Στις 15 Αυγούστου 1940 σημειώθηκε ο άνανδρος τορπιλισμός του ευδρόμου του Ελληνικού Στόλου «ΕΛΛΗ» από «άγνωστο» τότε, ιταλικό στην πραγματικότητα και όπως είχε πληροφορηθεί την επόμενη μέρα η κυβέρνηση Μεταξά, υποβρύχιο, στο πλαίσιο μια κλιμακούμενης ιταλικής προκλητικότητος, που στην Τήνο έφτασε στην κορύφωσή της!
Από τον Απρίλιο 1939, ο Ιταλός δικτάτωρ Μπενίτο Μουσολίνι έχει αποφασίσει να επιτεθεί στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, το καλοκαίρι του 1940 ξεκίνησαν οι ιταλικές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδος, όπως οι αεροπορικές επιθέσεις στα πλοία «ΩΡΙΩΝ», στα αντιτορπιλλικά «ΥΔΡΑ», «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», και «ΒΑΣ.ΟΛΓΑ», αλλά και η κατηγορία για τη δολοφονία του διαβόητου Αλβανού ληστή Νταούτ Χότζα.
Στις 15 Αυγούστου 1940, το ελαφρύ καταδρομικό («εύδρομο») του Ελληνικού Στόλου «ΕΛΛΗ», με κυβερνήτη τον Πλοίαρχο Χατζόπουλο ΒΝ, βρίσκεται στην Τήνο, στα ανοικτά του λιμένος του νησιού, προκειμένου να συμμετάσχει στο θρησκευτικό εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία παραδοσιακώς και ανά τους αιώνες θεωρείται (και είναι) η Προστάτις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Στις 08:25 κι ενώ το πλοίο είναι αγκυροβολημένο «εν μεγάλω σημαιοστολισμώ» έξω από τον κυματοθραύστη του λιμανιού και στο πρυμναίο κατάστρωμά του το ναυτικό άγημα ετοιμάζεται να κατέβει στις λέμβους για να εξέλθει στο νησί, μία ισχυρότατη δόνηση, προερχόμενη από τορπίλλη, το συνταράσσει και του δημιουργεί ρήγμα.
Η τορπίλλη είχε χτυπήσει το «ΕΛΛΗ» στο μέσο της δεξιάς του πλευράς, κάτω από το λεβητοστάσιο, δημιουργώντας ρήγμα. Ακολουθεί έκρηξη των λεβήτων, που είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει πυρκαγιά. Το σκάφος πήρε κλίση από την εισροή υδάτων, και παρά τις προσπάθειες του πληρώματος, 75 λεπτά μετά το κτύπημα εγκαταλείπεται και βυθίζεται. Δύο άλλες τορπίλες, από το ίδιο «άγνωστο» υποβρύχιο, οι οποίες δεν θα βρουν στόχο, θα κτυπήσουν τον λιμενοβραχίονα.
Οι απώλειες ανήλθαν σε 9 νεκρούς (από το προσωπικό των μηχανών) και 27 τραυματίες, ενώ επίσης πέθανε και μία πολίτης στην ξηρά, από καρδιακή προσβολή, από τον τρόμο της, καθώς και μερικοί πολίτες τραυματίες από τα θραύσματα των τορπιλλών που χτύπησαν τον πέτρινο λιμενοβραχίονα!
Η ελληνική κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά παρέμεινε αξιοζήλευτα ψύχραιμη. Αποφεύγει να κατονομάσει τους υπεύθυνους και δίνει εντολή να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις στο νησί. Την επόμενη μέρα ο ίδιος ο Μεταξάς πληροφορήθηκε από τους υπεύθυνους του τότε Βασιλικού Ναυτικού, που είχαν κατεβάσει αμέσως δύτες, για τα αποτελέσματα των ερευνών τους που είχαν αποδώσει τμήματα ολόκληρα των τριών τορπιλλών, κάποια από τα οποία είχαν «χτυπημένα» επάνω τους ιταλικά στοιχεία και σειριακούς αριθμούς (serial numbers)!
Από την επομένη η κυβέρνηση Μεταξά σιωπηλώς εντείνει τις προς πόλεμο προετοιμασίες με μερική επιστράτευση, μετακινήσεις στρατευμάτων, μέσων και εφοδίων σε προκεχωρημένες θέσεις κλπ.
Ως προελέχθη οι έρευνες που έγιναν απέδειξαν, πέραν κάθε αμφιβολίας, την προέλευση του υποβρυχίου. Είναι το ιταλικό “DELFINO”, το οποίο έχει αποπλεύσει από τη μεγάλη αεροναυτική βάση της Λέρου, για να επιτεθεί με διαταγή του Διοικητή των Δωδεκανήσων Στρατηγού Ντε Βέκκι εναντίον του Ελληνικού πολεμικού.
Η πραγματική ταυτότητα του άνανδρου επιδρομέως θα αποκαλυφθεί μετά την κήρυξη του πολέμου, στις 30.10.1940, έπειτα από σχετική εντολή του Ι.Μεταξά προς τους εκδότες του Ελληνικού Τύπου, συνοδευόμενη από τα σχετικά αποδεικτικά, όπως οι φωτογραφίες των τμημάτων των ιταλικών τορπιλλών με τους σειριακούς αριθμούς επ’ αυτών.
Στις 23 Μαρτίου 1943, «Θεία δίκη», το υποβρύχιο “Delfino” θα βυθιστεί έξω από το λιμάνι του Τάραντα, σχεδόν αύτανδρο, αφού από ολόκληρό το πλήρωμά του θα διασωθεί μόνο ο κυβερνήτης του Πλωτάρχης Αϊκάρντι.
Ο άνανδρος, πειρατικός τορπιλλισμός του «ΕΛΛΗ» από το εν καταδύσει ιταλικό υποβρύχιο, στοιχίζει στην Ελλάδα ένα πλοίο και την απώλεια λίγων γενναίων ανδρών, στην Ιταλία όμως θα στοιχίσει μια ντροπιαστική ήττα, η οποία θα ακολουθήσει σε λίγους μήνες στα βουνά της Ηπείρου από τον χαλυβδωμένο και αποφασισμένο ελληνικό Στρατό, που καθοδηγείτο από το όραμα της Παναγίας, κατά εκείνων που δεν σεβάστηκαν και βεβήλωσαν τη γιορτή της.
Μεταπολεμικώς και στο πλαίσιο των πολεμικών αποζημιώσεων που δόθηκαν από την Ιταλία προς την Ελλάδα, η χώρα μας παρέλαβε το ιταλικό καταδρομικό “Conte di Savoia”, που μετονομάστηκε σε «ΕΛΛΗ» εντασσόμενο στη δύναμη του Ελληνικού Στόλου.