Ο Κώστας Χατζής αν και έχει συμπληρώσει 64 χρόνια στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, συνεχίζει με το ίδιο πάθος -όπως παλιά- να μας προτρέπει να... ανεβούμε σ΄ ένα αεροπλάνο να δούμε τον κόσμο από κει πάνω ή ακόμα να δούμε τι τρέχει και... το σύννεφο δεν βρέχει!
Με πάθος και ζωντάνια ανάλογη των νεανικών του χρόνων, παράλληλα με την ωριμότητα των 84 του χρόνων, ο μεγάλος τραγουδοποιός -έχοντας στο πλευρό του επί σκηνής, τη σύζυγό του Αντωνία Χατζίδη και την κόρη του Μαρία Αλεξίου, υπό την ενορχήστρωση του Γιώργου Παγιάτη- δείχνει να απολαμβάνει την επικοινωνία με το κοινό του όποτε του δοθεί ευκαιρία, και κυρίως στις συναυλίες του τις οποίες συνήθως παρατείνει κατά πολύ από τον προκαθορισμένο τους χρόνο. Πολύ συχνά μάλιστα αφήνει το κοινό να σιγοτραγουδάει κι εκείνος αρκείται να παίζει απλώς την κιθάρα του χωρίς τη συνοδεία άλλων οργάνων και με ζωγραφισμένη την ικανοποίηση στο πρόσωπό του για τη μουσική συνύπαρξή του με τη μεγάλη παρέα του -τους θεατές- όπως λέει χαρακτηριστικά. Και η μεγάλη του παρέα κατά τη διάρκεια της συναυλίας είτε... Στο διεθνές το μαγαζί, είτε σε κάποια... Γαλαρία, φαίνεται να ξεχνούν τα προβλήματά τους ακόμα κι αν τους Κόψαν το φως και σ' αυτό τους παροτρύνει ο αειθαλής καλλιτέχνης τραγουδώντας τους με την ιδιότυπη φωνή του: Βρε δεν βαριέσαι αδερφέ!
Και να σκεφθεί κανείς πως όλος αυτός ο μουσικός πλούτος που έχει προσφέρει στην ελληνική κοινωνία ο Κώστας Χατζής δεν θα υπήρχε, αν δεν τον προέτρεπε η μητέρα του να ακολουθήσει από μικρός τα βήματα του πατέρα του και του παππού του οι οποίοι ήταν μουσικοί! Γιατί όπως λέει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το όνειρό του δεν ήταν να γίνει καλλιτέχνης αλλά να σπουδάσει! «Δεν ήθελα καθόλου τον καλλιτεχνικό χώρο. Η οικογένειά μου, όμως, ήταν πολύ φτωχή και δεν θα μπορούσα να σπουδάσω, παρότι είχα περάσει σε μια σχολή μηχανικών, τα δίδακτρα ήταν περίπου 40 δραχμές -μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή και δεν είχα τη δυνατότητα να τα πληρώσω. Παράλληλα είχα δικαστεί για τις πολιτικές μου θέσεις οπότε ήταν δύσκολο να βρω κάποια δουλειά». Τότε τον προέτρεψε η μητέρα του να δουλέψει με τον πατέρα του και τον παππού του, οι οποίοι έπαιζαν σαντούρι και κλαρίνο αντίστοιχα. «Μ' αυτή τη μουσική μεγάλωσα αλλά δεν συμφωνούσα με τη διαδικασία που υπήρχε» σημειώνει, εξηγώντας πως «έπρεπε να πηγαίνεις στα πανηγύρια και να περιμένεις πότε κάποιος θα πιει, να έρθει σε κέφι για να δώσει λεφτά... Επίσης δεν με εξέφραζαν και τα τραγούδια που γράφονταν και δεν αφορούσαν κάποιες υπάρξεις που καταδυναστεύονταν σε διάφορες μορφές. Έτσι σκέφθηκα να γράψω κοινωνικά τραγούδια που να αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, να καταγγέλλω την Πολιτεία, αλλά με σεβασμό, και γενικότερα τέτοιου είδους μπαλάντες», σημειώνει.
