Η Ιερά Μονή ευρίσκεται σε μια πλαγιά του Νοτιοανατολικού Πηλίου. Απέναντί της εκτείνεται το Αιγαίον Πέλαγος, όπου διακρίνονται τα νησιά Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος. Έτος ιδρύσεώς της φέρεται το 1795 και λογίζονται κτίτορες οι Ιερομόναχοι Δαβίδ και Δαμασκηνός και ο οπλαρχηγός της Επαναστάσεως του Πηλίου Στέργιος Μπασδέκης.
Εξ αρχής της ιδρύσεώς της η Μονή υπήρξε ανδρική, με πολλή κτηματική περιουσία -εκ δωρεών κυρίως των πιστών- που έφθανε ως τη θάλασσα. Οι Μοναχοί ασχολούνταν κυρίως με τα κτήματα και την εκτροφή ζώων. Υπήρχαν γύρω από τη Μονή περί τα χίλια ελαιόδενδρα και πολλά συκοπερίβολα. Καταγίνονταν δε και με την καλλιέργεια σιτηρών και φάβας.
Η Ιερά Μονή λειτούργησε μέχρι το 1914 ως ανδρική, οπότε έκλεισε και έμεινε κλειστή για 70 χρόνια. Η αγάπη όμως προς τη Μονή των κατοίκων της Συκής, εύρισκε τρόπους, έστω και στοιχειώδους συντηρήσεώς της.
Το έτος 1984 επαναλειτούργησε, και με Προεδρικό Διάταγμα μετετράπη σε Γυναικεία. Επί 22 έτη, εκτελέστηκαν και εκτελούνται σημαντικά έργα που αφορούν στην ανακαίνιση του παλαιού κτιρίου, την ανέγερση δύο νέων πτερύγων με κελλιά, εργαστήρια, Αρχονταρίκι, και το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου, με την ηθική και οικονομική συμπαράσταση της Εκκλησίας, των πιστών, αλλά και του κράτους.
Το έργο των Μοναζουσών, εκτός του πνευματικού έργου αφιερώνουν πολύ χρόνον άλλες ασχολίες είναι η Αγιογραφία, το Χρυσοκέντημα, τα Χειροτεχνήματα της Εκθέσεως, η Κηπουρική, η περιποίηση του Ναού και του Αρχονταρικίου, η διεκπεραίωση διαφόρων γραφικών Υπηρεσιών.
Θαυματουργή η εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος είναι ο Μέγας Προστάτης της Μονής. Μέσα στο θαύμα της προστασίας Του ζουν και κινούνται οι Μοναχές. Αρκετά θαύματα αναφέρονται στον Άγιο Πρόδρομο, γι’ αυτό και η Μονή έχει γίνει προσκύνημα σε όλο το νότιο Πήλιο, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της Μαγνησίας. Πανηγυρίζει με λαμπρότητα στις 29 Αυγούστου.
Το Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου χαρακτηρίστηκε διατηρητέο Μνημείο το 1976, με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών.