Ελλάδα 2017. Εφτά χρόνια οικονομικής κρίσης εξαθλίωσαν τους Έλληνες. Εχουν πλημμυρίσει τα κοινωνικά δίκτυα από εικόνες που περιγράφουν την εξαθλίωση αυτού του λαού. Συνταξιούχοι να μαζεύουν τα απομεινάρια της λαϊκής, άστεγοι να αναζητούν τροφή στους κάδους, γονείς να επαιτούν...
Τα έχω δει όλα σκέφτεσαι, σε μια χώρα που είναι τέταρτη στον παγκόσμιο δείκτη εξαθλίωσης. Κι όμως τα δάκρυα δε στερέψαν. Το διαπιστώνεις όταν «σκοντάφτεις» σε κάποιες εικόνες που σε συγκλονίζουν. Με πρωταγωνιστές παιδιά, τα μεγάλα θύματα της κρίσης. Παιδιά νηστικά, ρακένδυτα στο δρόμο για το σχολείο. Και αν καταφέρουν να φτάσουν εκεί, πολύ πιθανό να λιποθυμήσουν, είτε στην αυλή του σχολείου είτε στην αίθουσα, από την πείνα.
Και αν η φωτογραφία αυτή σας φαίνεται απίστευτη... Αν υποθέσετε ότι αφορά κάποια «μειονότητα», ότι ακόμη ακόμη μπορεί και να μην είναι από τη χώρα μας, σκεφτείτε ότι σε σχολεία της Κυψέλης και του Πειραιά δάσκαλοι διαπίστωσαν ότι παιδιά του Δημοτικού τρώνε από τα σκουπίδια, κάτι που παρατηρείται κυρίως στις πρώτες τάξεις, καθώς τα μικρά παιδιά έχουν λιγότερες αναστολές.
Πίσω από τις στατιστικές, τις διαπιστώσεις και τις εμπειρίες για ανθρώπους που τρώνε από ό,τι έχει περισσέψει στη λαϊκή, για τον αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων που τρώνε στα συσσίτια, για την ανεργία, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι έχουν και παιδιά σε σχολική ηλικία. Σε αυτά αντικατοπτρίζεται η κατάσταση που βιώνουν σήμερα όλο και περισσότερες οικογένειες.
Και όπως λέει και η UNICEF «σε χώρες όπως η Ελλάδα, η φτώχεια των παιδιών και των ενηλίκων αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Η φτώχεια των παιδιών αντανακλά τη φτώχεια των νοικοκυριών - οικογενειών που αυτά ανήκουν».