ανάθεση. Δρούμε ως μέρος των ανθρώπων της δική ς μας κοινωνικής και ταξικής θέσης και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με (θέλουμε να πιστεύουμε) συνέπεια. Γιαυτό και τιμούμε και αναγνωρίζουμε αυτή τη συμπεριφορά όπου τη βλέπουμε. Γιατί αυτό είναι το δυνατότερο όπλο των καταπιεσμένων σε ειδικά σε καιρούς συλλογικής υποχώρησης.
Τιμούμε τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Τιμούμε τους αγώνες και τους αγωνιστές της κοινωνικής βάσης.
Στις μέρες της γενικευμένης κωλοτούμπας, της έκπτωσης και της ταχείας εξαργύρωσης "παρασήμων", αγωνιστές και αγώνες που δεν λύγισαν με δεκαετίες στη φυλακή, είναι μαζικό σινιάλο
Για τους αναρχικούς το μονοπώλιο του κράτους στη βία είναι προϊόν του μονοπωλίου του κράτους στη βία και τίποτα άλλο. Δικαίωμα του καθενός να διαφωνεί με επιλογές αγώνα. Αυτή είναι μια τελείως άλλη συζήτηση από αυτή εδώ. Αυτή εδώ, αυτή η συζήτηση που ανοίγει πίσω από την ατζέντα νόμος και τάξη, αφορά την ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση της βίας που το κράτος θέλει να μονοπωλεί. Μια βίας που στρέφεται ενάντια σε όλους μας. Η καταδίκη, όχι της τάδε ή της δείνα ένοπλης οργάνωσης αλλά της αντίστασης που έχει υλικό αντίκρισμα, η καταδίκη κάθε απώλειας δύναμης απο το κράτος, να ποιο είναι το διακύβευμα του σάλου για την άδεια του Κουφοντίνα. Να ποιος είναι ο καλύτερος λόγος για να είμαστε κι εμείς, μαζί με άλλους συντρόφους, την ώρα της αποφυλάκισή του και χαλάλι η ταλαιπωρία των συντρόφων μας που προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ καθώς πήγαιναν στον Κορυδαλλό.
Η άδεια του Κουφοντίνα ήταν μια νίκη. Γιατί γρήγορα ξεχάστηκε πως όλο το προηγούμενο διάστημα, για το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων το δίλλημα "αποκήρυξε το ένοπλο για να σου δώσουμε άδεια" είχε τεθεί εκβιαστικά. Και η τακτική αυτή, το σύγχρονο αντίστοιχο της δήλωσης μετάνοιας, έσπασε στην πράξη. Δεύτερη και καθυστερημένη έρχεται η δεξιά να απαιτεί "μεταμέλειες". Την πρόλαβε και απέτυχε ο Σύριζα. Ο οποίος από τις κάμερες υπερασπίζεται δικαιώματα και στη σκιά αλλάζει τον σωφρονιστικό κώδικα για να τα αφαιρέσει με τις πλάτες του νόμου.
Για να κλείνουμε.
Δεν αποκλείουμε τίποτα το αμέσως επόμενο διάστημα από τη μεριά του κράτους. Η επικοινωνιακή επίθεση σίγουρα θα συνεχιστεί και μαζί της οι συκοφαντίες, τα ψέματα και η διαρκής προσπάθεια να μετατοπιστεί το βάρος από το τι συμβαίνει στις πραγματικές ζωές των πολλών.
Η καταστολή με βάση τους νόμους που καθόρισε η εξουσία είναι πιθανή.
Η καταστολή και κατά παράβαση των νόμων που καθόρισε η εξουσία είναι επίσης πιθανή.
Οι πολλοί θα καθορίσουν, ο κόσμος της εργασίας αν η διάχυτη κοινωνική υποχώρηση θα συνεχιστεί, αν κράτος και κεφάλαιο θα πάρει πίσω δικαιώματα από όλα τα κοινωνικά πεδία, και τους κρατούμενους ανάμεσα σε αυτούς. Ο Ρουβίκωνας, οι οργανώσεις και ο κόσμος του αγώνα, οι αναρχικοί, θα συνεχίσουν να κινούνται στη πρώτη γραμμή για την αναστροφή της κάμψης των κοινωνικών αγώνων και την οργανωτική και πολιτική ανασυγκρότηση των εκμεταλλευόμενων σε όλα τα κοινωνικά και ταξικά πεδία.
Γεγονότα σαν την άδεια του Δ. Κουφοντίνα είναι ανάσες ελευθερίας για όλους. Θα χρειαστούν πολλές και διαφορετικές ανάσες ακόμα.
Ώσπου να ανασάνουμε όλοι καθαρό αέρα.
Ρουβίκωνας
Μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας»