Είναι αλήθεια ότι οι πρωτόγνωρες καταστάσεις απαιτούν και πρωτότυπες λύσεις, όμως αυτά που προγραμματίζονται τις επόμενες ημέρες στη Γερμανία, κυριολεκτικά δεν έχουν προηγούμενο και θα μπορούσαν χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστούν αλχημείες.
Εμπνευστής τους ο «εν αναμονή καγκελάριος» Φρίντριχ Μέρτς,ο οποίος βρίσκεται στριμωγμένος ανάμεσα στην παραδοσιακή εμμονή της παράταξής του στην τήρηση του «φρένου χρέους», της αποφυγής δηλαδή δημιουργίας δημοσίων ελλειμμάτων και στις «πολεμικές» ανάγκες που δημιουργεί η νέα παγκόσμια πολιτική κατάσταση.
Ο αρχηγός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης αναζητεί λοιπόν έναν τρόπο να εκτοξεύσει τις αμυντικές δαπάνες κατά τουλάχιστον 400 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να αγγίξει την συνταγματική κατοχύρωση του «φρένου χρέους» και η λύση που φαίνεται να προκρίνεται σε συμφωνία και με τους Σοσιαλδημοκράτες είναι εκείνη των Ειδικών Ταμείων, εκτός του τακτικού προϋπολογισμού. Στην ουσία αυτά θα χρηματοδοτηθούν πάλι με δανεισμό, με την έκδοση δηλαδή κρατικών ομολόγων, τα οποία έτσι κι αλλιώς ως… γερμανικά είναι πάντα περιζήτητα.
Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια παράκαμψη του συνταγματικού εμποδίου με την κλασική τακτική να βαφτίζεται «το κρέας ψάρι», προκειμένου να καταναλωθεί ως «νηστίσιμο» από μια κοινή γνώμη, που εδώ και δεκαετίες έχει συνηθίσει να θεωρεί το χρέος αμαρτία και νιώθει ασφαλής με την συνταγματική κατοχύρωση του μηδενικού δημόσιου ελλείμματος
Τον λόγο έχει η… προηγούμενη Βουλή
Και αν όλο αυτό μοιάζει με παραδοξότητα της γερμανικής ψυχής, υπάρχει και κάτι ακόμα πιο ιδιόμορφο, που αγγίζει την ουσία της δημοκρατίας. Όλα τα παραπάνω δεν θα εγκριθούν από τη νέα βουλή, που ψηφίστηκε πριν από 10 ημέρες περίπου, αλλά με διαδικασίες εξπρές από την προηγούμενη βουλή, που κανονικά θα συνεδρίαζε απλώς για να διαλυθεί, επειδή εκεί οι συσχετισμοί ήταν ευνοϊκότεροι και εκτιμάται ότι μπορεί να βρεθεί η αναγκαία πλειοψηφία των δύο τρίτων, που πλέον δεν θα υφίσταται στην επόμενη Μπούντεσταγκ, εξαιτίας της ενίσχυσης της Ακροδεξιάς και της Αριστεράς αλλά και του γεγονότος ότι οι Φιλελεύθεροι έμειναν εκτός Βουλής.
Αυτή είναι μια μοναδική πρωτοτυπία, που επιδιώκει να προκαθορίσει το πλαίσιο της επόμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, παρακάμπτοντας στην πράξη τους συσχετισμούς δυνάμεων, που θα υπάρχουν μετά την πολύ νωπή λαϊκή ετυμηγορία. Αν θέλει να υπερβάλει κανείς, μπορεί να αναρωτηθεί «τότε γιατί έγιναν οι πρόωρες εκλογές;»
Τι θα κάνουν Πράσινοι και Φιλελεύθεροι;
Ερωτηματικά προκαλεί ακόμα και η σιγουριά με την οποία οι δύο πόλοι του πάλαι ποτέ «μεγάλου συνασπισμού» θεωρούν δεδομένη την υπερψήφιση του σχεδίου τους από τους βουλευτές των Πρασίνων, που λογικά θα περάσουν τώρα στην αντιπολίτευση και των Φιλελευθέρων που θα απουσιάζουν στη νέα Βουλή, και οι οποίοι ουσιαστικά διέλυσαν την προηγούμενη κυβέρνηση για να μην συνηγορήσουν σε νέο δανεισμό πάνω από το «φρένο χρέους».
