«Θα γίνει σύντομα η Τουρκία πυρηνική δύναμη;». Το ερώτημα μπορεί να τρομάζει, αλλά το θέτει το γερμανικό δίκτυο n-tv! «Ελπίζω να μην συμβεί, αλλά η Τουρκία φαίνεται να το αντιμετωπίζει» λέει ο Μόριτζ Κούτ, ειδικός στα πυρηνικά όπλα και ερευνητής στο Ινστιτούτο για την Ειρήνη και την Πολιτική Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προωθώντας πλέον ενεργά μια νέο-αποικιακή πολιτική ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν το κρύβει άλλωστε ότι ενδιαφέρεται πολύ για να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα.
«Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ορισμένες χώρες διαθέτουν πυρηνικούς πυραύλους, αλλά η Τουρκία δεν έχει», είχε πει ο Ερντογάν σε μια οικονομική σύνοδο κορυφής τον Σεπτέμβριο του 2019, σημειώνει το n-tv.
«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτήν την επιθυμία» προσθέτει ο Μόριτζ Κούτ, που είναι ειδικός στον τομέα «Έλεγχος όπλων και νέες τεχνολογίες». Όπως εξηγεί «η Τουρκία περιβάλλεται από πολλές πιθανές εστίες συγκρούσεων. Η Συρία βρίσκεται βρίσκεται δίπλα της, η Σαουδική Αραβία δεν απέχει πολύ, ούτε το Ιράν, το οποίο λέγεται επίσης ότι έχει φιλοδοξίες για πυρηνικά όπλα. Αλλά υπάρχει επίσης και η σύγκρουση με την Ελλάδα και το ΝΑΤΟ. Ένα πυρηνικό όπλο όχι μόνο δεν θα ηρεμήσει την κατάσταση ασφάλειας στην Άγκυρα, αλλά θα ενισχύσει και το …εγώ της χώρας. Επειδή οι ατομικές βόμβες εγγυώνται μια θέση στην πρώτη σειρά της γεωπολιτικής. Μια ιδέα που θα ήθελε ο Ερντογάν».
Στην ίδια ομιλία του, τον Σεπτέμβριο του 2019, γράφει το γερμανικό n-tv ο Τούρκος πρόεδρος αποκάλυψε ότι η χώρα του ζήτησε τις λεγόμενες «έξυπνες βόμβες» από τον Ντόναλντ Τραμπ και τον προκάτοχό του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, οι πρόεδροι των ΗΠΑ είχαν αρνηθεί.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία θα "φτιάξει τη δική της βόμβα"», είπε τότε ο Ερντογάν, αναφέρει το γερμανικό δίκτυο και προσθέτει: «Αυτό το σχέδιο μπορεί να έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή: η Τουρκία σχεδιάζει να θέσει σε λειτουργία τον πρώτο πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας το 2023, στο Ακούγιου».
«Η πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς είναι συχνά το πρώτο βήμα προς ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων» προειδοποιεί ο Μόριτζ Κούτ. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας στο Ακούγιου κατασκευάζεται από τη Ρωσία.
Η τουρκική κυβέρνηση πραγματοποιεί επί του παρόντος επαφές με κάθε είδους πυρηνικά κράτη. «Η Τουρκία αγοράζει τους πυραύλους της από τις ΗΠΑ, αλλά και την Κίνα» λέει ο Κουτ. Αποκαλύπτει μάλιστα ότι λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2020, πραγματοποιήθηκε συνάντηση υψηλού επιπέδου με τον πακιστανικό στρατό.
Εφιαλτικό σενάριο
«Από τεχνική άποψη, η Τουρκία απέχει πολύ από ένα πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών όπλων», λέει ο Κούτ. «Για αυτό χρειάζεται σχάσιμα υλικά όπως πλουτώνιο ή ουράνιο υψηλού εμπλουτισμού. Και τα δύο υλικά πρέπει να παράγονται σε μονάδα εμπλουτισμού ουρανίου ή σε εγκαταστάσεις επανεπεξεργασίας, δεν εμφανίζονται στη φύση».
