Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά, στον δρόμο καθημερινά για το σχολείο, να παρατηρώ σε έναν τοίχο λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου, βαμμένα με μπλε χρώμα, πέντε γράμματα στην σειρά. Στην αρχή δεν έδινα σημασία, αλλά όσο πέρναγαν οι μέρες, τόσο πιο πολύ αναρωτιόμουν τι μπορεί να σημαίνει.
Και μια μέρα που πέρασα με τον πατέρα μου από τον ίδιο δρόμο η ερώτηση βγήκε αυθόρμητα. «Τι είναι αυτό το ΟΝΝΕΔ ρε μπαμπά;». «Είναι η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας.» Την Νέα Δημοκρατία την ήξερα! Φαντάσου ότι βρισκόμαστε λίγο μετά την πτώση του Μητσοτάκη και ο πατέρας μου είναι στρατιωτικός...
«Δηλαδή;» τον ξαναρωτάω, «Σκέψου ότι είναι σαν την Νέα Δημοκρατία, αλλά για πιο μικρούς» μου απάντησε απλοϊκά. Έκτοτε οι ερωτήσεις βγήκαν σαν χείμαρρος. Που είναι τα γραφεία; Πότε μπορώ να γραφτώ; Με τι ασχολούνται;
Στα 18 γράφτηκα και έχοντας διανύσει σχεδόν μια δεκαετία στην οργάνωση μπορώ να πω ότι την έζησα και από την καλή και από την κακή πλευρά της. Από τον νεανικό ενθουσιασμό της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, μέχρι τις οργανώσεις-σφραγίδα* της ΟΝΝΕΔ, βρέθηκα από το να παλεύω για αξίες και ιδανικά, στην σκληρή συνειδητοποίηση ότι στην πολιτική δεν χωράνε πολλοί συναισθηματισμοί. Αν όμως κατάλαβα κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι η αλλαγή ξεβολεύει! Ξεβολεύει συστήματα, ξεβολεύει ανθρώπους, ξεβολεύει βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες. Και στην παρούσα φάση, έχουμε ανάγκη από αλλαγές που θα μας ξεβολέψουν. Όχι μόνο κατ' ανάγκη με την αρνητική έννοια του πολιτικού βολέματος και των παραγονταρέων. Σε αυτές τις παθογένειες είμαστε συμμέτοχοι όλοι και έχουμε να κάνουμε πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά με την έννοια του δημιουργικού ξεβολέματος και των ανατρεπτικών ιδεών. Δεν έχει να κάνει αν κάποιος θα τις χαρακτηρίσει καλές οι κακές. Στην φύση αλλαγή σημαίνει εξέλιξη και εξέλιξη σημαίνει πρόοδος. Όπως είπε κάποτε και ο Robert Kennedy "Η πρόοδος είναι ωραία λέξη, αλλά αυτό που τη δημιουργεί είναι η αλλαγή και η αλλαγή έχει πολλούς εχθρούς".
Το να μπορείς να συμμετέχεις σε μια διαδικασία, βασιζόμενος στις ίδιες σου τις δυνάμεις, χωρίς κανένας να μπορεί να σου στερήσει αυτό το δικαίωμα, είναι ξεβόλεμα, Το να μπορείς μέσα από μια σύγχρονη διαδικτυακή διαδικασία να επικοινωνήσεις τις αρχές και τις αξίες της οργάνωσης και να ζητήσεις στήριξη για την υποψηφιότητα σου, χωρίς καν να «σηκωθείς από τον καναπέ» σου, είναι ξεβόλεμα γιατί τελείωσαν οι δικαιολογίες. Το να μην συμμετέχουν στο συνέδριο ex-officio μέλη, λόγω της θεσμικότητας που φέρουν, εκκινώντας από το ίδιο σημείο στην διαδικασία ανάδειξης συνέδρων με ένα απλό στέλεχος τοπικού γραφείου, είναι ξεβόλεμα. Και το λέω με πλήρη συνείδηση, έχοντας υπάρξει στο παρελθόν ex-officio σύνεδρος, ως πρόεδρος νομαρχιακής.
Κάθε φορά που βρισκόμουν σε σταυροδρόμια και σκεφτόμουν να τα παρατήσω, έφερνα στο μυαλό μου την εικόνα του τοίχου με τα μπλε γράμματα, για να παίρνω κουράγιο. Για να θυμάμαι την ορμή και το πάθος που είχα όταν ξεκίναγα. Χαίρομαι γιατί μετά από καιρό, οι αλλαγές που συντελούνται στην οργάνωση αυτές τις μέρες. ξυπνάνε τα ίδια συναισθήματα που είχα πιτσιρικάς...
*Οργανώσεις–σφραγίδα, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ονομάζουν τις τοπικές οργανώσεις που κάποιος διαχειρίζεται θεσμικά μόνο και για όσο διαρκούν εκλογικές διαδικασίες, με σκοπό να αποκομίσει ίδια οφέλη.