Όταν δηλαδή συντηρητικοί πολιτικοί επιχειρηματολογούσαν επί δεκαετίες ότι «δε μπορούμε να επιβαρύνουμε τις επόμενες γενιές με επιπλέον χρέη» τώρα ζητούν από βουλευτές, που την επόμενη μέρα θα πάνε σπίτι τους να δεσμεύσουν Βουλή, πολιτικό σύστημα και κοινωνία με μια απόφαση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Αυτό μάλλον δεν το λες συνέπεια λόγων και έργων.
Είναι λογικό συνεπώς να εκφράζονται ενστάσεις, όπως αυτή από την συμπρόεδρο των Πρασίνων Φραντσίσκα Μπράντνερ, η οποία κατηγορεί τους Χριστιανοδημοκράτες για ταχεία εγκατάλειψη της προεκλογικής τους υπόσχεσης «όχι άλλα χρέη» και ζητά να μην διοχετευτούν όλα τα κονδύλια στην άμυνα σε βάρος των αναγκών αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Η κοινοβουλευτική τους εκπρόσωπος, Καταρίνα Ντρέγκε, διέγνωσε ότι «ο Φρίντριχ Μερτς απέτυχε ήδη στην πρώτη του δοκιμασία, πριν καν γίνει καγκελάριος».
Περισσότερο σαν «σάτιρα»
Προβληματικό για τη δημοκρατία στη χώρα να λαμβάνεται μια τόσο σημαντική απόφαση από την απερχόμενη βουλή χαρακτήρισε το όλο σχέδιο και ο Όττο Φρίκε επικεφαλής του τομέα Οικονομικών των Φιλελευθέρων. Έντονη κριτική και από την Αριστερά που μιλά για «λευκή επιταγή για τον υπέρ-εξοπλισμό της χώρας», ενώ αδιαφορία για την λαϊκή ψήφο καταγγέλλει από την πλευρά της η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία. Κριτική πάντως ήρθε και από εκπροσώπους της Χριστιανοδημοκρατικής Νεολαίας, που θεωρεί ότι «η χώρα έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις και όχι από άλλα χρέη».
Ακόμα πιο σκληρή στην εκτίμησή της ήταν η Βερόνικα Γκριμ, μια εκ των «πέντε σοφών» της γερμανικής οικονομίας, που έκανε λόγο για «μια πρόταση που ακούγεται περισσότερο σαν σάτιρα, παρά ως σοβαρή και μελετημένη». Οι οικονομολόγοι της χώρας μοιάζουν πάντως διχασμένοι απέναντι στο σχέδιο, αναλόγως και των πολιτικών τους προτιμήσεων, ενώ κάποιοι επισημαίνουν ότι τα Ειδικά Ταμεία είναι πιο ευάλωτα απέναντι σε φαινόμενα αδιαφάνειας, σε σχέση με τον τακτικό προϋπολογισμό.
Είναι προφανές ότι στη βιασύνη του να δείξει ότι ανταποκρίνεται γρήγορα στα νέα παγκόσμια δεδομένα, που δημιουργούν οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις Τραμπ, ο Μερτς κινδυνεύει είτε να χρεωθεί με μια σπασμωδική απόφαση στα όρια της συνταγματικότητας, που θα κουβαλάει για τα επόμενα χρόνια της θητείας του, είτε να την δει να απορρίπτεται από εκείνους που θεώρησε ως δεδομένους. Μπορεί ο -όπως όλα δείχνουν- επόμενος Γερμανός καγκελάριος να επιθυμεί να δείξει γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά η άμυνα της Ευρώπης και η ειρήνη στην ήπειρο δεν είναι υπόθεση, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλχημείες και ευρεσιτεχνίες, με αποφάσεις που λαμβάνονται με αμφιλεγόμενους αριθμητικούς υπολογισμούς και επίκληση ιστορικών φράσεων από το παρελθόν, όπως το περιβόητο «whatever it takes» που είχε πει κάποτε ο «προστάτης του ευρώ» Μάριο Ντράγκι.
Πηγή:Deutsche Welle