Άνθρωπος με ιδιαίτερο χιούμορ ο γνωστός τραγουδοποιός στις συζητήσεις αλλά και στις συναυλίες του συχνά αναφέρεται στην τσιγγάνικη καταγωγή του και πολλές φορές αυτοσαρκάζεται. Σε μια από τις συναυλίες του είπε πως τρία από τα έξι παιδιά του ζουν πλέον σε ευρωπαϊκές χώρες και μάλλον ένα όνειρό του τείνει να γίνει πραγματικότητα. Ποιο είναι αυτό; «Να γεμίσω την Ευρώπη με γύφτους», λέει γελώντας. «Μ' αυτό θέλω να πω πως ο Αριστοφάνης μας έμαθε πως όταν αυτοσαρκαζόμαστε περνάμε τα ωραιότερα μηνύματα». Κι αυτό το κάνει 64 χρόνια, όπως επισημαίνει, σημειώνοντας πως δεν πρέπει να κρύβουμε τις ρίζες μας, αλλά πρέπει να είμαστε περήφανοι γι αυτό που είμαστε!
Θέλοντας μάλιστα να περάσει ένα ακόμη μήνυμα και μιλώντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, λέει πως το γυφτάκι που χορεύει προσπαθώντας να βγάλει κάποια χρήματα, δεν πρέπει αυτός που διασκεδάζει μ' αυτό το παιδί, να του δίνει, αλλά να το βοηθάει να πάει στο σχολείο, ώστε να μην μεγαλώσει σαν ζητιάνος. «Αυτό είναι το καθήκον των συνανθρώπων μας», σημειώνει.
Ερωτηθείς αν δέχθηκε ποτέ ρατσιστικές επιθέσεις, απαντάει θετικά, λέγοντας όμως πως αν στην υδρόγειο υπάρχουν κάποιοι λαοί που ξεχωρίζουν, μεταξύ αυτών είναι οι Έλληνες. «Ένας καταπληκτικός λαός ο οποίος όμως δεν είχε ποτέ παιδεία». Προσθέτει πως «ρατσισμό μπορεί να έχει ο Έλληνας, αλλά δεν έχει επίγνωση του ρατσισμού. Εγώ ένιωσα πολλή αγάπη και είμαι περήφανος που γεννήθηκα κάτω απ' αυτόν τον ουρανό και οι άνθρωποι με αγάπησαν».
Απαντώντας σε ερώτηση από τι εμπνεύστηκε και έγραψε τα διαχρονικά κοινωνικά του τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, μας εκπλήσσει λέγοντας πως δεν είναι αυτόφωτος αλλά ετερόφωτος! «Ό,τι κι αν έχω κάνει το έχω πάρει από αλλού, απλώς το ανέπτυξα», επισημαίνει χαρακτηριστικά. «Το λέω αυτό γιατί πήρα πράγματα και από ποιητές και από μουσουργούς, προκειμένου να μπορέσω να υπηρετήσω το λόγο. Κι αυτό κάνω όλα τα χρόνια. Υπηρετώ το λόγο. Όσο για την έμπνευση αυτών που έχω γράψει, είναι πράγματα από τη ζωή μου», σημειώνει.
Μια άγνωστη -στο ευρύ κοινό- πτυχή από την καλλιτεχνική διαδρομή του Κώστα Χατζή είναι πως ευρισκόμενος σε περιοδεία για συναυλίες στις ΗΠΑ, κατά τη δεκαετία του '70 προσκλήθηκε από τον Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, ως τραγουδιστής της Ειρήνης. «Αρχικά δεν ήθελα να πάω αλλά τελικά πήγα προκειμένου να αναφερθώ αποκλειστικά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν θέλησα να υπάρχουν τηλεοράσεις γιατί σκεφθείτε τι απήχηση θα είχε, ένας γύφτος να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο. Την άλλη μέρα θα ήμουν παγκόσμιος τραγουδιστής. Ο σκοπός μου όμως όπως σας προανέφερα ήταν άλλος. Να μιλήσω μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα»!