Μερικές φορές κάθομαι και αναρωτιέμαι: Αυτή τη καραμέλα που κάθε τρείς και μία αναμασάει ο Κουμουτσάκος για «εκλογές εδώ και τώρα» την έχουν σκεφτεί καλά στη Νέα Δημοκρατία; Γιατί όπως έλεγε και κάποιος άλλος, τέτοιου είδους αιτήματα ενίοτε, γίνονται αποδεκτά.
Θα όφειλε να την θυμάται καλά αυτή τη φράση ο Κουμουτσάκος, ως τακτικός επισκέπτης, παλαιότερα, στην Παναγή Κυριακού, αλλά η αγωνία να εμφανίζεται...βασιλικότερος του βασιλέως μάλλον τον υποχρεώνει να την ξεχνά. Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι πιρουέτες του Κουμουτσάκου, αλλά το τι έχει στο μυαλό του ο «γαλάζιος βασιλεύς», κατά κόσμον Κυριάκος, με αυτή την επιμονή του για εκλογές.
Φανταστείτε λοιπόν να είχε τα κότσια ο τζογαδόρος Τσίπρας για να τους την κάνει γυριστή. Και να ζητούσε διευρυμένη πλειοψηφία 3/5 στην ψηφοφορία για το ασφαλιστικό, επικαλούμενος την ανάγκη να σταλεί ισχυρότερο μήνυμα στους δανειστές, ώστε κι αυτοί μετά, να πράξουν τα δέοντα για το χρέος.
Για σκεφτείτε το καλά. Εγκλωβισμένος στην ανελαστική θέση «εκλογές εδώ και τώρα», ο Μητσοτάκης θα καταψήφιζε για να αποφύγει τον θανατηφόρο διασυρμό και αν δεν βρισκόταν κάποιος άλλος από τους «πρόθυμους» του συστήματος να σώσει την παρτίδα θα πηγαίναμε σε κάλπες, μέσα στον Ιούνιο. Χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση και μια ανάσα από τις δυσβάστακτες ταμειακές υποχρεώσεις του Ιουλίου.
Ο Τσίπρας, άσσος στο blame game όπως συχνά έχει αποδείξει, θα φόρτωνε όλες τις ευθύνες στη Νέα Δημοκρατία, η οποία ακόμη και να κέρδιζε την εκλογική αναμέτρηση θα βρισκόταν μπροστά σε ένα τραγικό αδιέξοδο, χωρίς καμία δυνατότητα ελιγμού μπροστά στα άδεια ταμεία.
Αν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα γιατί «θα του τη χαρίσουν οι Γερμανοί», ας μας το εξηγήσει τεκμηριωμένα, να μας απαλλάξει από τους εφιάλτες και να τον ψηφίσουμε όλοι μαζί ασμένως. Αν όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όπερ και το πιθανότερο, κινδυνεύει με αυτή την πολιτικάντικη εμμονή σε εκλογές, να χάσει την εμπιστοσύνη και ενός μεγάλου ποσοστού των ανθρώπων που ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα, απλά και μόνο για να απομακρύνουν το ενδεχόμενο του grexit.
Οι εκλογές δεν είναι αυτοσκοπός. Να πάρουμε με τα γιουρούσια του... Αδωνι την καρέκλα απ' τον οχθρό! Πρέπει να το καταλάβουν επιτέλους στη Νέα Δημοκρατία και να αποκτήσουν αίσθηση του πολιτικού τάιμιγκ. Η ανυπομονησία είναι κακός σύμβουλος. Και πιθανόν καταστροφικός.
Η εκλογολογία λοιπόν έχει νόημα από το φθινόπωρο και μετά. Με την ελπίδα ότι θα έχει κλείσει η αξιολόγηση, θα έχουν έρθει χρήματα στα ταμεία και θα έχει γίνει μία έμμεση ελάφρυνση στο χρέος. Ταυτόχρονα δε, θα έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την πολιτική ζωή του Τσίπρα, καθώς ο κόσμος θα νοιώθει στη τσέπη του πλέον, την επίδραση των επώδυνων μέτρων.
Μόνον υπό τέτοιες συνθήκες ένα σοβαρό κόμμα εξουσίας, θα ευχόταν να αναλάβει την διακυβέρνηση του τόπου. Εκλογές χωρίς να έχουν καλυφθεί αυτές οι προυποθέσεις σημαίνουν «ξαφνικό θάνατο» και άτακτη έξοδο από το ευρώ. Όπως επίσης και σίγουρη θέση στο... ελικόπτερο για τον όποιο νικητή.