Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την καθαρή νίκη που πέτυχε στον β’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών. Εγινε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς να έχει κομματικές περγαμηνές, κοινοβουλευτικό και πολιτικό παρελθόν.
Ο μέχρι πριν από λίγους μήνες εντελώς άγνωστος πολιτικός, που δεν κουβαλά βάρη από τις παλιές αμαρτίες του κόμματος, κατάφερε να δημιουργήσει την ελπίδα στην απελπισμένη κομματική βάση ότι μπορεί να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη. Αναλαμβάνει όμως το «τιμόνι» και την πορεία ενός κόμματος βαθιά διχασμένου.
Από τη μια έχουμε αυτούς που πιστεύουν ότι κάποιοι με όχημα τον Στ. Κασσελάκη έκλεψαν το κόμμα «τους» και από την άλλοι, οι υποστηρικτές του Κασσελάκη που διατείνονται ότι μετά την επικράτησή του επί της Αχτσιόγλου και για να έχει μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φύγει η «μούχλα» από την Κουμουνδούρου, να φύγουν οι πούροι αριστεροί, που κρατούσαν κλειστές τις πόρτες της διεύρυνσης και να γίνει, επιτέλους η στροφή προς το κέντρο που θα ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο έναντι του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.
Θα τα καταφέρουν να είναι όλοι (ή έστω οι περισσότεροι) μαζί ή θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν. Πώς θα καταφέρει ο Στ. Κασσελάκης να διατηρήσει τις ισορροπίες με την Έφη Αχτσιόγλου και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο; Πώς θα συνυπάρξουν στα όργανα του κόμματος, στελέχη που αντάλλαξαν βαριές κουβέντες μεταξύ τους όπως, για παράδειγμα- ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Φίλης. Ή πώς θα αντιδράσουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ξεσαλωμένο Πολάκη;
Ήδη οι νικητές μετά το αποτέλεσμα φέρονται αποφασισμένοι να πάρουν …σκούπα για να καθαρίσουν την Κουμουνδούρου από τους «Τζανακόπουλους», τους «Φίληδες», τους «Τσακαλώτους» και τους «Σκουρλέτηδες», όπως αποκαλούν υποτιμητικά τους αντιπάλους τους. Εξίσου πολωτικοί εμφανίζονται όμως και οι υποστηρικτές της Έφης Αχτσιόγλου με τους «Πολλάκηδες», τους «Παππάδες», τους «Τζακριστές» και τους «Γιωργοτσιπρικούς» που, όπως λένε, «ακολουθούν έναν αλεξιπτωτιστή μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι ντρέπονται να πουν ότι θέλουν να φύγουν από τη ριζοσπαστική αριστερά και να γίνουν, παραφράζοντας τον Ιζνογκούντ, πασόκοι στη θέση των πασόκων».
Σε κάθε περίπτωση το κόμμα βγαίνει διχασμένο από τη διαδικασία εκλογής αρχηγού και η ενότητα στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το μεγάλο στοίχημα - ζητούμενο της επόμενης ημέρας.
Υπάρχει κίνδυνος διάσπασης; Η λογική λέει ότι ναι μεν θα υπάρξουν διαρροές - μικρής έκτασης- κανείς από τους διεκδικητές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δε θα αποχωρήσει -δε θα παραδώσουν τα κλειδιά του κόμματος στον Στ. Κασσελάκη- αλλά θα παραμείνουν στο κόμμα περιμένοντας την ευκαιρία δημιουργίας προϋποθέσεων αλλαγής συσχετισμών.
Άλλωστε ο κ. Κασσελάκης υποσχέθηκε νίκη επί του Κυρ. Μητσοτάκη και της «Δεξιάς». Θα καταφέρει να δημιουργήσει προοπτική νίκης με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών; Ο ίδιος έβαλε τον πήχη ψηλά. Αν όχι, τότε θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.
Οι της αντιπολίτευσης, προετοιμάζονται ήδη για το συνέδριο (δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί η ημερομηνία του). Στόχος τους είναι ο έλεγχος της Κεντρικής Επιτροπής ώστε ο νέος πρόεδρος να βρίσκεται σε ομηρεία και, εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες, να αμφισβητηθεί.
Κρίσιμο, αν καταγραφεί γρήγορα άνοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ πάνω από το 20%, ο νέος πρόεδρος θα έχει αέρα στα πανιά του και χρονικό περιθώριο να οργανωθεί. Αν συμβεί το αντίθετο, θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Μπορεί κανείς εύλογα να εικάσει ότι δεν θα είναι ήρεμα τα νερά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ότι η Ε. Αχτσιόγλου θα είναι το αντίπαλο δέος και θα του βγάλει το λογαριασμό μετά τις ευρωεκλογές και ανάλογα με το αποτέλεσμα.