Δύο χρόνια πριν τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, η άκρα δεξιά οργανώνει σήμερα στο Παρίσι συγκέντρωση υποστήριξης προς την επικεφαλής της Μαρίν Λεπέν, η οποία καταδικάστηκε σε στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων, σε ένα κλίμα έντασης με αντιδιαδηλώσεις να αναμένονται στη γαλλική πρωτεύουσα.
Η βαριά καταδίκη σε πρώτο βαθμό της Λεπέν για μια υπόθεση υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων και το σοβαρό ενδεχόμενο να μην είναι σε θέση να είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 2027-καθώς το δικαστήριο της στέρησε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι για πέντε χρόνια-έχουν οξύνει την ένταση στη Γαλλία.
Το εφετείο του Παρισιού πρέπει να αποφασίσει ως το καλοκαίρι του 2026 για την τύχη της Λεπέν, τρεις φορές υποψήφια στις προεδρικές εκλογές, που θεωρείται φαβορί για το 2027.
Η επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού δεν φαίνεται διατεθειμένη να τα παρατήσει και να δώσει τη σκυτάλη στον πρόεδρο του κόμματος, τον Ζορντάν Μπαρντελά.
Αντιθέτως, το κόμμα της άκρας δεξιάς περνά στην αντεπίθεση: κατήγγειλε στην Εθνοσυνέλευση τους «δικαστές τυράννους», όπως τους χαρακτήρισε ο βουλευτής Ζαν- Φιλίπ Τανγκί, και έχει καλέσει σε συγκέντρωση υποστήριξης της Λεπέν, η οποία θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 16:00 (ώρα Ελλάδας).
Ο κεντρώος Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού εκτίμησε στην εφημερίδα Le Parisien ότι δεν είναι «ούτε σώφρον ούτε επιθυμητό» να οργανώνεται μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά μιας δικαστικής απόφασης.
Από την πλευρά του ο δεξιός Ξαβιέ Μπερτράν, πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου της Ο-ντε- Φρανς όπου εκλέγεται η Λεπέν, εξέφρασε την ανησυχία η σημερινή συγκέντρωση να αποτελέσει «μια κακή επανάληψη του Καπιτωλίου», μια αναφορά στην εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ από υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο του 2021.
«Δεν είναι μια διαδήλωση εναντίον δικαστών», αλλά «υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ της Μαρίν Λεπέν, υπέρ της λαϊκής κυριαρχίας», απάντησε ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, ο Σεμπαστιάν Σενού.
Ωστόσο ο Σενού επέκρινε εκ νέου την «άδικη» απόφαση του δικαστηρίου και την άμεση ισχύ της, η οποία «ουσιαστικά αποτελεί την πολιτική εκτέλεση της βασικής Γαλλίδας πολιτικής ηγέτιδας».
Τη Λεπέν υποστηρίζουν ηγέτες και από το εξωτερικό: Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο αντιπρόεδρός του Τζέι Ντι Βανς έχουν καταγγείλει ένα «κυνήγι μαγισσών» που διεξάγουν οι «αριστεροί» Ευρωπαίοι ηγέτες.
Ο Μπαϊρού απάντησε κάνοντας λόγο για ξένη «παρέμβαση».
Το ακροαριστερό κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία και οι οικολόγοι θα πραγματοποιήσουν την ίδια ώρα με τον Εθνικό Συναγερμό αντιδιαδήλωση, σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων.
Εξάλλου εδώ και μήνες είναι προγραμματισμένη συγκέντρωση του κόμματος Αναγέννηση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στο βόρειο Παρίσι.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Γκαμπριέλ Ατάλ, που εξελέγη επικεφαλής του κόμματος τον Δεκέμβριο, σκοπεύει να μετατρέψει τη συνάντηση αυτή των υποστηρικτών του κόμματος σε συγκέντρωση κατά του Εθνικού Συναγερμού. Οι διοργανωτές τόνισαν εξάλλου ότι πρόκειται για μια συνάντηση με στόχο την υπεράσπιση «του κράτους δικαίου», «της δημοκρατίας και των αρχών μας».