Η Τουρκία δεν έχει ακόμη ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να κατασκευάσει τέτοιες εγκαταστάσεις. Αλλά μην ξεχνάτε ότι «στο τέλος της ημέρας, το πρώτο πυρηνικό όπλο αναπτύχθηκε σε τρία χρόνια, σε μια εποχή που δεν υπήρχε καν ένας υπολογιστής».
Ακούγεται εφιαλτικό, αλλά μάλλον πρέπει να δοθεί πολύ μεγάλη προσοχή σε μια περίοδο που «ο αφοπλισμός των πυρηνικών όπλων προς το παρόν δεν είναι σε καλή κατάσταση», προειδοποιεί το γερμανικό δίκτυο.
Αλλωστε, ο Ερντογάν πήρε μαθήματα από τον στενό του φίλο και τέως πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών,Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στην μία και μοναδική θητεία του στον Λευκό Οίκο «επέκτεινε το πυρηνικό οπλοστάσιο της Αμερικής και υπονόμευσε δεκαετίες προσπαθειών για τον έλεγχο των εξοπλισμών», όπως γράφει το αμερικανικό περιοδικό Forbes .
Ο Τραμπ ώθησε το Πεντάγωνο να διπλασιάσει τον αριθμό των πυρηνικών όπλων μικρού βεληνεκούς, τα οποία σύμφωνα με εμπειρογνώμονες αυξάνουν τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, καθιστώντας τα πυρηνικά όπλα πιο «χρησιμοποιήσιμα» σε μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων.
Χορήγησε κονδύλια ύψους εννιά δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Εθνική Υπηρεσία Πυρηνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, η οποία επιβλέπει τα πυρηνικά της Αμερικής , για να ξεκινήσει εκ νέου την παραγωγή πυρήνων πλουτωνίου για πυρηνικές κεφαλές, παρά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ήδη πολλούς.
Υπό τον Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες στόχευαν να επενδύσουν μάλιστα 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε έναν ολοκαίνουργιο πυρηνικό πύραυλο.
Τέλος, ο Τραμπ απέσυρε τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Συνθήκη του Ρέιγκαν-Γκορμπατσώφ του 1987 που προέβλεπε την μείωση των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη. Μόνο για αυτόν τον λόγο, η πυρηνική κληρονομιά του Τραμπ θα είναι καταστροφική, αφού «έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της πρώτης εποχής ελέγχου των πυρηνικών όπλων», λέει ο Τζέφρι Λιούις, εμπειρογνώμονας πυρηνικής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών του Μίντλμπουρι,στην Καλιφόρνια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να επενδύσουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε έναν ολοκαίνουργιο πυρηνικό πύραυλο.
Δεν είναι βέβαια μόνο η Αμερική, αλλά και η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και το Πακιστάν που ξοδεύουν πολλά χρήματα για τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών οπλοστασίων τους. Η Ρωσία δοκιμάζει επίσης νέα πυρηνικά όπλα. Η Σαουδική Αραβία θέλει επίσης να κατασκευάσει τουλάχιστον 16 πυρηνικούς σταθμούς έως το 2038. Το Ιράν επίσης δεν έχει μείνει με σταυρωμένα τα χέρια.
Η Μέση Ανατολή δεν είναι όμως η μόνη περιοχή πιθανής πυρηνικής απειλή · η Άπω Ανατολή έχει επίσης έτοιμους υποψήφιους για πυρηνικά όπλα. Το βρετανικό περιοδικό "Economist" αποκαλύπτει δύο: Τη Νότια Κορέα, σε αντιστάθμισμα της απειλής από τη Βόρεια Κορέα, αλλά και η Ιαπωνία, που αντιμετωπίζει γεωπολιτικές συγκρούσεις και ανεπίλυτες συνοριακές διαφορές με την Κίνα.
Τουρκικοί πύραυλοι
Την ίδια ώρα με σκεπτικισμό αντιμετωπίζονται από Δυτικούς ειδικούς και τα σχέδια του Ερντογάν να στείλει (με διεθνή βοήθεια), τουρκικό πύραυλο με τον πρώτο αστροναύτη στη Σελήνη ως το 2023.
