Με αφορμή τα «προοδευτικά διαγγέλματα» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά και του ΚΙΝ.ΑΛ. (νέο και παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ.) κατά της «Δεξιάς» και της Ν.Δ. (τίποτα καινούργιο αφού πληγώνει ακόμα την μνήμη μας το -αλήστου μνήμης απαύγασμα της «προοδευτικής» κουλτούρας- «απόψε πεθαίνει η Δεξιά» που διατράνωναν εκστασιασμένα τα «επαναστατημένα» πλήθη υπό τους ήχους του «μεθυσμένου ήλιου» του Λοΐζου) ήρθε στην μνήμη μου ένα άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην Καθημερινή (13/04/18).
Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή τον επικήδειο που εκφώνησε ο Κώστας Μπακογιάννης στην κηδεία ενός παλιού αντάρτη, του καπετάν Ερμή.
Στην ανάλυσή του ο Τάκης Θεοδωρόπουλος εξηγεί πως μετά την Μεταπολίτευση «οι φιλοδυτικές πολιτικές δυνάμεις θεσμοθέτησαν την ενοχή τους για τη νίκη στον Εμφύλιο» επιλέγοντας την καταλλαγή, την συμφιλίωση και την λήθη στον διχασμό αλλά «η Αριστερά τον θυμόταν και μας τον θύμιζε». Το αποτέλεσμα ήταν αντί να επαίρονται εκείνοι που εξασφάλισαν στη χώρα την Δημοκρατία, τις ελευθερίες και την οικονομική ανάπτυξη να τιμώνται όσοι συμμετείχαν σε ένα αντάρτικο που «κινδύνευσε να φυλακίσει την Ελλάδα πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα».
υσικά η παραχάραξη της ιστορίας και η συνακόλουθη επικυριαρχία των «Αριστερών» και «κεντροαριστερών» ιδεολογημάτων στο συλλογικό υποσυνείδητο, παράγοντας πολιτικά αποτελέσματα, οδήγησε στην κοινωνική απορρύθμιση και την οικονομική χρεωκοπία.
Το άρθρο κλείνοντας με την φράση: «Αν το παιχνίδι δεν κερδηθεί στα μυαλά μας πρώτα, δεν πρόκειται να κερδηθεί ποτέ» θέτει το πολιτικό πρόβλημα στην ουσιαστική του διάσταση. Ο διαχωρισμός των πολιτών σε «προοδευτικούς» και «δεξιούς», στο «ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» και την «Δεξιά», για να θυμηθούμε ένα από τα αγαπημένα σλόγκαν του «Κινήματος της Αλλαγής» ναρκοθέτησε την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας.
Κώστας Ιορδανίδης στην Καθημερινή
Όπως επισημαίνει ο (14/03/19), «το αντιπροσωπευτικό σύστημα προϋποθέτει την ύπαρξη δύο κομμάτων, που εναλλάσσονται στην εξουσία, διότι άλλως αυτοϋπονομεύεται», τα οποία θα εκφράζουν «τις δύο βασικές ροπές που κυριαρχούν σε κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή […] τους πολίτες των παραδόσεων και τους πολίτες των αλλαγών».
Για να μην αυτοϋπονομεύεται όμως το αντιπροσωπευτικό σύστημα οι τεχνητοί διαχωρισμοί και οι δήθεν ιδεολογικές πολώσεις πρέπει να εγκαταλειφθούν ως πολιτικές πρακτικές γιατί εκτός από ξεπερασμένες είναι και καταστροφικές. Η επώδυνη εμπειρία μας είναι αρκετή για να μας διδάξει αυτό που επισημαίνει ο Κώστας Ιορδανίδης ότι δηλαδή «τα κόμματα των αλλαγών είναι οι πολιτικοί σχηματισμοί των μεγάλων ψευδαισθήσεων».
Το τίμημα που έχουμε καταβάλλει στο βωμό ιδεολογημάτων και ψευδαισθήσεων είναι τεράστιο.
Είναι καιρός να κερδίσουμε το παιχνίδι στα μυαλά μας.