Μπορεί οι Ιταλοί να δίδαξαν το κατενάτσιο στο ποδόσφαιρο, αλλά οι Γερμανοί το «δοξάζουν» στην εξωτερική τους πολιτική. Παράδειγμα; Οι κυρώσεις, που οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες υποτίθεται ότι συζητούν από το περασμένο καλοκαίρι για να επιβάλουν στην Τουρκία, λόγω των προκλήσεών της στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Προκλήσεις που στρέφονται μάλιστα εναντίον δύο χωρών μελών της ΕΕ: Της Ελλάδας και της Κύπρου. Πέρασαν σύνοδοι και σύνοδοι κορυφής και υποτίθεται ότι ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι στη συνάντηση των 27 στις 25 Μαρτίου. Ανήμερα δηλαδή της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης!
Λοιπόν, για να μην μακρηγορούμε: Κυρώσεις… γιόκ. Το θέμα των κυρώσεων δεν υπάρχει καν στην ατζέντα του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, που πραγματοποιείται αύριο ως προάγγελος της συνόδου κορυφής του Μαρτίου.
Συμπτωματικά μάλιστα, αύριο επαναλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη οι διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επέμενε να ξεκινήσουν οι διερευνητικές στις 25 Ιανουαρίου, γνωρίζοντας φυσικά ότι την ίδια ημέρα οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του θα συζητούσαν το θέμα των κυρώσεων. Πως θα ήταν δυνατό άλλωστε να συζητάνε για κυρώσεις οι Ευρωπαίοι, όταν Αθήνα και Αγκυρα προσπαθούν να βρούνε «λύσεις»; Για τι είδους «λύσεις» μιλάνε βέβαια, ένας Θεός ξέρει.
Η Αθήνα συζητά μόνο για νησιωτική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ενώ η Αγκυρα ετοιμάζεται να βάλει στο τραπέζι κάπου… 60 «γκρίζα» θέματα: Από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, την μη επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια -παραμένει πάντα το casus belli για την Αγκυρα- τη Θράκη, τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε !
Το λέει καθαρά άλλωστε η Αγκυρα: Διάλογος άνευ όρων και εφ` όλης της ύλης.
Και με τον Τσαβούσογλου να απειλεί οτι η απόφαση του casus belli δεν έχει αλλάξει.«Στο θέμα του Αιγαίου, στο ζήτημα των χωρικών υδάτων του Αιγαίου, δεν έχει αλλάξει η θέση της Τουρκίας. Όπως δεν έχει αλλάξει και η απόφαση που έχει πάρει η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Και κάθε κυβέρνηση και κάθε κόμμα που έχει έρθει στην εξουσία τήρησε την ίδια αποφασιστική θέση και δεν υποχώρησε. Διότι αυτό είναι ένα εθνικο θέμα» ειπε προκλητικά.
Και όμως! Το Βερολίνο, δια του υπουργού των Εξωτερικών, Χάικο Μάας, που επισκέφτηκε την περασμένη Δευτέρα την Αγκυρα, ανακάλυψε ότι «παράθυρο» για διπλωματική λύση στην επανέναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι «εάν οι δύο πλευρές καταπιαστούν με αυτές τις συνομιλίες με σταθερή βούληση και τον απαραίτητο ρεαλισμό, μπορούν στο τέλος να βρεθούν πολιτικές λύσεις».
Το παιγνίδι του «μουτζούρη»
Εντάξει, η Τουρκία μπορεί ιστορικά να είναι σύμμαχος του Βερολίνου από τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά μήπως ξεχνά ότι και η Ελλάδα είναι εταίρος της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και δεν της αρμόζει η τακτική των ίσων αποστάσεων; Ανάμεσα στο θύτη και το θύμα!
Στην ελληνοτουρκική διένεξη ,η κατάσταση είναι σαφής: Είναι ανάμεσα σε έναν «νταή», που απειλεί συνεχώς κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου και σε μια χώρα που απειλείται!
Πρέπει να γίνει σαφές ότι η Αγκυρα και ο Τούρκος πρόεδρος ουδεμία διάθεση έχουν για εποικοδομητικές συνομιλίες. Αφού ξεπέρασε η Τουρκία τον σκόπελο των Ευρωπαϊκών κυρώσεων με την αμέριστη υποστήριξη της Γερμανίας, τώρα προσπαθεί να εμπλέξει την Ελλάδα στο παιγνίδι του «μουτζούρη»: Για να επιρρίψει στην Αθήνα την ευθύνη για το αναμενόμενο αδιέξοδο στις διερευνητικές. Και κυρίως για να εμφανιστεί ως αθώα περιστερά στον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου Τζο Μπάιντεν.
«Γιατί η Τουρκία φοβάται τον Μπάιντεν» εκτιμά χωρίς περιστροφές το Γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο “France 24”.