Η γερμανική Die Welt γράφει, επικαλούμενη ειδικούς στη διαστημική τεχνολογία, ότι η Τουρκική αμυντική βιομηχανία εργάζεται εντατικά για την κατασκευή κινητήρων πυραύλων.
«Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ειρηνικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Πέρυσι υπήρχαν αναφορές ότι η Τουρκία είχε επικεντρωθεί στην κατασκευή ενός ασυνήθιστου κινητήρα, τον λεγόμενο υβριδικό , μέσω της εταιρείας Delta V Space Technologies» γράφει η γερμανική εφημερίδα και προσθέτει: «Ο κινητήρας αυτός λειτουργεί με υγρό οξυγόνο και παραφίνη. Η γερμανική διαστημική εταιρεία πυραύλων HyImpulse χρησιμοποιεί επίσης αυτήν την τεχνολογία. Δεν είναι γνωστό ακριβώς σε ποια φάση πού βρίσκεται η Τουρκία στο θέμα της κατασκευής πυραύλων και της εκτόξευσής τους».
Η γερμανική εφημερίδα αποκαλύπτει μάλιστα ότι ο Ερντογάν σχεδιάζει να κατασκευάσει στη Σομαλία το πεδίο εκτόξευσης του τουρκικού πύραυλου προς τη Σελήνη. Η χώρα αυτή της ανατολικής Αφρικής, με την οποία η Αγκυρα διατηρεί προνομιακές σχέσεις , βρίσκεται σε μια ιδανική τοποθεσία κοντά στον Ισημερινό, γεγονός που καθιστά ευκολότερη την εκτόξευση πυραύλων.
Οσο και αν οι διαστημικές φιλοδοξίες του Ερντογάν έχουν στόχο να στρέψουν αλλού τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού για την άσχημη οικονομική, δεν παύουν να αποτελούν και πηγή ανησυχίας σε σχέση και με το σχεδιαζόμενο πυρηνικό πρόγραμμα της Αγκυρας. Τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκική αμυντική βιομηχανία ενισχύεται συνεχώς.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Carnegie, ενώ το 2010, η Τουρκία είχε μόλις μια εταιρεία στη λίστα των 100 κορυφαίων αμυντικών βιομηχανιών στον κόσμο, σήμερα διαθέτει επτά. Περισσότερες εταιρείες δηλαδή από χώρες όπως το Ισραήλ, η Ρωσία, η Σουηδία και η Ιαπωνία.
Την τελευταία δεκαετία, η Τουρκία μείωσε μάλιστα τις εισαγωγές στρατιωτικού υλικού από το 70% στο 30%. Στο διάστημα αυτό ,το κράτος επένδυσε 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμυντικά προγράμματα, ενώ το 2018 ο Ερντογάν με προεδρικό διάταγμα έθεσε την Διεύθυνση Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) υπό τον άμεσο έλεγχό του.
Ο Κρίστιαν Μπρέκελ, αναλυτής της Γερμανικής Εταιρείας Εξωτερικής Πολιτικής και επικεφαλής του Ιδρύματος Heinrich Böll στην Κωνσταντινούπολη, λέει βέβαια ότι με όλα αυτά ο Ερντογάν προσπαθεί να επιτύχει τη διεθνή αναγνώριση της Τουρκίας ως μίας από τις σημαντικές δυνάμεις του μέλλοντος. Χωρίς φυσικά να ξεχνάει ότι το 2023 είναι εκλογικό έτος και θα κριθεί η παραμονή του στην προεδρία της Τουρκίας. Στις προηγούμενες εκλογές το πέτυχε οριακά και μετά από πολλές καταγγελίες για νοθεία.
Αυτή τη φορά το έργο του θα είναι πολύ πιο δύσκολο. Γι` αυτό ο Τούρκος πρόεδρος χρειάζεται πολλά …θεάματα, αφού δεν μπορεί να δώσει άρτο στους πολίτες, για να τον ψηφίσουν…
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «Δημοκρατία»