Ειρωνεία... Μια μέρα μετά τον αποκλεισμό από τη Λαμποράλ Κούτσα, ο Παναθηναϊκός έχει να θυμάται, ότι σαν σήμερα πριν από 16 χρόνια, ζούσε τις μαγικές στιγμές της κατάκτησης της δεύτερης Ευρωλίγκας της ιστορίας του, στη Θεσσαλονίκη.
Σαν σήμερα λοιπόν, στις 20 Απριλίου του 2000, στο κλειστό της Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, η τρομερή ομάδα του Παναθηναϊκού που είχε στο τιμόνι, τότε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, επικράτησε της Μακάμπι Τελ Αβίβ με 73-67 και μπροστά σε 8.000 εκστασιασμένους οπαδούς του, το "τριφύλλι" πανηγύρισε το δεύτερο και πιο "αναμενόμενο" τρόπαιο της Ευρωλίγκας.
Η βραδιά της 20ης Απριλίου, έχει ξεκάθαρα εκτός από το σημάδι του "Γκαστόνε" Ομπράντοβιτς, που το αποτέλεσμα αυτό δικαίωσε απόλυτα τους αδελφούς Γιαννακόπουλους για το γεγονός οτι τον φέρανε το καλοκαίρι του '99, τη σφραγίδα του πλέι μέικερ των "Πρασίνων", του Όντε Κάτας.
Εκείνο το βράδυ, ο Ισραηλινός γκάρντ με τον απίστευτο επαγγελματισμό του, φορώντας τη φανέλα του Παναθηναϊκου, "σκότωσε" την μεγάλη του αγάπη, τη Μακάμπι του Τελ Αβίβ, όμως στο τέλος οι οπαδοί της "ομάδας του Λαού" σηκώνοντάς τον στα χέρια, τον έκαναν να λυγίσει από τη φορτισμένη εκείνη στιγμή.
Η πορεία εκείνης της χρονιάς, "έδειχνε" πως ο Παναθηναϊκός, ήταν από τα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Τερμάτησε εύκολα πρώτος στην Α' φάση της διοργάνωσης με ρεκόρ 13-3, πήρε το πλεονέκτημα της έδρας και στην φάση των "16" απέκλεισε την Σέρβικη Μπουντούτσνοστ με 2-1 στις νίκες (65-59, 64-77, 78-61). Στα προημιτελικά "πέρασε" εύκολα την Τσιμπόνα του Ζάγκρεμπ με 2-0 νίκες (73-62, 69-63) και προκρίθηκε πανηγυρικά στο Final 4 της διοργάνωσης.
Στον ημιτελικό, οι "Πράσινοι" επικράτησαν εύκολα της Εφές Πίλσεν, του Ιμπραΐμ Κουτλουάϊ με 81-71 και έφτασε στον τελικό απέναντι στην ομάδα-φαβορί (μαζί με τον Παναθηναϊκό), την Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Μακάμπι με 73-67, έχοντας τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα σε πολύ άσχημη μέρα και τον Αντώνη Φώτση να αποδεικνύεται "χρυσός", καθώς στα 19 του χρόνια με 5 καθοριστικούς πόντους, έγειρε την πλάστιγγα στην πλευρά του "τριφυλλιού".
Οι "Πράσινοι", βέβαια, εκείνη τη χρονιά, είχαν ένα ρόστερ, που έμοιαζε με "λερναία ύδρα". Στη νευραλγική θέση του πλέι μέικερ υπήρχαν οι Κάτας και Τζεντίλε, στο "2" ο Κοχ, "3" τον αρχηγό Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον μεγάλο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, στο "4" τον Ρότζερς και τον Φώτση και στο "5" τον "τίμιο γίγαντα" και σπουδαίο Ζέλικο Ρέμπρατσα και τον χρησιμότατο Μπερκ. Ρόστερ που από μόνο του μπορούσε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Στον πάγκο όμως, υπήρχε ο, μετέπειτα, "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" στην Ευρώπη, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που μαζί με τον βοηθό του, τον Δημήτρη Ιτούδη, τα επόμενα χρόνια, θα έγραφαν την Ιστορία του Παναθηναϊκού και θα μετέτρεπαν τους "Πράσινους" στην μεγαλύτερη ομάδα της Ευρώπης.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 73-67
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Τζεντίλε 3, Αλβέρτης 4, Μποντιρόγκα 9 (2/8δ., 5/8β., 4ρ., 2ασ.), Ρότζερς 4, Ρέμπρατσα 20 (5/6δ., 10/14β., 8ρ., 2τ.), Κάτας 17 (0/1δ., 2/3τρ., 11/14β., 2ασ.), Φώτσης 11 (3/4δ., 1/1τρ., 0/2β., 5ρ.), Μπερκ 7, Κοχ 6. Κόουτς: Ομπράντοβιτς
ΜΑΚΑΜΠΙ: Μακ Ντόναλντ 11 (3/6δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ.), Σαρπ 5, Χένεφελντ, Χάφμαν 26 (9/18δ., 1/1τρ., 5/8β., 10ρ., 2ασ., 2τ.), Κόμετζις 3, Μπρίσκερ 13 (3/6δ., 2/3τρ., 1/2β.), Τζάμσι 3, Σέφερ 6, Σέλεφ, Πόπα. Κόουτς: Γκέρσον
Διαιτητές: Μπραζάουσκας (Λιθουανία) – Ρεμς (Σλοβενία)