«Θέλουμε να γίνει η Γαλλία η Αμερική του Τραμπ ή όχι;», διερωτήθηκε ο γενικός διευθυντής της Αναγέννησης Μαξίμ Κορντιέ.
Σε ρόλο «μάρτυρα»
Το γεγονός ότι τόσο η ίδια η Λεπέν, όσο και σύσσωμη η παγκόσμια σύγχρονη Ακροδεξιά, από τον Ίλον Μασκ και τον Ζαΐρ Μπολσονάρο μέχρι τον «Je suis Marine» Όρμπαν στην Ουγγαρία και τον νοσταλγό του Φρανκισμού Αμπασκάλ στην Ισπανία, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για μια αυταρχική και αντιδημοκρατική απόφαση, δείχνει την τακτική που θα ακολουθήσουν από εδώ και πέρα. Κάποιοι δεν δίστασαν να κάνουν ακόμα και συγκρίσεις με όσα συμβαίνουν εσχάτως στην Τουρκία. Η «alt right» θεωρεί ότι αποκτά μια σύγχρονη μάρτυρα σε μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, σε μια περίοδο κατά την οποία η Γαλλία του Εμμανουέλ Μακρόν φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα στον πλανήτη.
Πού είναι οι πολιτικές απαντήσεις;
Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη και επίσης προαιώνια συζήτηση. Μπορεί η άνοδος της Ακροδεξιάς να αντιμετωπιστεί με ποινικά, δικαστικά, διοικητικά μέτρα; Η απάντηση δεν είναι απλή. Η Αριστερά στη Γαλλία επιμένει, για παράδειγμα, στην παραδοσιακή της άποψη ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με ποινές, αλλά με σκληρή πολιτική αντιπαράθεση. Πάντως, δεν έχει καταφέρει να αναχαιτίσει την ακροδεξιά επέλαση.Από την άλλη, μπορεί ο κάθε αυτάρεσκος εθνολαϊκιστής να αισθάνεται ότι έχει το προνόμιο της ατιμωρησίας για παράνομες πράξεις, έχοντας το επιχείρημα ότι οποιαδήποτε δίωξη εναντίον του έχει πολιτικό υπόβαθρο;
Σε κάθε περίπτωση, οι πανηγυρισμοί κάποιων για την τιμωρία της Λεπέν μπορεί να είναι έως έναν βαθμό δικαιολογημένοι, αλλά είναι και πρόωροι. Δεν αφορά άλλωστε η καταδίκη την ουσία της ακραίας πολιτικής του Εθνικού Συναγερμού, αλλά μια «τυπική» υπόθεση υπεξαίρεσης ευρωπαϊκών χρημάτων, σε μια εποχή που μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης θεωρεί έτσι και αλλιώς τη διαφθορά και την πολιτική «αδελφές ψυχές». Το γεγονός ότι η Λεπέν αποδεικνύεται ότι επί σειρά ετών έκανε αυτά ακριβώς που καυτηρίαζε στη ρητορική της, θα αρκούσε ίσως από μόνο του. Τώρα η υποβόσκουσα αίσθηση της «τιμωρίας» με υπόγεια κίνητρα αποκρύπτει σε έναν βαθμό αυτή την πραγματικότητα.
Ένα νέο «αντισυστημικό» αφήγημα
Είναι σίγουρο ότι ο Εθνικός Συναγερμός στη Γαλλία και οι Ευρωπαίοι Πατριώτες στις Βρυξέλλες θα κάνουν πάλι «σημαία» τους την απόφαση για να εμφανιστούν ως αντισυστημικοί, να αυτοπροβληθούν ως μαχόμενοι το «κατεστημένο» σε Παρίσι και Βρυξέλλες, να επενδύσουν στην προβολή της Λεπέν ως μιας περίπου… αλυσοδεμένης αγωνίστριας. Η αποτροπή της Λεπέν από την υποψηφιότητά της για την Προεδρία, ανεξαρτήτως αν θα ισχύσει μέχρι τέλους, δεν απαλλάσσει τη Γαλλία από το φάντασμα της Ακροδεξιάς, ούτε τον πρόεδρο Μακρόν και τους προκατόχους του από τις δικές τους πολιτικές ευθύνες.