Ο φόβος μπροστά στον Μπάιντεν
To Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) προειδοποιεί ορθά κοφτά ότι «ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια ενδεχομένως ακόμη και εχθρική αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Τζο Μπάιντεν».
Ευρωπαικές διπλωματικές πηγές τονίζουν πώς «η Τουρκία αναμένει ότι η επόμενη αμερικανική κυβέρνηση θα είναι λιγότερο διατεθειμένη να αφήσει τον Ερντογάν να…ξεφύγει».
Προσθέτει μάλιστα ότι πλέον «η Άγκυρα δεν μπορεί να αντέξει μια κλιμάκωση τόσο με τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και με την Ευρώπη, ειδικά με μια τόσο εύθραυστη οικονομία».
Όπως λέει η Σίνεμ Αντάρ, συνεργάτιδα στο Βερολινέζικο Κέντρο Εφαρμοσμένων Μελετών για την Τουρκία, «αυτή η υποτιθέμενη έκκληση Ερντογάν για επαναπροσέγγιση με την ΕΕ μπορεί να ερμηνευθεί απλά ως προετοιμασία ενόψει του Μπάιντεν».
Η Ιλκέ Τοϊγούρ, αναλύτρια στο Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών Εξελίξεων και Ασφάλειας προειδοποιεί ότι «ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας αναζητεί φίλους, οπουδήποτε και με κάθε τρόπο».
Η Σινέμ Αντάρ λέει ότι «για να θεωρηθεί αξιόπιστο οποιοδήποτε μήνυμα από τον Ερντογάν για βελτίωση των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει η Αγκυρα να αλλάξει… ταχύτητα για το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και για την εξωτερική πολιτική που προκαλεί μόνο αντιπαραθέσεις».
Υπάρχει άραγε τέτοια πρόθεση από τον Τούρκο πρόεδρο; Στελέχη της τουρκικής αντιπολίτευσης ξυλοκοπούνται από τους Γκρίζους Λύκους και οι δράστες αγνοούνται, κάπου 70 δημοσιογράφοι σαπίζουν στις τουρκικές φυλακές, φοιτητές και καθηγητές στο περίφημο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, συλλαμβάνονται ή απολύονται επειδή τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τον διορισμό ως Πρύτανη ενός κομματικού φίλου του Ερντογάν με αμφίβολα ακαδημαϊκά προσόντα…
Δεν μάθαμε τίποτα από τον… Ρεχάγκελ;
Όλα αυτά τα ξεχνούν βέβαια κάποιοι ικανοποιημένοι με τη δήθεν συναινετική στροφή του Ερντογάν και ετοιμάζονται να του δώσουν «συχωροχάρτι». Επειδή -όπως διαβεβαίωσε η Αγκυρα- θα παραμείνει το σεισμογραφικό Oruc Reis αγκυροβολημένο ως τις 15 Ιουνίου στην Αττάλεια. Και κλείνουν τα μάτια. Μη θέλοντας να δούν ότι πέφτουν στην παγίδα του Τούρκου Προέδρου!
«Θα μπορούσαν οι συνομιλίες Τουρκίας-Ελλάδας να έχουν θετικά αποτελέσματα;» διερωτάται η ιστοσελίδα Al Monitor, που ειδικεύεται στην Τουρκική πολιτική.
«Οι υπολογισμοί της Αγκυρας φαίνεται να επικεντρώνεται απλά σε βραχυπρόθεσμα κέρδη στις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση» είναι η εκτίμηση της Al Monitor σε εκτενές άρθρο για την επανάληψη των ελληνο-τουρκικών διερευνητικών συνομιλιών.
«Τι κρύβεται πίσω από την …εγκάρδια αλλαγή; Ο φόβος του νέου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών», προσθέτει.
Ηδη, οΤζο Μπάιντεν έστειλε την πρώτη προειδοποιητική «βολή» στον στον Ερντογάν διορίζοντας τον ιδιαίτερα επικριτικό έναντι της Αγκυρας ,Μπρετ ΜακΓκούρκ ως επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, όπου θα επιβλέπει τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Ερντογάν έχει κάνει πολλές προσπάθειες -χωρίς επιτυχία- να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Μπάιντεν τον τελευταίο μήνα.
Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα θα μπορούσε να περιμένει τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 17 Φεβρουαρίου, στις Βρυξέλλες, όπου ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα έδειχνε το στίγμα του για την Τουρκία.
Οσο κατανοητή είναι λοιπόν, η βιασύνη του Ερντογάν για την επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών, τόσο ακατανόητη είναι η σπουδή της Αθήνας να αποδεχτεί το παιγνίδι αυτό της Αγκυρας.
Δεν θα άλλαζε τίποτα αν παίζαμε και εμείς λίγο κατενάτσιο για ένα μήνα! Μπορεί το Βερολίνο να πιέζει, αλλά χάρη στο κατενάτσιο που μας δίδαξε ο Γερμανός Οτο Ρεχάγκελ πήραμε το Πανευρωπαϊκό το 2004…
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Μακεδονία»