Η Μονή Ζωοδόχου Πηγής ή Αηλιώτισσας, ιδρύθηκε το 1756 από τον μοναχό Δωρόθεο. Εκείνη την εποχή ο μοναχός Δωροθέας αναζητούσε έναν τόπο ήσυχο και ευεργετικό για την ψυχή, προκειμένου να απομονωθεί, να ηρεμήσει, να φιλοσοφεί και να είναι κοντά στον Θεό. Τελικά επέλεξε αυτή την τοποθεσία, που διέθετε όλες τις προϋποθέσεις, με πλούσιο δάσος και υπάρχον εκκλησάκι αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή.
Το 1756 Ο μοναχός Δωρόθεος ζητάει την άδεια του Αρχιεπισκόπου Σάμου Καλλινίκου να του παραχωρήσει το εκκλησάκι, ο οποίος αποδέχτηκε την αίτησή του.
Ο Δωρόθεος, σύντομα χτίζει μερικά κελιά γύρω από το εκκλησάκι για να καλύψει τις ανάγκες στέγασης αλλά και να προσελκύσει κι’ άλλους μοναχούς, όπως και έγινε. Μετά από μερικά χρόνια άρχισε η ανακαίνιση της εκκλησίας που ολοκληρώθηκε στις 18 Μαΐου 1782, όπως αναφέρει η επιγραφή πάνω από την είσοδο.
Η ευρύχωρη εκκλησία είναι βυζαντινού ρυθμού με τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κολόνες, οι οποίες μεταφέρθηκαν εδώ από αρχαίο ναό της Μιλήτου στη Μικρά Ασία.
Μέσα στην εκκλησία υπήρχαν αξιόλογες τοιχογραφίες που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους καταστράφηκαν με την πάροδο του χρόνου, διατηρήθηκαν μόνο δύο τμήματα στο νάρθηκα και τρείς σε μικρές κόγχες, στο ιερό βήμα του ναού. Το εκπληκτική τεχνικής ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, με παραστάσεις από την Αγία γραφή, χρονολογείται από το 1802 “δεια χειρός του ταπεινού Ταντόλου Γεωργίου” όπως γράφει στην επιγραφή. Επίσης ξυλόγλυπτο είναι και το προσκυνητάρι (φτιαγμένο το 1810), πάνω στο οποίο βρίσκεται η εντυπωσιακή επάργυρη εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής η οποία “εκοσμήθη κοινή βοήθεια του χωριού Μυτιληνοί χειρί Ευσταθί χρυσοχόου Πατμίου 1793″ όπως αναφέρει η επιγραφή.
Η φήμη του μοναστηριού ήταν και είναι μεγάλη, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την επίσκεψη του Έλληνα βασιλιά Παύλου το 1935 αλλά και του Βέλγου βασιλιά Λεοπόλδου Β’ με τη σύζυγό του Μαρία Εριέτα που το επισκέφθηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα.