Στις 3 Φεβρουαρίου 1839 υπογράφεται στο Λονδίνο από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Αυτοκρατορική Ρωσία, το ομώνυμο Πρωτόκολλο, με το οποίο αναγνωρίζεται διεθνώς η ανεξαρτησία της Ελλάδος και η δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους!
Με τον τρόπο αυτό μία «περιπέτεια ελευθερίας», που ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, πήρε, επιτέλους, σάρκα και οστά, μετά από εννέα χρόνια και τον αγώνα και τη θυσία χιλιάδων επαναστατημένων Ελλήνων, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να αποτινάξουν σκλαβιά σχεδόν τεσσάρων αιώνων.
Για να φτάσουμε όμως στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου είχαν προηγηθεί τρεις πολύ σημαντικές στιγμές:
Πρώτο, η εκδίωξη του Ιμπραήμ πασά από την Πελοπόννησο
Δεύτερο, η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828-29.
Τρίτο, η συνθήκη της Ανδριανουπόλεως.
Έτσι μετά από τα πολύ σημαντικά αυτά γεγονότα σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγκάζεται να αποδεχθεί τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας), αφενός για τον τερματισμό του πολέμου με την Ελλάδα, αφετέρου δε την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, του πρώτου ανεξάρτητου Χριστιανικού κράτους στη Βαλκανική χερσόνησο, με όλα τα δικαιώματα (πολιτικά, διοικητικά, εμπορικά), που πήγαζαν από την ανεξαρτησία της.
Τα σύνορά του ορίζονται νοτίως της γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, οι Κυκλάδες, η Εύβοια, η Σκύρος και οι Σποράδες όχι όμως η Κρήτη και η ελεύθερη Σάμος, στην οποία τελικώς θα χορηγηθεί καθεστώς Αυτονομίας.
Με βάσει τους όρους του Πρωτοκόλλου, Κυβερνήτης παραμένει ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ήδη από το 1828 βρισκόταν στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης, μετά από το σχετικό προσκλητήριο ψήφισμα της Γ’ Εθνοσυνελεύσεως της Τροιζήνος την 1η Απριλίου 1827.
Πάντα με βάση τους όρους του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου οριζόταν ρητώς ως πολίτευμα η κληρονομική Μοναρχία, με τον Μονάρχη να φέρει τον τίτλο «Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος», Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (ονομαζόμενες και «Προστάτιδες Δυνάμεις») είχαν αρχικώς επιλέξει ως πρώτο Μονάρχη τον τότε Πρίγκιπα Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ και Γκότα, τον μετέπειτα Βασιλέα του Βελγίου και διαβόητο αποικιοκράτη στην Αφρική, ο οποίος, παρά την αρχική του αποδοχή, τελικώς δεν δέχτηκε την πρότασή τους.
Μετά την άρνηση του Λεοπόλδου (τυπικώς «παραίτηση») αλλά και τη συντελεσθείσα στο μεταξύ δολοφονία στο Ναύπλιο του πρώτου Κυβερνήτη Καποδίστρια, με νέα Συνθήκη της 25 Απριλίου/7 Μαΐου 1832 (παλαιό-νέο ημερολόγιο) τελικώς επελέγη ο ανήλικος τότε (μόλις 17 χρονών) Πρίγκιπας Όθων των Βίττελσμπαχ της Βαυαρίας, ο οποίος και αναγορεύτηκε «Βασιλεύς της Ελλάδος», ενώ το νέο κράτος ονομάστηκε «Βασίλειον της Ελλάδος», παρά τις αντιρρήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων για την επιλογή του Όθωνος, ιδιαιτέρως η Μεγάλη Βρετανία.
Τελικώς, στις επόμενες δεκαετίες, με πολλούς αγώνες και περισσότερες θυσίες από μέρους του ελληνικού λαού, η Ελλάδα θα τριπλασιαστεί σε έκταση, καθώς θα ενσωματώσει περιοχές, που θα ενωθούν ή θα προσαρτηθούν στην Μητέρα Πατρίδα, όμως άλλες, παρά την εκπεφρασμένη βούληση των κατοίκων τους, θα μείνουν εκτός αυτής, θα υποστούν διωγμούς και κάποιες δυστυχώς θα αφελληνιστούν με τη βία.