Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb είναι το κορυφαίο παρατηρητήριο διαστημικής επιστήμης στον κόσμο.
Ο Webb θα λύσει μυστήρια στο ηλιακό μας σύστημα, θα κοιτάξει πέρα από μακρινούς κόσμους γύρω από άλλα αστέρια και θα διερευνήσει τις μυστηριώδεις δομές και την προέλευση του σύμπαντός μας και τη θέση μας σε αυτό.
Το Webb είναι ένα διεθνές πρόγραμμα με επικεφαλής τη NASA με τους εταίρους της, την ESA (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) και την CSA (Καναδική Διαστημική Υπηρεσία).
Μεταξύ αυτών: οι φωτογραφίες δύο νεφελωμάτων, φωτογενών και γιγαντιαίων νεφών από αέρια και σκόνη. Το νεφέλωμα της Τροπίδος, που απέχει περίπου 7.600 έτη φωτός από τη Γη, δείχνει τον σχηματισμό των αστέρων. Περιέχει πολλά, γιγαντιαία άστρα, το μέγεθος των οποίων ξεπερνά κατά πολλές φορές εκείνο του Ήλιου.
Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα από την άλλη είναι ένα «πλανητικό» νεφέλωμα (αν και δεν έχει καμία σχέση με πλανήτες): πρόκειται για ένα πελώριο νέφος αερίων που περιβάλλουν ένα άστρο που πεθαίνει.
Άλλος στόχος: το Κουιντέτο του Στεφάν, μια ομάδα πέντε γαλαξιών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Το τελευταίο κοσμικό αντικείμενο που παρουσιάστηκε σήμερα ήταν ένας εξωπλανήτης, δηλαδή ένας πλανήτης σε τροχιά γύρω από ένα άλλο άστρο, εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ο εξωπλανήτης αυτός δεν «φωτογραφήθηκε» αλλά αναλύθηκε μέσω φασματογράφου, μια τεχνική που χρησιμοποιείται για να εξακριβωθεί η χημική σύσταση ενός τόσο μακρινού αντικειμένου. Στην περίπτωση αυτή, ο γιγαντιαίος πλανήτης WASP-96b αποτελείται ουσιαστικά από αέρια.
Συνδυάζοντας τα δεδομένα που έχουν ληφθεί από άλλα τηλεσκόπια με εκείνα από το James Webb «θα είμαστε πιθανόν σε θέση να εντοπίσουμε υδρατμούς» στην ατμόσφαιρά του, σχολίασε ο Χοσέ Α. Καμπαγιέρο, αστρονόμος στο Κέντρο Αστροβιολογίας της Ισπανίας και ειδικός στους εξωπλανήτες. Αν και χαρακτήρισε «ενδιαφέρουσες» αυτές τις πρώτες πληροφορίες που αποκαλύπτουν τις δυνατότητες του τηλεσκοπίου και των οργάνων του, ο Καμπαγιέρο είπε ότι ανυπομονεί να δει φωτογραφίες μικρότερων και όχι τόσο θερμών εξωπλανητών.
Το James Webb εκτοξεύτηκε πριν από περίπου έξι μήνες, ανήμερα τα Χριστούγεννα, από τη γαλλική Γουιάνα, με έναν πύραυλο Ariane 5. Σήμερα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη και από αυτήν τη σταθερή θέση θα συνεχίσει να παρακολουθεί το σύμπαν. Έχει αρκετά καύσιμα για να λειτουργήσει για τα επόμενα 20 χρόνια.
Τα κεντρικά γραφεία της NASA επιβλέπουν την αποστολή για τη Διεύθυνση Επιστημονικής Αποστολής του οργανισμού. Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt του Μέριλαντ, διαχειρίζεται τον Webb για τον οργανισμό και επιβλέπει τις εργασίες για την αποστολή που εκτελείται από το Επιστημονικό Ινστιτούτο του Διαστημικού Τηλεσκοπίου, το Northrop Grumman και άλλους εταίρους της αποστολής. Εκτός από τον Goddard, πολλά κέντρα της NASA συνέβαλαν στο έργο, συμπεριλαμβανομένου του διαστημικού κέντρου Johnson του οργανισμού στο Χιούστον. Εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory (JPL) στη Νότια Καλιφόρνια. Marshall Space Flight Center στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Ερευνητικό Κέντρο Ames στη Silicon Valley της Καλιφόρνια. και άλλοι.
Το NIRCam κατασκευάστηκε από μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και στο Κέντρο Προηγμένης Τεχνολογίας της Lockheed Martin.
Το MIRI συνεισέφερε η ESA και η NASA, με το όργανο που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από μια κοινοπραξία εθνικά χρηματοδοτούμενων Ευρωπαϊκών Ινστιτούτων (The MIRI European Consortium) σε συνεργασία με την JPL και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Το NIRSpec κατασκευάστηκε για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) από μια κοινοπραξία ευρωπαϊκών εταιρειών με επικεφαλής την Airbus Defense and Space (ADS) με το Goddard Space Flight Center της NASA να παρέχει τα υποσυστήματα του ανιχνευτή και μικροδιαφράγματος.
Σε μια τεράστια νέα εικόνα, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA αποκαλύπτει λεπτομέρειες της ομάδας γαλαξιών «Stephan's Quintet» που δεν έχετε ξαναδεί.
Η γειτνίαση με το Κουιντέτο του Stephan δίνει στους αστρονόμους μια θέση δίπλα στο δακτύλιο για γαλαξιακές συγχωνεύσεις και αλληλεπιδράσεις
Η νέα εικόνα του Webb δείχνει με σπάνιες λεπτομέρειες πώς οι αλληλεπιδρώντες γαλαξίες πυροδοτούν το σχηματισμό άστρων ο ένας στον άλλο και πώς διαταράσσεται το αέριο στους γαλαξίες.
Η εικόνα δείχνει επίσης εκροές που προκαλούνται από μια μαύρη τρύπα στο Κουιντέτο του Stephan σε επίπεδο λεπτομέρειας που δεν έχει ξαναδεί
Σφιχτές ομάδες γαλαξιών όπως αυτός μπορεί να ήταν πιο συνηθισμένες στο πρώιμο σύμπαν όταν υπερθερμαίνεται, το υλικό που πέφτει μπορεί να έχει τροφοδοτήσει πολύ ενεργητικές μαύρες τρύπες